Dat een bevalling zoveel impact kan hebben…

liefdeNooit had iemand me verteld dat een bevalling zoveel impact kon hebben. Iedereen had het over de kwaaltjes tijdens de zwangerschap, de heftigheid van de bevallingen en de hechtingen die pijn doen de eerste weken, de stuwing en de liefde, maar dat een bevalling zoveel impact kon hebben…..I had no idea. 

Of heb ik het niet willen horen?
Dat zou natuurlijk ook kunnen. Ik had om mij heen allemaal vriendinnen die op dag 1 met de kraamvisite al beneden zaten. Mega fijn voor hun natuurlijk, alleen ik ging er vanuit dat dat dus mogelijk was. Toen een vriendin mij op (op dag 2 na mijn bevalling) naar boven bonjourde (en me echt mee de trap op moest helpen en mee in bed moest leggen) omdat ik compleet instortte na 1,5 beneden zitten, dacht ik dan ook WAT HEB IK? Onze kraamhulp wist me gelukkig te verzekeren dat dit normaal was. Ik geloofde haar en gelukkig zeiden mijn lieve vriendinnen hetzelfde.

En Toen…
Na twee weken ging het beter, ik kon wat lopen en gewoon beneden op de bank zitten. Mijn knieën, enkels, mijn bekken en zelfs mijn polsen deden ’s ochtends pijn, maar wanneer ik eenmaal op gang was kon ik best vooruit. Daarnaast scheelde het dat je met een newborn baby toch niet veel de deur uit hoeft en om mij heen zei iedereen ‘Hallo, je bent pas twee weken geleden bevallen‘ Iedereen had gelijk. Ook de zin ‘Maar het is pas 6 weken geleden‘ kon ik nog wel geloven, maar daarna werd het lastiger.

Fysio
Jullie hebben misschien mijn awkward fysio verhaal gelezen en na mijn bezoek aan hem, toen mijn spruit 3 maanden was, geloofde ik weer een beetje dat het toch nog normaal was. De borstvoeding zorgde dat er hormonen in mijn lijf bleven zitten en een bevalling was niet niks. Ik geloofde hem, hoe verschrikkelijk frustrerend het ook was, hij zou mij gaan helpen dus ik geloofde hem.

Helaas
Ik ging weer werken, wat heel heftig was fysiek gezien. Ik kon het goed relativeren, want er werd fysiek weer meer van me verwacht, dus een terugval kon ik verwachten. Ik stopte met de borstvoeding, mede om mijn lichaam rust te geven en de hormonen te laten verdwijnen (ik weet niet of ik anders wel veel langer door was gegaan) en toch ging het niet over.

Alle excuses zijn op
Er is in mijn hoofd geen reden meer die het goed praat dat ik nog pijn heb. Ik ben verdrietig en gefrustreerd en boos. Ik mag van mezelf eigenlijk niet klagen want ik heb een gezond kind en heerlijk kind. En toch….Ik ben er klaar mee. Ik kan (bijna) alles, maar moet het altijd bekopen met een lichaam, dat op is, dat pijn doet en zeurt. Soms stekend, soms weinig, soms meer, maar meestal zeurende pijn in mijn rug, bekken, stuitje, heupen, schaambot…… en ik kan nog wel even doorgaan. Ik probeer de meeste dagelijkse dingen gewoon te doen. Maar lopen? Kan ik niet te ver. Autorijden? Niet te lang. Spruit tillen? Niet te lang. Op de grond zitten? Eigenlijk niet. Op een eetkamerstoel zitten? Even…. Ik kan het allemaal, zolang ik daarna niks meer hoef….

Komt het ooit nog goed? vraag ik regelmatig gefrustreerd aan mijn lief.

Begrijp me niet verkeerd.
Wat ik gekregen heb is natuurlijk het mooiste op deze aardkloot. Ik heb het mooiste, liefste, leukste en heerlijkste kind, net als iedere moeder zal zeggen. Dus die pijn die wil ik echt voor lief nemen, want naast dat kreeg ik ook onze spruit, kreeg ik vooral onze spruit, met een beetje extra….

Wie dan?
Ik lees op internet dat het normaal is, dat best een groot percentage vrouwen bekkenpijn heeft na een bevalling, namelijk 40 tot 45% milde klachten en 5 tot 10 procent heeft ernstigere bekkenklachten. Maar wie dan? En waar dan? Soms denk ik dat ik de enige debiel ben en dat het vast aan mezelf ligt. Wie had er ook zo’n last? Wanneer werd het minder? Wat heb je er aan gedaan? Ik wil het weten…..

Struisvogel
Ik wil genieten van het leven, van het geluk wat ik heb. Er op uit met mijn spruit, mijn lief, mijn vriendinnen en hun heerlijke kinderen. Dus ik pas de struisvogelpolitiek toe, IK KAN HET BEST en neem op de koop toe dat ik daarna 1 0f 2 dagen bij moet komen, of in ieder geval fysiek minder actie kan ondernemen. Ik calculeer het in, dan is het meestal goed te doen, dan neem ik het voor lief dat ik ’s avonds verrot op de bank zit, want wat was het een fijne dag.

Normaal
Het kan allemaal, ik doe het allemaal, ik wil het allemaal, maar de laatste tijd maakt het me verdrietig en boos en gefrustreerd. Waarom kan mijn lichaam niet normaal doen? Waarom kan mijn lichaam niet zo zijn als dat van vriendinnen na hun bevalling? Waarom kan mijn lichaam niet gewoon nu ontzwangert zijn?

Bekken fysio, manueel therapeut, osteopaat…. en nu maar weer terug naar de bekken fysio. We gaan het zien. Het komt vast ooit goed toch? Ik geloof gewoon het antwoord van mijn lief, omdat ik dat heel graag wil geloven.

Het komt goed.

Tot snel,

Liefs Jodi

Volg:
Share:

16 Reacties

  1. 24 april 2016 / 07:25

    Jeetje wat heftig! Ik heb zelf heel lang last van mijn knieen gehad nadat ik bevallen ben.. Geen idee hoe het kan, want ik kan me niet herinneren dat ik die intensief heb gebruikt tijdens de bevalling.. 😉 het is nu wel zo goed als over, maar mijn dochter is dan ook bijna 2.. Wat jij omschrijft hoor ik inderdaad vaker hoor, ik hoop dat je snel herstelt!

    • Liefthuis
      Auteur
      24 april 2016 / 08:27

      Knieën heb ik ook lang gehad… werd na 3 maanden steeds minder en heb ik nu al heel lang niet meer.

  2. 24 april 2016 / 19:13

    Jeetje wat heftig. Je hoort wel vaker dat vrouwen er nog vaak langer last van hebben. Ik heb nu 10maanden na Emily haar geboorte ook nog steeds een blessure. Super irritant en word heel licht over gedacht.
    Ik hoop dat jou klachten snel minder worden!

  3. 24 april 2016 / 20:43

    Zo herkenbaar dit! Ik vond het een traumatische ervaring, maar wel met de beste outcome die het alles waard was. Maar vergeten zal ik het NOOIT

    • Liefthuis
      Auteur
      25 april 2016 / 14:25

      Wat vervelend dat je het als een traumatische ervaring hebt hebt ervaren. Ik heb dat bij de bevalling gelukkig helemaal niet, maar de nasleep erna die vind ik wel heftig.

  4. 25 april 2016 / 13:16

    Zo heftig meid. Het is een stuk heftiger dan ik dacht. Ik heb diep respect voor je dat je nooit zeurt. Ik hoop dat het snel beter met je gaat! Liefs X

    • Liefthuis
      Auteur
      25 april 2016 / 14:25

      Wat ontzettend lief van je…

  5. 25 april 2016 / 20:48

    Wat heftig inderdaad! Ik wist ook niet dat je er nog zo lang last van kon hebben. Hopelijk snel beterschap want zo te lezen heb je er lang genoeg mee rond gelopen!

    • Liefthuis
      Auteur
      26 april 2016 / 07:33

      Dank je, lief… ik wist het dus ook niet van te voren…

  6. janneke
    26 april 2016 / 10:05

    Hey Jodi,

    de consulente van het gastouderbureau waar ik mee samenwerk vertelde me laatst dat ze bijna heel de zwangerschap + daarna (totaal 3 jaar) veel last heeft gehad van haar bekken en niet veel meer kon. Ze liep bij veel therapeuten, maar niks hielp…. totdat ze dus wel een goede vond die haar kon helpen… Nu heeft ze nergens meer last van. Behoefte in contact met haar? Dan kan ik dat wel even aan haar vragen…

    • Liefthuis
      Auteur
      26 april 2016 / 12:45

      Wat lief dat je hieraan denkt. Heel graag, ik kan altijd even met haar overleggen hoe en wat en eens kijken waar zij is geweest.

      • Janneke
        28 april 2016 / 08:02

        Ok, ik stuur haar even een mail… ik kom erop terug!

  7. 26 april 2016 / 18:54

    Wat heftig dit, nee dit wordt je vaak niet verteld als je zwanger bent… Sterkte en ik hoop dat het snel beter gaat met je.

  8. 27 april 2016 / 13:13

    Wat heftig, ik heb bekkeninstabilteit bij de eerste zwangerschap gehad. Verschrikkelijk die pijn. Ik wist ook niet dat het zolang kon duren. Hopelijk worden de klachten niet slechter en gaat het nu berg opwaarts! Sterkte!

  9. Fleur van Vegchel
    4 maart 2017 / 22:19

    Lieve Jodi
    Ik zag je laatst in een speeltuintje waar ik stond met dubbele buggy (jouw reactie wow heb je een tweeling!) met mijn 4mnd kleine zoon in de ene bak en mijn lieve neefje (toch echt blij dat het mn neefje is wow respect voor de tweelingmama’s) van 8mnd in het zitje ernaast en mijn 3jarige krullenbol op de glijbaan in het voorbijgaan na misschien wel 10 jaar! geleefde levens zonder contact. Note; de buggaboo donkey is een aanrader voor oudste en jongste zo kun je nog eens op pad.. voor ik moeder werd had ik ook geen flauw benul van de pijnen die zo’n mooie zwangere buik en de periode erna met zich mee zou brengen. Roef is nu 5 maanden, ik heb chronische rugpijn en ook ik moet 2 dagen rustig aan doen (niet trap lopen niet te lang zitten tijdig gaan liggen) als ik met mijn 2 spruiten een boodschapronde doe met de bakfiets (auw zadels) via speetuintjes lees uitrusten voor mama naar de ekoplaza en weer naar huis. Mijn bekken mijn heupen mijn benen alles is stuk lijkt wel en ik kan echt heel veel minder dan voorheen wat je beschrijft herken ik ZO ik hoop van harte dat je 2e zwangerschap soepeler herstel in petto heeft!! Bij mijn eerste sliep mijn been vanaf week 27. Bij mijn tweede vanaf week 19.. ik had zo veel pijn aan eigenlijk alles aan mijn lijf dat ik er geen lol meer aan beleefde en me zelfs schuldig voelde naar mijn baby toe omdat de zwangerschap zo beladen was. Ik werk als zzper in het theater en kan zo mijn eigen tijd indelen dus ben met 32 weken volledig gestopt met werken omdat ik gewoon niet meer goed vooruit kon.. en nog, ik ben echt blij als ik de dag op een gezellige manier door kom met 2 gevoelige kinders een pijnlijk lijf dat niet erg veel rust krijgt door korte nachten en een wakkere peuter die al een jaar niet meer ’s middags slaapt / baby die vnml tukt in de draagzak op momenten dat mijn rug eigenlijk aan rust toe is (lees altijd). Ik lees dit dus veel te laat want had je dit hart eerder onder de riem kunnen steken: je bent niet alleen! Ik was prachtig zwanger x2 aan de buitenkant maar voelde me echt ronduit slecht vnml de 2e ronde en ben er nog van aan het bijkomen. Heb er dan ook een jaar voor uitgetrokken omdat je als moedermens nu eenmaal niet alles kan ookal willen we dat wel.. Ik heb pijn dag in dag uit en daar ga ik ook voor naar menig hulpverlener maar het zit in mijn kern en heeft tijd nodig en ik heb daarnaast 2 prachtkinderen waar ik net als jij van wil genieten. Dus ook ik bekijk nu dag voor dag Hoe ik met deze lievelingsmensen op een zo fijn mogelijke manier kan genieten van de o zo normale dingen waar een fitte moeder haar hand niet voor om draait. Daar ben ook ik soms best jaloers op; de andere kant is ook daar, ik leer loslaten en alles nemen zoals het komt! Leuk je blog te lezen zet hem op met spruitje2 het is wonderlijk hoe snel ook dat eigen is en voelt! Leuk om eens lief bij te kletsen?
    Liefs Fleur

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.