Mijn ouders wonnen een auto, omdat ik een meisje ben…

    Mijn hijskraan, op de vensterbank bij mijn spruit.

Van kleins af aan heb ik al een hijskraan op mijn kamer staan. Een hele mooie metalen hijskraan. Mijn moeder kreeg deze als kraamcadeau voor mijn geboorte. Een vriend van mijn ouders kwam binnen lopen met een hijskraan, omdat hij dat passend vond. Hij vond het een super mooi cadeau voor een jongen.

6de zintuig
Nu zul je denken…Ook raar dat hij aankomt met een kraamcadeau voor een jongen, maar dit had een reden. Mijn ouders hadden een vriend die aan kon voelen wat het geslacht van een baby zou zijn. Hij had een soort 6de zintuig, kon ‘dingen’ voelen of zien, geen idee, maar hij was er zelf nogal overtuigd van.

Weddenschap
Toen mijn moeder voor de tweede keer zwanger bleek te zijn, gaf die vriend aan zeker te weten dat ik een jongen zou worden. Hij kon dit zien aan de kruin van mijn zus en had er nog nooit naast gezeten. Hij wist 100% zeker dat ik een jongen zou worden. Op dat moment restaureerde hij oude auto’s en mijn ouders hadden een oude Fiat 500 en hij had een oude landrover. In een lacherige bui sloten mijn ouders een weddenschap met hem af. Wanneer ik een meisje zou zijn, dan zouden mijn ouders zijn auto krijgen, zou ik een jongen zijn, zoals hij dacht, dan zou hij onze auto krijgen. Geen idee dat hij de zaak zo serieus nam.

Echo?
In de tijd dat ik nog in mijn moeders buik zat, waren echo’s minder gebruikelijk, mijn moeder had om gezondheidsredenen toch wat meer echo’s dan gebruikelijk toen der tijd. Je had toen geen speciale geslachtsbepalende echo’s en al waren die er wel, mij ouders wilden helemaal niet van te voren weten wat ik zou worden. Dus er werd niet naar gevraagd en niet over gesproken tijdens de echo.

Ze zag het
Ik ben de tweede meid in een rij van drie meiden…(mijn moeder kreeg alleen meisjes, ik tot nu toe alleen jongens). Toen mijn moeder op de echo tafel lag om weer even te kijken of alles goed was, zag mijn moeder overduidelijk dat ik een meisje was. Of het een toevalstreffer was, geen idee, misschien lag ik met mijn benen wijd precies op het moment dat het echoapparaat erop werd gezet, maar ze zag het gewoon en ze wist het zeker. Ik werd een meisje…

Eerlijk is eerlijk
Wel zo eerlijk, besloten mijn ouders tegen die helderziende vriend te vertellen dat ze hadden gezien dat ze weer een meisje zouden krijgen. De weddenschap zou vanzelfsprekend niet door gaan, als die überhaupt al serieus was genomen. Verbazing wekkend genoeg was hij het hier totaal niet mee eens. Hij wist zeker dat ik een jongen zou worden en wilde dat de weddenschap wel bleef staan. Ze hadden het vast niet goed gezien, hij voelde het, ik werd een jongen.

Namenstress
Ondanks dat ze het gezien hadden, begon mijn moeder door zijn stelligheid te twijfelen. Mocht het na de geboorte toch blijken dat ik een jongen zou zijn, hoefden ze zich in ieder geval geen zorgen te maken over de naam. Als ik een jongen zou zijn, zou ik dezelfde naam krijgen als die ik nu ook heb. Ik ben ook vernoemd naar een man, dus kon best.

1 juni 1987
De mooiste dag van het jaar (zeg ik zelf altijd), na een lange bevalling, ben ik geboren. Een meisje…Jodi…Zoals mijn ouders al hadden gezien. Dolgelukkig, althans dat denk ik en ga ik van uit, waren ze met mijn geboorte en die vriend had dus echt ongelijk. Zijn gevoel had hem in de steek gelaten, of de kruin van mijn zus, of zou ik toch iets mannelijks hebben???

Kraambezoek
Toen de vriend op kraambezoek kwam, kwam hij dus aan met een passend cadeau. Een cadeau voor een jongen. Een hele gave hijskraan. Hij geloofde nog steeds niet dat ik echt een meisje was. De naam kon voor een jongen en een meisje en aan een babygezichtje kun je niet altijd met zekerheid het geslacht zien. Hij geloofde echt niet dat ik een meisje was en mijn luier moest echt uit om te laten zien dat ik een meisje ben.

De weddenschap
Mijn ouders hebben meteen aangegeven dat ze zijn Landrover niet hoefden te hebben. Dat het vooral een leuke grap was die weddenschap, maar niet serieus. Deze vriend was echter zo overtuigd geweest van zichzelf en zo serieus in zijn weddenschap dat hij zijn oude Landrover aan mijn vader cadeau heeft gegeven. Hij had gelukkig meer auto’s tot zijn beschikking….Dat vond ik toch wel een geruststelling….

Geen idee hoe het nu met die man is. Of hij nog iets is gaan doen met zijn ‘gave’ of dat hij die maar heeft gelaten voor wat het was. De hijskraan heeft altijd op mijn kamer gestaan van kinds af aan, toen ik zelf in verwachting bleek te zijn van onze spruit, vond ik het dan ook super gaaf dat deze nu op zijn kamer mocht komen te staan.

Volg:
Share:

6 Reacties

  1. 29 april 2017 / 08:04

    Wat een leuk verhaal! Grappig dat mensen er zo naast kunnen zitten.. Ik kan het zien aan je kruin .. Zo leuk ook die hijskraan hopelijk blijft het lang een familiestuk!

  2. 29 april 2017 / 08:16

    Haha wat een leuk verhaal. Ik denk dat ik dezelfde gave heb. Ik was ervan overtuigd dat ik meiden zou krijgen. Nu 2 zonen verder en geen meisje in het zicht.
    Die hijskraan is trouwens echt fantastisch. Super gaaf ding

    • Liefthuis
      Auteur
      29 april 2017 / 09:34

      Hahahahahaha mooi gave, twee prachtig zoons.

  3. 29 april 2017 / 12:30

    Haha wat een grappig verhaal! Mooi dat de hijskraan nu bij jou spruit op z’n kamer staat ☺️

  4. 30 april 2017 / 20:22

    Wat een grappig verhaal. Haha die overtuiging ook dat hij het zo zeker wist! Maar jou spruit heeft nu een hijskraan!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.