Het echte werk…Vandeweek schreef ik al over het begin van de bevalling. Het wel of niet inleiden. Mijn hoge bloeddruk en dat ik daardoor geen keus meer had. Ik moest ingeleid worden…
Zo eindigde ik de vorige keer…De verloskundige kwam zich voorstellen. De praatgrage maar erg gezellige verpleegkundige kwam zich voorstellen en we bespraken wat dingetjes die ik graag vooraf wilde delen. Wat een fijne mensen…bedacht ik me. Zo anders dan de gynaecoloog die ik gesproken heb. Ze waren zo lief en meedenkend, hier voelde ik me wel op mijn gemak…hier kon ik wel bevallen. Alleen was er nog steeds geen wee te bekennen. Ik had het gevoel dat ik als een dolle ze probeerde te overtuigen van mijn voorweeën. Ik had ze echt…ECHT.
De verloskundige besloot me te toucheren…Eens even kijken hoe het er voor stond…Benen wijd…Even diep in en uitademen en toen…
30 september: 40+6 weken 11:30
4 CM??? Daar was ik toch echt niet vanuit gegaan. Gisteren had ik nog amper ontsluiting en nu had ik 4 cm??? Ik had zeker voorweeën gehad, maar die eerste vier had ik toch redelijk makkelijk doorstaan. Hoe kon dat ineens? Er schoten een paar gedachten door mijn hoofd. Yes ik hoef geen ballonnetje…..WAAAAAAA het gaat beginnen en daarna meteen oow neee dit is f*cking spannend, het gaat nu echt beginnen. Ik ga bevallen…
Vliezen breken
De verloskundige zei dat ze meteen mijn vliezen ging breken. Ik ademde diep in en uit en voor ik het wist stroomde er warm water tussen mijn benen. Wat overigens veel meer lijkt te voelen dan dat het daadwerkelijk was blijkbaar. Meteen daarna kwam ze met een rietje aan. Althans daar leek het op. Ik dacht een seconde; wat gaat ze met dat rietje doen? Vruchtwater aftappen??? Blijkbaar was het een draadje wat op het hoofdje van kleine broer geplaatst werd om zijn hartslag te meten, vertelde ze me snel. Geen tap dus…
Go weeën Go
Na het breken van mijn vliezen (of zijn het de baby’s vliezen?) voelde ik spanning. Ik mocht even wachten met weeën opwekkers, omdat ik het dus zo natuurlijk mogelijk wilde laten verlopen. Mijn gevoel zei dat als ze mijn vliezen zouden breken dat het vanzelf op gang zou komen, bij onze spruit zette het ook flink door na het breken van de vliezen, dus ik had goed hoop. Dit moest echter nog wel even gaan gebeuren.
Lopend buffet
Aangesloten aan de CTG en met een draadje tussen mijn benen gingen we afwachten. We maakten wat grapjes en kletsten een eind weg. Ondertussen werd er bijna een lopend buffet bezorgd. Althans, zo leek het. We hebben nog lekker middag gegeten, want ik wist natuurlijk niet hoe lang het zou gaan duren. Mijn lief en die vriendin de fotografe, Yvette, aten natuurlijk ook mee en zo hadden we een berg eten naast mijn bed staan. Hilarisch gezicht….terwijl ik gewoon even kon gaan bevallen binnen nu en 24 uur….
Voorspelling
Na de lunch merkte ik dat de weeën al iets dichter op elkaar kwamen en dat er ook al heftigere tussen zaten. Na een wee was ik echter weer volledig bij en besprak ik nog met Yvette dat het zo raar is dat je zo’n bizarre pijn hebt en daarna weer kan doen alsof er niks aan de hand is. Yvette voorspelde dat het niet lang zou gaan duren, maar ik durfde nog nergens in te geloven. Ik hoopte vooral dat die weeën dus voldoende waren om niet aan het infuus te hoeven.
Bevalhoofd
In de twee uur na het breken van de vliezen werden de weeën heftiger. Yvette zei weer dat ze dacht ik zo niet meer aanspreekbaar zou zijn…Ze zag blijkbaar een bevalhoofd, zei ze achteraf, ik ging bijna in mijn roes. Ik werd door de verloskundige getoucheerd en ik had 6 cm. Heel netjes…. Ik rekende snel uit dat het dus echt een uur per cm was en dat ik er dus nog ongeveer 4 uur over zou doen…Hopelijk niet heel veel langer.
13:30 WC
Na het toucheren wilde ik graag nog even naar de wc. Ik had heel de tijd het gevoel te moeten plassen dus ik nam het zekere voor het onzekere. Ik stond op uit bed en ineens BAM….voor mijn gevoel brak het los vanaf toen. Ik had de eerste echte heftige wee. Ik kon bijna niet blijven staan en hij duurde ook echt lang. Ik hing aan mijn lief en dacht…Vrouwen die staand weeën opvangen zijn GEK ….Dat overleef je niet… Yvette was zo’n vrouw dus na die wee zei ik meteen….Je bent gek dat je dit kon…
Snel naar de wc en weer terug in bed voor de volgende komt.
Sneltrein
Toen ging het snel. Voor mijn gevoel heeft het uur daarna maar tien minuten geduurd. Ik had heel netjes 3 weeën per 10 minuten dus vaak nog even rust, maar ze werden wel in rap tempo flink heftiger. Ik was van de wereld, maar kreeg tussendoor toch wat dingen om me heen mee. Zo vroeg de verpleegkundige nog aan me wat voor werk ik deed. Midden in mijn bevallingsroes terwijl ik met mijn ogen dicht lag. Ik dacht; vraagt ze me dit nu echt???? Ik ben aan het bevallen, DOE NORMAAL!!!. Toen mijn lief antwoord gaf, besefte ik…ze had het echt tegen mij….Heeft ze niet door wat er gaande is.
Toen ik even op mijn zij ging liggen kreeg ik de eerste keer pers drang. Een niet te onderdrukken oerkreet verliet mijn mond en ik voelde mijn lichaam samen krimpen om te persen.
NEEEEEE
NEEEEEE dit mag nog iet, dacht ik, ik had net nog maar 6 cm, dit kan niet gebeuren, want ik moet nog 4 uur…Deze weeën hou ik nooit 4 uur vol. HELP….Toen ik heel even mijn ogen open deed zag ik dat de verpleegkundige van alles klaar aan het leggen was, voor de bevalling. Dit was een goed teken, dacht ik.
De verloskundige werd er weer bij gehaald. Hopelijk was ik iets opgeschoten, maar ze had voor mijn gevoel net nog gecontroleerd, dus ik had er stiekem een hard hoofd in.
14:25 VOLLEDIGE ONTSLUITING….
WAT volledige ontsluiting??? Hoe kan dat zo snel??? Wat een feest, nou ja feest… De persdrang die ik had was dus niet te vroeg en was dus ook niet voor niks. Onze kleine man kwam er aan. Ik mocht mee gaan persen.
Angst
Zoals ik zei is het bizar hoe je van de wereld bent en in een roes zit en toch zoveel bedenkt. Want na de euforie kwam ook mijn pers angst. Dit kon ik de vorige keer niet…persen. Nu kwam het moeilijkste stuk. Ik zei bijna meteen dat ik dit niet kon en dat het niet lukte. De verloskundige had dit echter heel goed door en zei me op een lieve, maar op een hele duidelijke toon (eentje die lief is, maar waar je niet tegen in durft te gaan, ideaal voor mij dus) wat ik moest doen. Mee persen met wat mijn lichaam al doet. Niet nadenken….Tja hoe doe je dat…
Alweer een aparte situatie
Weer ontstond er een moment dat ik uit mijn roes werd gehaald. Yvette had zich goed opgesteld met de camera tot de verloskundige vroeg of Yvette even het geluid van het hartje harder wilde zetten op het CTG apparaat….Ik dacht; weet zij hoe dit werkt??? Wat knap… Ik was zo verbaasd dat ik even vergat wat ik aan het doen was. Ik opende mijn ogen en keek of zij echt actie ondernam. Zou er een volume knop op dat ding zitten??? Achteraf hebben we hier hard om gelachen…rare situatie..Yvette wist trouwens natuurlijk niet hoe het werkte…waarom de verloskundige dit dacht…Geen idee…
Persen…
Benen wijd…Mee persen… Hap adem…. Kin op je borst en voel wat je lichaam doet….Benen wijd….Persen….Benen wijd…..
Dat benen dingetje vond ik toch lastig, maar wat hebben ze me duidelijk en goed geholpen. De verloskundige heeft me zo duidelijk verteld wat ik moest doen. Persen…. Nu zuchten…. Niet persen….zuchten en weer persen…. En terwijl ik eerst nog even dacht dat er weer niks gebeurde beneden en dat ik weer niet kon persen voelde ik ineens kleine broer echt zakken. Ik riep nog ergens dat ik het echt probeerde, maar het moeilijk was….Iedereen om me heen zei dat het heel goed ging, maar ik had er nog een hard hoofd in, totdat ik hem dus bijna echt door het geboorte kanaal voelde gaan. Dit deed ik…Ik was aan het persen…
Ik kan dit…
Ik kan dit…Ik was aan het persen en ons kind was onderweg, ik voelde nu echt dat het goed ging, ondanks dat ik de pers weeën heftig vond. Ik had veel moeite met mijn benen wijd houden en wilde stiekem liever de weeën weg zuchten dan persen, maar goed dat de verloskundige zo duidelijk was. Het staan van het hoofdje heb ik wel echt gevoeld en ik ga zeker niet zeggen dat het geen pijn deed, maar ik vond de weeën heftiger dan dat gevoel. Het hoofdje stond en er werd toch besloten in te knippen, helemaal niet erg, ondanks dat ik daar van te voren zo tegen op zag. Wat moest dat moest had ik al gezegd. Het knippen gebeurde gelukkig niet met een schaar, maar met een mesje (top vrouw die verloskundige) en wat viel het me mee.
Nog 1 wee…
Ergens vroeg de verloskundige nog of ik het hoofdje wilde voelen, maar dit had ik bij onze spruit gedaan en vond ik zo raar dat ik nee zei. Meteen na het ‘knippen’ zei ze. De volgende wee is je kindje er. De volgende wee al??? Dat kan ik wel. Dat gaat me lukken. Nog maar 1 en dan is hij er….en de pijn is over.
14:45: Pak maar…
De volgende wee voelde eigenlijk als een opluchting. Want ineens zei de verloskundige….pak je kindje maar aan… Pak maar….Ik wilde dat echter niet, want dat deed me ook weer denken aan dat gekke gevoel van het hoofdje voelen bij onze spruit. Ik wilde hem op mijn borst hebben….als hij er uit was, helemaal er uit.
Ze liet hem meteen heel duidelijk zien en legde hem toen op mijn buik.
Het is gelukt…
Het is gelukt…Het is gelukt zei ik. Ik was zo blij en zo trots dat het persen goed was gegaan, de tranen stroomden over mijn wangen. Wat een opluchting. Ook was ik de verpleegkundige en de verloskundige meteen zooooo dankbaar (nog steeds) dat ze me zo goed geholpen hadden, want daardoor was het gelukt. Dank zij hun had ik hem zo soepel uitgeperst….
Kom maar menneke, kom maar menneke, je bent er. Tranen over mijn wangen en wat voelde hij lekker warm, hij is mooi hè hij is zoooo mooi. Duizend en een gedachten, duizend en een emoties. Hij huilde, maar werd ook snel stil toen hij bij mij lag. Onze zoon….onze tweede zoon.
Na 20 minuten persen en een bevalling van in totaal 3 uur en een kwartier vanaf het breken van mijn vliezen is onze kleinste man geboren. Onze Pip.
Voor zover een bevalling fijn kan zijn, want de pijn blijft bizar en onwerkelijk, heb ik een mega fijne bevalling gehad. Hoe bizar tussen lunch en avondeten heb ik even een kind gebaard. Ik vond het onwerkelijk, maar voortaan voor altijd bij ons.
Gefeliciteerd. Veel geluk met elkaar
Auteur
Dank je 🙂
Wauw wat heb je dit mooi omschreven. Je bent een topper! Veel geluk samen
Auteur
Lief 🙂 dank je meis
Mooi mooi mooi!!! Ergens lijkt het op mijn bevalling. Geweldig!
Heerlijk zo’n ervaring.
Geniet van jullie prachtige gezinnetje.
Auteur
Wat heerlijk dat jij ook zo’n bevalling hebt gehad, dat gun ik iedereen
Ja heerlijk. Gun ik ook iedereen zo’n fijne bevalling.
Prachtig Jodi! Klinkt als een heerlijke ervaring, voor zover bevallen heerlijk is. In dit geval klinkt dat zeker zo. En dat hoofdje voelen, dat vind ik ook zó raar. Bij Naomi gedaan en dat wilde ik niet nog een keer haha. Aanpakken dan weer wel bij beide kids, maar snap dat je de link legde naar het hoofdje voelen.
Auteur
Misschien als er ooit een derde komt, maar eens overwegen toch de baby aan te pakken. Wel grappig dat jij dezelfde ervaring hebt met dat voelen, zouden er vrouwen zijn die dat niet raar vinden?
Mooi verwoord!! Ik herken zo wat je omschrijft..Bij ons eerste meisje werd ik ook ingeleid en nu wil ik het ook zo zoals jij omschrijft mocht de bevalling niet op gang komen en ik dus weer ingeleid zou moeten worden..Ik zie er ook een beetje tegen op maargoed we hebben nog tot maart hihih. Goed gedaan en zo snel lijkt me ook erg prettig! Veel geluk samen!!
Auteur
Ik zag er ook lang tegen op. Ondanks een eerste fijne bevalling, maar hoe meer het dichterbij kwam hoe meer ik er klaar voor was. Al wilde ik dus echt niet ingeleid worden want dat vond ik inderdaad heel spannend. Een tweede bevalling is ECHT makkelijker, je weet zelf beter wat je moet doen, maar je lichaam ook. Het komt echt goed.
Wauw! Wat een prachtig verhaal. Gefeliciteerd met je mannetje(s) en geniet lekker van de komende tijd. Prachtig opgeschreven!
Auteur
Heel leuk om te horen, dank je 🙂 heb er veel aandacht aan besteed
Heb even gewacht tot het tweede deel ook online zou staan.. wat ben ik blij voor je dat je terug mag kijken op zo’n mooie, goede bevalling!
Super knap gedaan, vooral de uitdrijvingsfase waarbij je toch even angst had maar vervolgens mee ging met de instructies.. hoop dat dat mij ook ooit gegeven is!
Auteur
Lief je reactie…ik hoop het ook voor jou…