9 maanden op, hoe lang moet ik af??? – Ontzwangeren…

Als we de standaard zin 9 maanden op, 9 maanden af moeten geloven dan zou ik nu toch wel klaar zijn met ontzwangeren. Is dat ook zo? Of duurt het toch wat langer? En zou ik echt ooit volledig ontzwangerd zijn? Ik mag denk ik niet klagen, al heb ik wel een aantal hele duidelijk ontzwanger kwalen gehad….

Het is niet zomaar even geregeld dat zwangeren en ontzwangeren. Want als je kind er eenmaal is en je het idee hebt dat je normale leven (met baby) kan beginnen, ontdek je dat je lichaam en je hoofd nog helemaal niet klaar is voor het normale leven. Of althans…je herkent jezelf niet… Iedere keer als je net denkt… JA dit gaat weer normaal, komt er de volgende dag een nieuwe kwaal om de hoek kijken…

Kwaal 1:
Na deze zwangerschap heb ik me echt wel eens gefrustreerd dat mijn lief (en over het algemeen alle vaders), er zo ‘makkelijk’ van af komen. Natuurlijk moet mijn lief met mij dealen en mijn lief heeft in dit geval pech, want ik ben fysiek niet de beste, dus hij heeft veel ’taken’ op zich genomen. Toch kan hij gewoon gaan rugbyen, toch is zijn lichaam niet veranderd, toch heeft hij geen ongemakken van rondvliegende (eigen) hormonen en toch… heeft hij een kind gekregen.

Hoe bijzonder ik zwanger zijn ook vind en ik het voor geen goud had willen missen, heb ik mezelf op slechte momenten echt wel eens boos gemaakt over het feit dat ik het echt oneerlijk vind. Dat mijn buikspieren, mijn huid, mijn borsten, mijn hoofd, mijn hele lichaam, mijn alles, flink op de proef gesteld is om een kind te laten groeien, laat staan er van te bevallen…
Bovenstaand punt zal dus vast ook met het ontzwangeren en de rondvliegende hormonen te maken hebben…

Hormonsters
Over het algemeen vind ik mezelf redelijk stabiel. Ik kan nog steeds organiseren, plannen en meerdere ballen in de lucht houden. Moet ik naast het jongleren echter ook nog op een eenwieler rijden dan gaat het mis. Dan raakte ik het overzicht kwijt, dat overzicht wat ik nu juist zo prettig vind. Dan raakte ik uit balans, waardoor ik naast mijn onkunde op de eenwieler ook ineens ballen liet vallen. Iets wat ik dan weer ontzettend frustrerend vond…. En rarara wanneer gebeurde dit??? Toen ik twee maanden na mijn bevalling ging verhuizen… Dat was de eenwieler die er voor zorgde dat mijn hormonen de overhand namen.
Ik vond alles vervelend en stom, ik was niet happy zoals normaal en ik stoorde me hier natuurlijk ook weer aan. Ik werd onzeker over alles, ik genoot niet meer en moest om alles huilen. Ik wilde me ook weer normaal voelen….’denk je dat ik dit leuk vind….‘(wie herkent deze laatste zin doordrenkt van tranen) Je kan vast ook wel raden wie het moest ontzien…

Buiten die periode om denk ik dat ik mijn hormonen best onder controle had. Of dat ze mij emotioneel gezien niet onder controle hadden kan ik beter zeggen. Wat waren mijn andere kwaaltjes???

Zweten zweten zweten
Vanaf de eerste nacht dat de Pipster uit mij was merkte ik het al. Ik zweette hele zwembaden bij elkaar, vooral ’s nachts. Ik heb zo vaak af staan koelen naast mijn bed, of een douche genomen midden in de nacht want wat voelde ik me vies. Overdag viel het gelukkig mee, maar wat een kak nachten zijn dat geweest.

Haaruitval moeke kuif
Net op het moment dat ik me weer wat beter voelde, viel het me op dat ik wel heel veel haar in mijn borstel had iedere keer en de kapper bevestigde mijn haaruitval. Ondanks dat ik gelukkig nog steeds veel haar heb, had ik ook dunnere plekken bij mijn ‘inhammen’. Het gevolg daarvan was weer een paar maanden later mijn moeke kuif. Waar ik nu mee opgescheept zit. Groei haar groei..

Bekkenpijn
Tja hier hoef ik nu niet veel aan te wijden denk ik. Ik heb pijn. Het gaat veel beter, maar ik ben er nog lang niet… Stomme bekken… Einde

Als een oma
Deze kwaal heb ik nog steeds in de ochtend. Als ik mijn bed uit stap voel ik me net een oma-tje. Ik ben zo stram en stijf dat ik pijn heb in mijn enkels en voeten. Na de spruit is dit ook pas heel laat weg getrokken, dus ik ben benieuwd wanneer ik er nu vanaf ben.

Nagels
Naast dat je haar raar gaat doen, zijn ook mijn nagels ellende op het moment. Ik had maanden na de zwangerschap nog steeds hele sterke lange nagels, maar nu breken ze continu af en heb ik haakjes en van die laagjes die je er zo af kan halen. Ik wil m’n lange nagels terug.

Darmen
Van zoveel vrouwen hoor ik ineens dat ze last van hun darmen hebben sinds de zwangerschap. Het is dus echt een dingetje. Die 7 meter darm moeten natuurlijk ook weer op de goede plek terecht zien te komen en weer normaal hun werk doen en dat gaat niet altijd vanzelf. Ik gebruik nog steeds zakjes Movicolon… Hopelijk helpt de osteopaat me hier snel van af.

Borsten…
Tja wat moet ik hier over zeggen. Ten eerste dat ik heel blij ben dat ik van die gigantische zwangerschaps en borstvoedingsborsten af ben. Ik gaf met liefde borstvoeding, maar wat voelde ik me ongemakkelijk bij die twee melkfabrieken. Dan liever mijn slappere borsten (dan voorheen), dan de meloenen vol met melk.
Ze zeggen dat het weer wat hersteld als de hormonen echt een aantal maanden uit je lijf zijn, dus we zullen zien. Het is overigens niet dramatisch, maar wel anders… en anders is wennen…

  • Droge ogen
  • Puistjes
  • Vette haren
  • Gevoeliger tandvlees

Ik denk dat dat de grootste kwaaltjes waren.

Volg:
Share:

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.