Het is bijna te mooi om waar te zijn…

Het is zondag middag. Ik zit in de tuin met koffie en mijn laptop. De spruit scharrelt lekker om mij heen, hij speelt heerlijk met steentjes, zand en alles wat hij tegen komt. Heerlijke buitenspeel handen… Ik mag overigens niet storen in zijn spel. De Pipster slaapt, mijn lief is rugyen de zon schijnt en ik voel me intens gelukkig. Het is bijna te mooi om waar te zijn….

Jaren geleden zei ik het al en ook op mijn blog heb ik het regelmatig genoemd. Als ik aan de toekomst dacht en een plaatje voor mij zag. Als ik een plaatje zag met kinderen en inbeeldde wat we gingen doen dan waren er een paar ‘wensen’, een paar dromen.

Ik wens een boomhut…
Als ik aan de toekomst dacht en aan mijn kinderen. Aan hoe ik wilde dat ze op zouden groeien en aan wat voor huis ik van droomde. Wat ik voor ze wenste en wat ik ze gunde. Niet dat iets anders minder was, of slechter, want dromen zijn soms te groot om te realiseren, maar dan droomde ik van een boomhut. Een echte mooie grote boomhut voor mijn kinderen. Een boomhut is natuurlijk super gaaf, maar het ging mij niet alleen om die boomhut. Het was voor mij ook een beetje het gevoel waar een boomhut voor staat.

Ver buiten bereik….een droom dus
Een boomhut zoals ik die voor ogen had hoorde in een bepaalde tuin en die tuin hoorde bij een bepaald huis. Die boomhut stond dus voor het gevoel bij een plek waar wij onze kinderen konden gaan opvoeden. Het klinkt vaag, maar ben ik nog duidelijk? Een tuin waar een boomhut in zo passen, zou een redelijk formaat moeten hebben en dat is dan weer heerlijk om in de rennen, spelen, vliegen voor mijn eventuele kinderen.

Die plek…een groter huis, een grotere tuin met daarin een boomhut dat lag ver buiten ons bereik. Een droom voor over 10 jaar. Een droom voor ooit, net zoals mijn ouders die naar een dorp verhuisden op mijn 17de om daar op een boerderijtje te gaan wonen. Zo’n droom was het, dachten wij…. Ooit als we later groot zijn, dan kopen we een groter huis, met een grotere tuin, misschien wel in een dorpje en dan nemen we een boomhut.

Tot…
Jullie kennen het verhaal…ons droom-droom huis kwam op ons pad en wat hebben we een geluk gehad dat dit ons huis mocht worden. Die boomhut is er nog niet, maar het huis en de tuin zijn meer dan wat ik ooit had durven dromen. We hebben een mega gave klimboom, maar daarnaast ook een fantastisch grote boom die, je raadt het al, perfect is voor een boomhut. Het plaatje is compleet. Het plaatje van ons toekomst huis.

Waarderen…
We kunnen buiten eten, wat ik altijd zoooo heerlijk vond en zo graag wilde doen. We hebben een grote familie tafel, we hebben een trampoline, een pizzaoven. Een echte serieuze boom, we hebben gras en we hebben genoeg plek om te rennen, fietsen, spelen. Ik zei laatst tegen mijn lief dat ik het bijna zonde vind dat deze tuin zo ‘normaal’ is voor de spruit, omdat ik hoop dat hij de tuin net zo zal waarderen als wij nu doen.

Onwerkelijk
Bizar dat het ons nu al gegund is, dat het ons nu al gelukt is om in zo’n joekel huis te wonen. Heel eerlijk vind ik het soms bijna overdreven dat wij op deze leeftijd al zo’n huis hebben. Dan voel ik me bijna een opschepper, waarom denk je dat ik nog niet heb benoemd dat er een zwembad in de tuin zit….Hoe overdreven is dat, maar tegelijkertijd….hoe fijn is dat.
Met al mijn vrienden, familie en mensen die me lief zijn wil ik dit geluk delen. Samen pizza’s bakken, samen zwemmen, samen feestjes vieren, samen zomeravonden genieten, samen…

Het is bijna te mooi om waar te zijn toch? Het is te goed, te perfect en te van ons. Het voelt als thuis, het voelt van ons en soms denk ik nog steeds, dit kan toch niet? Bijna alsof ik wacht totdat er iets mis gaat, want zo perfect als het nu is….
Voor nu genieten we er van, onze eerste lente in ons nieuwe huis, de knoppen gaan open, de heggen worden groen en de geur van gemaaid gras in onze tuin.

Ik heb mijn lief, mijn twee kleine, fantastische, lieve spruiten, ons huis een startend bedrijfje, allemaal mega lieve mensen om ons heen…Mijn geluk kan voor nu even niet op en op deze zondag ochtend besef ik me dat maar al te goed.

Open je ogen voor alles wat mooi is en blijf verlangen naar alles wat je al hebt….het geheim van geluk.

Volg:
Share:

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.