40 weken en 3 dagen….De bevalling begon

Bron: thinkpacifica.com

Bron: thinkpacifica.com

40 weken en 3 dagen waren er voorbij. Ik had me neergelegd bij het feit dat ik niet was bevallen op de uitgerekende datum en wachtte weer rustig af. Ik ging m’n scooter nog even ophalen, reed daarbij overigens wel bewust door alle kuilen in de hoop dat er iets op gang zou komen. Ging met mijn moeder nog even lunchen in het zonnetje. En ik genoot nog even van mijn buik.
En toen begon het…
Of nou ja, eigenlijk had ik verwacht dat ik meteen zou weten wanneer ‘het grote evenement’ van de zwangerschap (ik heb het natuurlijk niet of het evenement om zwanger te worden) begonnen zou zijn, zoals iedereen altijd beweert. Dat was bij mij dus niet het geval.
Ik had al 1,5 week iedere avond voorweeën, dus ik ging vaak vol spanning slapen, maar de volgende dag werd ik wakker zonder wee, maar met mijn buik nog vol met spruit.

uitgerekende datumMijn les
Van 12 op 13 juni sliep ik slecht. Ik kon in mijn zwangerschap super goed slapen, maar deze nacht werd ik om de 2 uur wakker met buikkramp. Het zal toch niet waar zijn? Ga ik nu op 13 juni bevallen? De dag waarover ik met een collega heel de zwangerschap grappen liep te maken. Het had uiteindelijk natuurlijk niks uitgemaakt als hij die dag was geboren, maar ik hou van mooie getallen en vind 13 nu niet echt een mooi getal. Dit moest een les zijn voor mij, dacht ik nog, dat ik nu leerde ook van een kind te houden dat op de 13de geboren zou zijn.

Slechte grap van mijn lichaam
Vanaf dat ik wakker was, kwamen de krampen om de 10 tot 15 minuten. Het was nog makkelijk te hebben. Zouden dit weeën zijn?
Zo ging heel de ochtend, er veranderde niks. Ik begon te twijfelen en zocht hulp bij mijn goede vriend Google en las over voorweeën die een hele dag duurden en dan weer weg trokken. Dat zou het wel zijn, dus ik gaf mijn lief toestemming weg te gaan.
Rond etenstijd kwam mijn lief weer thuis. De krampen bleven nog steeds rond de 10 minuten hangen, niks veranderd, niet pijnlijker, niet sneller. Ik vertelde over het verhaal van Google, dus we gingen er maar van uit dat het een flauwe grap van mijn lichaam was.

 

 

Walrus; tussen de weeen door even lachen

Walrus; tussen de weeen door even lachen

Ongewenst Onverwacht bezoek
We maakten nog even de 40 weken buikfoto. Ik bleef de tijden van de weeën opschrijven en zag ineens dat er al een tijdje ‘maar’ 8 minuten tussen zaten. Zou het dan toch? We spraken af dat als het zo door zou gaan we rond 9 uur de verloskundige zouden bellen, gewoon voor advies en dat ze al op de hoogte was.
Ze gingen ineens sneller op elkaar volgen. Pijnlijker nog niet, maar wel sneller. Ik werd een beetje zenuwachtig en terwijl ik een wee had ging de bel. NEEEEE dit zal toch niet. Het was een vriend van mijn lief, die toevallig in de buurt was. Hij moest ze vriendelijk doch dringend, zonder iets te vertellen weg werken.

 

Vals alarm?
IK WILDE NU DAT HET ECHT DOOR ZOU ZETTEN, die 13de boeide me ondertussen niks meer. En zo lang als ik heel de dag om de 10 minuten had zitten puffen, zo snel ging het ineens vooruit. Vanaf het eten zat ik binnen no-time op weeën om de 4 minuten en rond 8 uur besloot ik zelf vast de verloskundige te bellen, want dit moest het wel zijn toch?
Terwijl ik de verloskundige aan de lijn had, dacht ik; O nee wat nu als het vals alarm is? ik dacht ook ineens dat het misschien heel gek was dat ik zelf belde, moest mijn lief dit niet doen?
Ze raadde me aan even in bad te gaan en alhoewel ik normaal niet graag in bad ga, vond ik het nu heerlijk. De weeën waren daar minder heftig en het leek wel alsof ik er soms een over sloeg. Achteraf hoorde ik, dat ik dan meteen het bad uit had gemoeten, maar ik vond het op dat moment heerlijk.

Binnen no-time stond de verloskundige aan mijn bad en begon het ‘ik ben naakt en niemand vindt het gek’ avontuur. Ik vond het overigens toen nog wel gek.
Na wat standaard vragen ging ze kijken of ik al ontsluiting had, jeetje wat was dat spannend en jeetje, wat deed zij met haar scherpe vingers? Het deed best pijn, vond ik. Gelukkig werd ik beloond met 3 cm ontsluiting.

De weken voor, tijdens en na de bevalling keken we LOST. Voor altijd in mijn herinnering

De weken voor, tijdens en na de bevalling keken we LOST. Voor altijd in mijn herinnering

HET IS ECHT BEGONNEN!
We spraken af dat ze na 2 uur weer kwam kijken en dat ik tussendoor wat ging ontspannen. Maar ja, wat doe je dan? Wij gingen nog maar een serie kijken. Ik zat voor mijn lief op de poef, zodat als ik een wee kreeg hij in mijn rug kon duwen, want jeuj (not) ik had rugweeen.

Tot nu toe was het nog wel te doen, maar sinds het toucheren, leek het wel alsof de weeen pijnlijker werden
Toen de verloskundige weer kwam zei ze dat ik nog niet vooruit was gegaan, want ik kletste nog zo veel. Ja ja, ken je mij nog niet, dacht ik. En BAM weer twee centimeter erbij.
Ze vroeg of ik naar het ziekenhuis wilde of nog even wilde wachten. WIST IK VEEL. Ik had echt geen idee, wat is slim? Ik was nog nooit bevallen, zij was hier de ervaringsdeskundige. Alsof ze mijn gedachten kon lezen, besloot ze dat we nog even thuis de vliezen braken en dan onderweg gingen naar het ziekenhuis.

FLATS een warme plas water
Het voelde alsof het mega veel was, maar het viel blijkbaar heel erg mee.
Vanaf dat moment was het ‘the real deal’. De weeën werden pijnlijker, ik moest echt bepaalde houdingen aannemen en wat deed m’n rug f*cking pijn.
Ze zei dat onderweg naar het ziekenhuis de weeën vaak weg zijn, dat zag ik wel zitten, dus hup in die auto.
Boy was SHE wrong. Mijn stoel lag helemaal plat, want zitten kon ik niet meer goed en hangend aan het handvat van de auto heb ik de weeën proberen op te vangen. Ik dacht nog even, als dat ding maar niet afbreekt. Tussendoor snauwende ik nog even naar mijn lief dat hij zachter over de hobbels moest (sorry lief). Het echte werk was begonnen.

Volgende keer het ‘echte’ werk van de bevalling, dus…

Tot snel,

Liefs Jodi

 

Volg:
Share:

6 Reacties

  1. 21 december 2015 / 19:19

    Het is wat he dat wachten. Ik had ook al een week weeën en kon soms helemaal niet meer normaal opstaan of lopen. Toen het dan ook echt begonnen was, was ik stiekem wel blij. En vooral heel heel moe. Ik ben benieuwd naar het volgende deel van je verhaal.

    • Liefthuis
      Auteur
      21 december 2015 / 19:45

      Ellende die voorweeen, vooral omdat je dan iedere keer denkt, zou het? Ik had ze gelukkig niet in de nacht, dus sliep wel goed, helemaal balen dat je daardoor zo moe was.

  2. 22 december 2015 / 00:03

    Ooh rugweeen 🙁 ik ben daarom al blij dat we besloten thuis te blijven. Benieuwd naar het echte werk!

  3. Ellen
    22 december 2015 / 10:46

    Blijf t stiekem toch wel heel jammer vinden dat Raf niet de 13e geboren is, dat was voor mij de kers op onze zwangerschapsgrapjes geweest.. zie de krantenkop al voor me 😉

    • Liefthuis
      Auteur
      22 december 2015 / 13:37

      Wahahaha dan had er natuurlijk gestaan. Zoon heet Persil omdat ze niet anders kon op de 13de.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.