Als juf een basisschool kiezen… mijn wensen…

Jeetje wat vond ik dit lastig. Al vanaf het moment dat de spruit geboren was kon ik nadenken over wat voor basisschool ik wilde. Hoe ik hoopte dat het zou lopen en wat ik wenste voor zijn school. Ondertussen sta ik 9 jaar in het VSO, maar ik ben opgeleid basisschool juf.. En jeetje wat is dat lastig als je een school gaat kiezen…

Ik weet teveel, ik zie teveel, ik ken teveel. Soms is onwetendheid zoveel fijner. Dat je met een openere blik naar een basisschool kan kijken. Voelt het goed… dan is het goed.
Niet dat ik alles weet en niet dat het andere niet goed is, want ook bij de keuze van een basisschool komt smaak kijken, maar ik heb wel een heel duidelijk gevoel bij bepaalde scholen, doordat ik op veel verschillende basisscholen heb gewerkt.

Wat was voor mij meteen duidelijk…
Kleinschalig
Ik hou van kleine scholen, dus ik wilde heel graag dat de spruit naar een kleine school zou gaan. Niet te klein, maar ik wil wel dat onze mannen weten wie de juf van groep 7 is en dat ze niet over 6 locaties verspreid zitten. Ik vond het werken op kleine scholen zelf altijd heel prettig (ik vond dat veel fijner dan grote scholen). Het contact met lagere klassen, de knusheid, de betrokkenheid. Ik hou er van…

Openbare basisschool
Ik wilde heel graag dat de mannen naar een openbare basisschool zouden gaan. Het had voor mij niet de grootste prioriteit, want als die school niet goed voelde of te ver weg zat, dan was het geen vereiste, maar ik gaf het wel de voorkeur. Iedereen is welkom, vaak kleinere scholen en er is geen geloofsovertuiging vastgelegd. Leren van en met verschillende culturen. Mijn afstudeerstage was op een openbare basisschool en wat heb ik het daar mega fijn gehad. Dat gunde ik mijn kinderen ook…

Continurooster
Ik wilde heel graag een continurooster. Ik had dit vroeger zelf gehad als kind (of een soort continurooster) daarnaast vond ik dit vooral als ouder een praktische overweging. Dan hoefde ik niet tussen de middag te haasten naar het schoolplein en boterhammen die op tijd achter de kiezen moeten zitten.

Of toch…
Of wilde ik toch het allerliefste gaan voor de basisschool om de hoek? Dat de mannen makkelijk lopend naar school kunnen op den duur. Dat ze met vriendjes en vriendinnetjes uit de wijk op school zitten en buiten school makkelijk af kunnen spreken… Dat was toch ook wel een grote pré…

Kritische vragen…Lastige ouder???
Ik wilde tijdens de rondleiding op de basisschool niet meteen de vervelende en kritische ouder zijn. Ik wilde graag weten hoe het zit met kinderen die extra begeleiding nodig hebben op welk gebied dan ook. Mijn lief en ik komen beide uit een gezin met veel lisdexie….. dyslexie dus…Dus mocht het nodig zijn, wil ik de mannen graag op tijd helpen.
Hoe worden ouders betrokken? Zijn er strikte regels over wegbrengen en ophalen, mogen we wel of niet mee naar binnen, welke methodes worden er gebruikt en hoe zorgen ze in de combi-klassen dat iedereen op zijn plek is….

Gevoel
Ik denk dat gevoel misschien wel het belangrijkste is. Ik wil een gemoedelijke sfeer, dat ik van alle juffen en meesters weet wie het zijn. Dat de mannen ‘vrij’ (wanneer het mag van de juf) door de school kunnen lopen en weten wat ze waar kunnen vinden. Gezelligheid, misschien een beetje kneuterigheid, maar niet te rommelig.
Niet allen prestatiegericht werken, maar juist ook het creatieve aspect vind ik belangrijk.
Het gebouw, de aankleding, maar vooral de passie van de mensen die er werken. Want dat voel je… het moet goed voelen als je er rond loopt.

In Eindhoven zaten natuurlijk heel veel basisscholen en hadden we ook best wat keuze in scholen die allemaal op loopafstand zaten. Dus met ons lijstje was er vast een goede en fijne school te vinden.

En toen gingen we verhuizen…
Verhuizen naar een klein dorp betekende ook dat er maar 1 basisschool in het dorp zit. Nu kan ik de mannen naar een ander dorp brengen, maar dat zou niet handig zijn en ook qua vriendjes niet leuk. Dus ik hoopte maar dat de basisschool in ons dorp zou bevallen. Ook als de school ‘wel prima’ was, zou het voor ons opwegen tegen hem naar een ander dorp moeten brengen.

De school…
Alles (bijna alles) wat ik had gewenst voor een school voor onze mannen was aanwezig. Een kleine, een tikje kneuterige school. Die vernieuwend werken, maar niet te fancy high tech zijn. Continu rooster, combinatieklassen, klein, maar wel van alle groepen 1 of twee groepen. Een persoonlijke sfeer en allemaal niet te moeilijk.
Wat ben ik waanzinnig blij met de basisschool bij ons in het dorp. Natuurlijk moet het uiteindelijk pas blijken als hij er zit, maar het voelt goed en dat is belangrijk.

Alleen…
Het is geen openbare basisschool, maar rooms katholiek. Ik heb daar niks tegen, maar wilde niet dat mijn kinderen verplicht zouden worden te bidden en ik vind opvoeding met kennis van andere culturen juist ook belangrijk. De directrice kon me hier gerust in stellen…en ik hoor om mij heen veel dat het niet meer zo gelovig is…

De zoektocht is me uiteindelijk zo mee gevallen, omdat we meteen een positief gevoel hadden bij deze school…. De spruit mocht meteen een les volgen, omdat hij in de kring wilde gaan zitten bij de andere kindjes… Nog een paar maanden wachten…

Hoe vonden jullie de zoektocht? Viel het mee??? Is het voor iedereen zo lastig???