Afscheid van Australië – Of zal ik blijven?

We zijn op de helft… De helft van ons avontuur… Het reizen voelt heerlijk, de mannen passen zich super makkelijk aan het reizen aan en dit is nu gewoon zoals we leven. Zolang ze een bed hebben, zolang wij er zijn en zolang ze regelmatig ook even kunnen spelen zijn ze blij… Op de helft betekent echter ook het einde van ons eerste avontuur… Ons Australië avontuur… en stiekem vind ik dat best lastig…

Toen ik ongeveer 10 jaar oud was, kwam de tante van mijn vader (tante Lenie) over vanuit Autralië naar Nederland en toen vroeg ze me al wanneer ik zou komen. Dat is altijd in mijn hoofd blijven zitten en altijd dacht ik OOIT….Grote dromen… Alle keren dat ze daarna kwam, en dat waren er denk ik zeker nog 7, bleef ze het vragen en zei ik ooit… Dat ooit duurde nog 22 jaar (jeetje ik voel me oud) maar we maakten plannen, boekten tickets en eindelijk kwamen dromen uit en zaten we in het vliegtuig naar Australië.

Een beetje verliefd

Dus dank je Tante Lenie… Want we zijn er eindelijk… we waren er eindelijk… om nooit te vergeten… Ik ben stiekem een beetje verliefd geworden op Australië. Een land wat groot, rustig, relaxed is. Een land waarin veel kan, mensen niet moeilijk doen, een easygoing mentaliteit hebben, waar ze genieten, maar ook waar ze vol vertrouwen geloven in dat er veel mogelijk is. Ik weet ook wel dat hier heus mindere kanten zijn, maar zo heeft het de afgelopen weken echt gevoeld en ook uit gesprekken met Australiërs maakte ik dit heel erg op.
Ik snap wel dat mensen hier gaan wonen en willen wonen… en ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet bij mijn lief gepeild heb of hij het zou zien zitten om hier ’tijdelijk’ te wonen en te werken. Gewoon om het mee te maken…

25 miljoen

Ook het land waar je de jungle in kan, het strand op, de outback en de stad in. Alles is er… Het land is 182 keer groter dan Nederland, maar er wonen maar 25 miljoen mensen. Waarvan er overigens al 5,23 miljoen in Sydney wonen… HOE BIZAR. Ik hou echt wel van Nederland en mijn fijne plekje daar, maar vergeleken met hier is bij ons alles vol, is het altijd druk op de wegen en kom je nergens meer niks tegen… Hier wel en dat is waanzinnig om mee te maken.

Het is voorbij…

Het dromen, het uitkijken naar, het bespreken en plannen maken… dat dat dan nu voorbij is, vind ik heel dubbel. Is dat raar??? Iedere week zei ik meerdere keren tegen mijn lief. ‘We zijn gewoon in Australië… Hoe bizar en hoe vet’ omdat ik het me dan ineens realiseerde… Dromen komen uit… Ik ben mega dankbaar en trots dat we dit hebben gedaan en dat we dit aan het doen zijn, maar stiekem ook verdrietig dat dit avontuur bijna voorbij is. Dat ik niet weet, wanneer we hier ooit weer zullen zijn en of we überhaupt nog terug komen, al zegt mijn gevoel nu van wel… ooit…

Magische weken

Met een gigantische bak vol herinneringen en een lichtelijk melancholisch gevoel, neem ik afscheid… (en ik ben al zo slecht in afscheid nemen) Ik snap wel dat mensen hier gaan wonen, tijdelijk of voor altijd… Ik snap het wel, maar wij gaan door, met het maken van avonturen… Al hou ik nog heel graag even vast aan deze magische 5 weken… ik blijf er nog lekker even in hangen… Waarschijnlijk tot we ons nieuwe plekje in onze camper gevonden hebben…

Avonturen sparen

Dus ik herbeleef. Kijk foto’s terug met de mannen of alleen. Ik denk terug aan bijzondere momenten, groot en klein… Zingen op het strand, klimmen in gigantische bomen, parel witte stranden, watermeloen eten, speeltuinen, de mooiste eilanden en uitzichten, helderblauw water, kangoeroe spot jacht, sandboarden en zo kan nog wel even doorgaan….

Om nooit te vergeten

Mijn verstand zegt nu… Er zijn nog zoveel waanzinnige avonturen om te sparen in Nieuw- Zeeland, met ons camperhuisje en alle prachtige nieuwe plekken…. maar mijn gevoel dompelt zich nog even onder in hoe magisch en bijzonder deze 5,5 week in Australië waren…

Ik vraag iedere dag aan de mannen, wat ze het leukste van de dag vonden en hoe bijzonder… Als ik het vergeet vraagt de spruit het aan mij…
Ik wil alles bewust meemaken, bewust vastleggen, maar vooral bewust voelen. Misschien klink ik zweverig, maar ik wil het nooit vergeten.