Naast het feit dat ik het bizar vind dat mijn spruit bijna een kind van 1 is en geen baby meer, vind ik het misschien wel net zo bizar dat dit betekent dat ik nu ook al een jaar mama ben. Noem me sentimenteel en dramatisch, maar ik vind het gewoon gek. Eigenlijk vier ik straks ook mijn verjaardag, mijn verjaardag als moeder. Er is een ding wat ik dan kan zeggen, ik ben geen nieuwe moeder meer.
De zwanger glow
Beeld je de jonge vrouw in met een mooie bolle buik, vol verwachting van haar kleine spruit. Van hoe het leven gaat zijn, hoe haar mooie baby eruit ziet, hoe haar lieve vriend een mooie papa wordt en hoe zij zelf als mama zal zijn. Deze vrouw heeft een soort glow over zich.
Nu zeg ik niet dat ik er zo uitzag, ik had vast een glow, maar was ook vooral een walrus. Ik hoopte er echter zo uit te zien en ik voelde me in ieder geval wel zo. Vol verwachting, vol fantasieën en vol dromen. Herkenbaar mama’s?
De eerste weken
De eerste weken als moeder waren fantastisch en bizar. Ik was moeder en genoot intens van mijn kleine mooie mannetje. Ik deed maar wat voor mijn gevoel, maar het werkte blijkbaar. Hij groeide, hij at en hij sliep. We gingen wandelen en iedereen keek in de wandelwagen, vol trots vertelde ik zijn naam, zijn leeftijd en alle details die iemand maar wilde weten. Ik was nog vol van de bevalling dus iedereen die maar iets wilde weten vertelde ik mijn verhaal. Herkenbaar mama’s?
En toen
De tijd ging verder, ons spruitje groeide al heel snel uit tot een hele spruit. Hij ging dingen leren, ik ging weer werken. Het echte leven was begonnen. De magische tijd van mijn verlof was voorbij en voor ik het wist was hij alweer 6 maanden. Nu gingen we op weg naar zijn eerste verjaardag, maar gelukkig was dat nog heel ver weg. Herkenbaar mama’s?
Ervaren
En nu, 11,5 maanden verder, ben ik diegene met ervaring. Ben ik de persoon die iemand anders advies geeft over borstvoeding (personen die zelf om advies vroegen, no worrie ik ga echt niet iedereen zomaar adviseren) ben ik de persoon die verteld dat het makkelijker wordt, dat het normaler wordt, dat je er gewend aan raakt, dat je je beter gaat voelen, dat hij op een gegeven moment minder gaat drinken en beter gaat slapen. Dat er niet 1 groeicurve is en dat het niet erg is als je kleine een keer minder drinkt of eet. Dat je moet luisteren naar de adviezen die bij jou passen en de rest moet laten gaan.
Wanneer is dit gebeurd? Wanneer ben ik een ervaren mama geworden? Sinds wanneer heeft iemand iets aan mijn mama advies? Vinden jullie dit herkenbaar mama’s?
Nieuw
Iedere komende fase is nieuw voor mij en bij iedere fase zal ik nog heel veel advies van anderen nodig hebben, dus mijn hulplijnen zijn nog lang niet van me af. Wat doe je met een dwarse dreumes, de peuterpuberteit, wanneer moet hij in een groot bed en hoe maak je je kleine zindelijk. Ik heb nog geen idee. Groei je daar vanzelf in?
Ik ben niet meer de nieuwe moeder
De wandelwagen bak is al maanden vervangen voor de kinderwagen, de maxi cosi staat op zolder en maatje 50 lijkt alsof het poppenkleertjes zijn. Ik ben geen nieuwe moeder meer. Ik ben al bijna een jaar mama. Mama van de mooiste en mama van de liefste. Duizenden vrouwen, maar vooral ook bijzondere vriendinnen werden na mij zwanger en kregen na mij prachtige kleine spruitjes. Zij zijn nieuwer moeder dan ik.
Ik ben geen nieuwe moeder meer en stiekem geeft me dat een dubbel gevoel. Het spannende, het onverwachte, het fantaseren en het dromen. Wat was dat stiekem bijzonder en wat was dat stiekem fijn. Die eerste spanning en die eerste tijd is voorbij. Komt nooit meer terug. Is nu een herinnering. Een herinnering met 100.000 foto’s.
Het mama zijn is fantastisch en is het dan gek dat ik het stiekem soms ook lastig vind dat die eerste tijd voorbij is? Dat ik er nu echt bij hoor? Bij de club van moeders? Zijn het nog hormonen, dat ik hier over nadenk? Is het herkenbaar mama’s?
Ik weet nu hoe het voelt om mama te zijn. Van een new born, van een baby van een bijna 1 jarige. Wat staat me nog te wachten, kun je ooit voorbereid zijn?
Dus mama’s help, is mijn gevoel herkenbaar? Of ben ik echt heel apart?
Tot snel,
Liefs Jodi
Ik denk dat veel moeders je gevoel zullen herkennen. Ik zeg het zelf ook vaak tegen moeders die net zijn bevallen, dat zijn new born mama’s en later zijn ze “gewoon” mama…
Auteur
Precies, dat is het… maar wanneer is dat gebeurd? Nu ben ik gewoon mama
Poeh dat is wel heel lastig te zeggen. Ik denk dat het voor de buitenwereld anders is dan voor jezelf. Als ik kijk naar de mama’s in mijn omgeving denk ik dat je mama bent op het moment dat kindjes wat gaan leren zoals kruipen/staan/lopen… Maar ja… of dat zo is ?
Zo herkenbaar. Je voelt je ook ineens normaal als moeder in plaats van dat je maar wat aan lijkt te klooien. Ook zijn er al zoveel nieuwe 2016 mamas, bizar dat de tijd zo snel gaat
Auteur
Precies dat wat jij zegt. Dat het normaal is…
Dit is heel herkenbaar!! Soms als ik mezelf nu advies hoor geven aan andere mama’s moet ik lachen om mezelf haha. Hoor mij dan, 1,5 jaar geleden wist ik nog niets 🙂
Oh heel herkenbaar, ‘dat je er nu bij hoort’ bij de club van moeders. Ik betrap mezelf er ook op dat ik nu anderen advies kan geven en dat ze daar ook iets aan zouden kunnen hebben. Maar wat ons te wachten staat in de toekomst? Dat moeten we ook allemaal nog leren, dat blijft altijd…