Twee weken geleden hadden we het 3 jaar gesprek van onze spruit op het kinderdagverblijf. Het is een vrolijke, enthousiaste jongen, motorisch nog niet de sterkste, soms wat snel afgeleid, maar kan goed puzzelen, praten en is lief voor andere kindjes. Oow hij denkt alleen dat hij veel niet zelf kan en heeft dan wat aanmoediging nodig….
Taakjes
BAM…in your face MOM… Jij denkt je kleine spruit altijd zo goed te helpen. Ik stimuleer hem dingen netjes te vragen of te zeggen, om hulp te vragen, rustig te praten en dingen uit te leggen. Ik ga op ooghoogte zitten als ik hem iets vertel en mijn vinger geeft aan als iets heel belangrijk is (die vinger heeft hij overgenomen overigens) Hij helpt soms met de tafel dekken, wanneer ik denk dat hij zich gaat vervelen verzin ik taakjes, hij helpt mee met de wasmachine uitruimen en de droger aanzetten….ik dacht dat ik zo goed bezig was.
Onze schuld
De juf van het kinderdagverblijf vertelde dat hij soms kan jengelen en kan roepen dat hij zijn laarzen niet aan krijgt terwijl hij met wat aanmoediging het zelf kan. Toen de juf dit vertelde viel direct het kwartje bij mij….dit was onze schuld.
Aankleden en uitkleden, schoenen aantrekken, jas aandoen, allemaal dingen die we in een bepaald ritueel, in een bepaalde ritme en een bepaalde volgorde doen. Niet zo bedacht, maar gewoon zo gelopen. Het omkleden voor het naar bed gaan is een gezellig momentje, we kletsen wat, doen gek, kietelen en zingen liedjes. Ondertussen kleed ik hem om en is hij klaar voor de nacht. Het aankleden gaat hetzelfde.
Niet over nagedacht
Ik heb er gewoon nog nooit een moment bij stil gestaan dat hij dit zelf ook al kon. We deden het gewoon zo, het liep gewoon zo en ik had het de spruit nog nooit zelf zien doen, dus ik dacht er niet bij na. Ook had ik er zelf nooit over nagedacht hem dit zelf te laten doen. Helpen met de tafel dekken of koken had ik wel bedacht…dus waarom dan niet het aankleden??? Geen idee…
Verwend
Ik hoorde wel eens dat kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd die zelf hun kleding uitzoeken of die zichzelf aan en uit kleden. Ik schreef dit dan toe aan het verschil tussen jongens en meisjes en dat die kinderen gewoon heel snel waren. Het zal vast een mengeling zijn van meerdere factoren, maar deze moeder moet nu toch aan de slag. Dat kind van mij is gewoon verwend. Gewoon omdat het zo liep, gewoon omdat het zulke fijne momentjes zijn en ik die nooit anders heb bedacht.
Stimuleren
Sinds dien zijn we hem iets meer aan het stimuleren. Doe je jas vast aan, pak je laarzen maar, probeer ze maar aan te doen…. We probeerden bijvoorbeeld ook het zelf aantrekken van zijn shirts. Hij begon fanatiek, maar raakte verstrengeld in al het stof, vond niet de juiste gaten voor zijn armen en raakte gefrustreerd. Hij is gelukkig geen mega drama maker, maar op dat moment komt er enige hulpeloosheid naar boven en roept hij gefrustreerd dat hij het niet kan en vraagt of we kunnen helpen. Want dat netjes vragen hadden we hem dan weer wel geleerd.
Ach het is geen drama, dat shirt doen we gewoon voorlopig samen. We helpen hem uiteraard nog en het komt vanzelf, maar het is wel fijn dat we er op gewezen zijn. Hij zal zichzelf na een gymles ooit toch zelf aan moeten kunnen kleden. Of wordt hij straks de jongen die standaard zijn shirt binnenstebuiten aan heeft??? Ach we zien wel, ik ga er ook geen strijd van maken. Ik moedig hem aan, maar loopt het even anders, dan doen we het gewoon lekker op de oude manier. Ik ga er van uit dat hij op zijn 18de zichzelf wel kan aankleden…
Haha, zo herkenbaar. Wij doen dit voor Emily ook nog ‘te veel’ die is wat dat betreft ook gemakkelijk uitgevallen. Help me roept ze dan, met alles. Ik denk dat jet gewoon komt omdat ze de oudste zijn en het voor ons ook gemakkelijk (en stukken sneller) is als wij het doen
Auteur
Hahahaha heerlijk ook, en ze vraagt het dus wel netjes. Het zou inderdaad ook best met de oudste te maken kunnen hebben.
Heel herkenbaar! Mijn oudste hielp ik ook heel lang. Dat ging gewoon sneller en twas ook gezellig, we deden t samen! Toen zijn zusje kwam bleek opeens dat ik hem wel heel veel geholpen had…. En nu is hij 9 en nu mag ik nog steeds zijn brood smeren! Kan ik niet….is zijn antwoord dan! (de rest doet hij wel zelf hoor haha) Als tie als hij 18 is het maar zelf kan
Auteur
Mijn moeder heeft tot op de middelbare school nog mijn middag brood gesmeerd hahaha heerlijk vond ik het. Verder dus heel erg herkenbaar.
Ohh, herkenbaar…al is die frustratie er bij ona meisje wel écht. “HET LUKT NIET” kan ze heel grfrustreerd roepen en dan heel boos worden als ik haar wil helpen. Bij haar de oorsprong meer in een soort ‘faalangst’ (kan dat al bij n bijna 3-jarige?) of het heel graag goed willen doen, terwijl ik het idee heb dat we als ouders dat niet per se van haar verwachten. Ze doet iets echt pas als ze zeker weet dat ze het kan. Maar het betekent ook dat ik idd nog te veel voor haar doe, ter voorkoming van die frustratie en boosheid. Dus ook hier n lesje nodig “waar stimuleer ik mijn peuter te oefenen en proberen en waar help ik”…blijft n lastig dingetje.