Angst voor de bevalling….soms is onwetendheid fijner…

Je zou misschien zeggen dat het makkelijker is als je al een keer bevallen bent. Dat je weet wat er gaat komen. Toch stond ik laatst op en besefte me ineens dat deze baby er over niet al te lange tijd in onze armen ligt. Dat daarvoor, mocht alles ‘normaal’ verlopen, eerst een soort natuurgeweld van jewelste, aka de bevalling, moet plaatsvinden is nogal een dingetje. Waarom zie ik er nu veel meer tegenop dan toen?

Angst klinkt heftig, want ik weet dat er vrouwen zijn die echt zo op zien tegen de bevalling dat ze er voor in therapie gaan. Dat is bij mij niet het geval en al helemaal niet bij de eerste. Ik liet het allemaal op me af komen en ik zou wel zien hoe het ging gebeuren.

Fijne bevalling
Daarnaast heb ik op wat heftige puntjes na, want tja een bevalling is nu eenmaal niet niks, een hele fijne bevalling gehad. Als ik hem nu weer zo mag doorstaan dan spring ik een gat in de lucht. Waarom voel ik dan toch die angst of spanning? Waarom zie ik er nu zoveel meer tegenop dan toen?

Weer zo fijn?
Je hoort altijd dat iedere bevalling anders is. Dat een tweede sneller, maar heftiger kan gaan, maar dat dit niet hoeft. De ontsluitingsfase van mijn eerste bevalling was zo ‘fijn’, voor zover dat fijn kan zijn, met iedere keer 3 minuten rust ertussen en regelmatig een laffe wee. Ik kan me bijna niet voorstellen dat ik weer dit ‘geluk’ heb.  Ik kan me niet voorstellen dat ik weer zoveel geluk heb met zo’n fijne bevalling, dus dan zal het nu wel flink tegen vallen….Toch???

Jodi de denker
Ik ben een denker en ik probeer me voor te stellen hoe het is. Tijdens mijn vorige zwangerschap was dit niet te doen, want je kan je een bevalling niet inbeelden. Nu weet ik wel hoe het is, of hoe het kan zijn. Ik weet hoe bizar de pijn is, ik weet hoe heftig en intens het is, zelfs als je bevalling fijn is. Wat nu als ik alles behalve een fijne bevalling krijg? Hoe heftig is het dan wel niet?

Verhalen
Ook heb ik sindsdien natuurlijk nog 85 andere bevallingsverhalen gehoord, als het er niet meer zijn. Je weet beter wat er mis kan gaan of wat er anders kan lopen dan gehoopt, maar je weet nu ook wat je er voor krijgt en wat je kan verliezen. Ondanks dat ik die verhalen altijd goed naast me neer kon leggen, is het blijkbaar toch iets wat stiekem meespeelt.

Soms is onwetendheid fijner
Soms is het toch fijner als je niet precies weet wat er gaat gebeuren. Ook al zal geen bevalling op elkaar lijken, dan nog is het soms fijner als je niet weet wat er komen gaat. Zoals tijdens mijn eerste zwangerschap. Ondanks mijn fijne bevalling, weet ik nog wel dat je die ellendige weeeën niet zomaar doorkomt. Dat je hier kei hard voor moet werken. Ik weet nu ook dat toucheren pijn doet, dat ik niet goed ben in het persen en ik weet nu ook dat het uitpersen van die placenta ook niet zomaar gepiept is en dat het controleren down-under me verschrikkelijk veel pijn deed na de bevalling.
Wat nu als ik nu niet in die roes kom, die roes die mij er doorheen heeft gesleept?

Je weet welke pijn
Ondanks dat ik me nu niet meer in kan beelden hoe een wee voelt. Weet ik nog wel dat het zo’n aparte en rare pijn was, die nergens mee te vergelijken is. Vandaar dat ik nu waarschijnlijk niet meer weet hoe het voelde. Ik weet alleen nog wel dat ik zo’n pijn in mijn rug had, wat blijkbaar rugweeën waren en dat ik me geen houding wist te geven. Hoe kreeg je die pijn weg? Wat moest je er voor doen? Toen was alles nieuw en dacht ik dat mijn bevalling in ieder geval 12 uur ging duren, waardoor ik continu verwachtte dat het erger moest worden. Wat een meevaller was mijn bevalling van 7,5 uur waarvan 1,5 persen (oké dat persen was dan weer geen meevaller) Misschien doe ik nu wel 12 uur over, of 24. Hoe ga ik dat vol houden? Want die ellendige onhandelbare pijn van tijdens een wee die is niet weg te krijgen. Die vragen stel ik me continu….Wat nu als het niet nu niet…of juist wel…Wat nu als ik me er nu op verkijk???

Soms is onwetendheid fijner, voor mij althans…..

Volg:
Share:

14 Reacties

  1. Natascha Ippel
    7 augustus 2017 / 12:07

    Ik snap je gedachtegang helemaal! Ik ben zwanger van ons eerste kindje en ben dus behoorlijk onwetend. En misschien is dat inderdaad maar beter ook. Je hebt geen idee hoe het gaat verlopen en hoeveel pijn het gaat doen.
    Ik denk zeker wel dat het heel pijnlijk gaat zijn, maar hoe heftig het gaat worden, daarvan heb ik nog geen besef. Ik sta er nu misschien wel redelijk naïef in: ik laat het maar op me af komen, heb er zelfs zin in, want hoe heftig is het nu echt én ik ben niet de eerste en enige die moet bevallen.

    • Liefthuis
      Auteur
      7 augustus 2017 / 22:37

      Nee niet naief. Zo hooft het te zijn denk ik, je moet reeel maar niet bang zijn eigenlijk.

  2. 7 augustus 2017 / 14:02

    Tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik me ook heel veel ingelezen. Door een medische aandoening zou ik een ruggenprik krijgen en zou er een vacuumpomp gebruikt worden. Eigenlijk heb ik dus niets meegemaakt van de bevalling. Bij de tweede werd ik weer zo snel mogelijk aan de ruggenprik gelegd. Dit vond ik heel vervelend, want de weeen zijn best vol te houden als je voldoende tussenposes hebt, wat bij de tweede veel meer het geval was. Tijdens het persen had ik onvoldoende pijnstilling, maar doordat je lichaam het overneemt heb ik dat helemaal niet heftig ervaren. Het is iets wat je overvalt en je kan er niet echt omheen. Het persen heeft 5 minuten geduurd, dus het viel enorm mee. Het is juist de angs voor het onbekende, wat het zo eng maakt.

    • Liefthuis
      Auteur
      7 augustus 2017 / 22:35

      Heel herkenbaar, heftig dat het anders moest dan je eigenlijk wilde. Toch klink je positief.

  3. 7 augustus 2017 / 14:05

    Aan de ene kant begrijp ik je wel, maar ik denk dat er één ding is dat je even vergeet: dat je vorige keer een fijne bevalling hebt gehad, betekent niet dat dat de ENIGE manier is om een fijne bevalling te hebben. Het kan heel goed dat je tweede bevalling compleet anders is, maar dat betekent heus niet dat hij daarom niet fijn is. Ik heb 1 kindje en mijn bevalling was ook dikke prima, maar heel anders dan jij hier beschrijft.
    Laat het gewoon op je afkomen, het gaat vast (weer) super! Succes 🙂

    • Liefthuis
      Auteur
      7 augustus 2017 / 22:31

      Wat lief en wat een goede opmerking. Dank je 🙂

  4. Henrieke Hommersom
    7 augustus 2017 / 18:40

    Ik lees vaak dat een tweede bevalling gemiddeld sneller verloopt, misschien is dat wel een geruststelling voor je.

    Ik kijk ook nog niet zo uit naar de (eerste) bevalling maar hou mezelf maar voor dat het iets heel natuurlijks is. Als zoveel andere vrouwen het ook kunnen, dan lukt het mij vast ook. 😉

    • Liefthuis
      Auteur
      7 augustus 2017 / 22:32

      Ja precies, ik gebruik vaak de struisvogel politiek en negeer mijn angst gewoon. en probeer positief te zijn, maar soms ineens…..

  5. 7 augustus 2017 / 19:23

    Ik denk dat je het voor de tweede net zo moet aanpakken als bij de eerste. Blanco er in en alles op je af laten komen. Wee voor wee dichter bij je kindje. Het komt zoals het komt alleen met de wijsheid dat je het al een keer gedaan hebt, dat je het gewoon nog een keer doet. Een nieuw kindje, een nieuwe bevalling. You go girl!

    • Liefthuis
      Auteur
      7 augustus 2017 / 22:33

      Lief meis 🙂

  6. 8 augustus 2017 / 09:18

    Herkenbaar. Hoewel ik ook wel heel duidelijk weet wat ik nu wél zou laten vast zetten in het bevalplan! Mocht ik een 2e2 kindje krijgen zou ik intens gelukkig zijn maar op het moment dat er w strepen verschijnen op de test weet ik ook zeker dat ik denk..:’o-oh het moet er ook uit..’

  7. 8 augustus 2017 / 16:04

    Ignorance is bliss, zeggen ze in het Engels! En daar hebben ze een goed punt.

    Bij mijn vijfde kind hoopte ik stiekem dat die er gewoon uit zou vallen. Maar het was de stomste bevalling van de vijf. Dus je weet het inderdaad nooit.

    Ik wens jou een hele fijne bevalling toe!

    • Liefthuis
      Auteur
      8 augustus 2017 / 19:33

      Die uitspraak past perfect bij mijn veel gebruikte struisvogel politiek

  8. 9 augustus 2017 / 11:59

    Daar kan ik je wel in volgen. Ik kijk heel erg uit naar een tweede zwangerschap en ik hoop natuurlijk dat alles, inclusief de bevalling, even vlot gaat gaan.
    Stel nu dat je dat geluk hebt, dan is het inderdaad nog maar de vraag of je even veel geduld gaat hebben. In onwetendheid weet je niet wat te verwachten, nu weet je inderdaad precies wat er aan de hand is. Ik kan me perfect voorstellen hoe ongeduldig ik ga worden. (Waar blijven die persweeën nou?)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *