Blote voeten wilde haren, ik wil avonturen sparen…Deze uitspraak is echt op mijn lijf geschreven. Voor mezelf maar ook voor onze spruiten wil ik herinneringen maken en avonturen sparen. Ik wil zo graag dat ze mooie herinneringen maken. Dat ze later met een glimlach terug kunnen denken aan bepaalde gebeurtenissen en dat ze moeten lachen om bijzondere momenten. Dit zijn dingen die ik hoop te doen met onze spruiten…
De meest bijzondere herinneringen zijn vaak de dingen die net anders waren dan anders. Bijvoorbeeld in de regen gaan zwemmen in het meer op vakantie, of laat op mogen blijven omdat er iets bijzonders was. De dingen die eigenlijk niet mochten of konden, maar op dat moment heel even wel. Denk maar eens terug aan je eigen jeugd, wat kun je je herinneren? Vaak die momenten die bijzonder waren. Dat je grote vreugde voelde, dat je blij of vereerd was, dat je trots was. Helaas ook enkele negatieve momenten kunnen diepe indruk maken, dus laten we vooral veel positieve herinneringen maken.
Ik kan me nog herinneren…
- Dat mijn zus en ik tanden gingen poetsen op de camping en dat iemand ons vertelde dat er een sterrenregen zou zijn. We mochten toen onverwachts tot laat in de avond, met onze slaapzakken in de camping stoelen gaan liggen, om de vallende sterren te bekijken. Hoe gaaf was dat.
- Ook die keer dat we buiten mochten slapen op de camping kan ik me nog super goed herinneren. Heel het veld keek ons verwonderd aan toen wij met een groep van ongeveer 7 vriendjes en vriendinnetjes naast elkaar voor de caravan gingen liggen.
- Waar mijn zussen en ik nog steeds om moeten lachen is ons etentje in het pannenkoekenrestaurant. Wij mochten niet kliederen met de stroop, maar mijn vader deed dit wel en daardoor mochten wij het ook. Hoe meer mijn moeder riep dat we het niet moesten doen, hoe harder wij lachen, want tja papa deed ook mee.
- Wat heeft het een grote indruk op me gemaakt dat ik een bril kreeg. Ik was 3 jaar en heb me een beeld onthouden van hoe bizar ik de wereld er uit vond zien. Er zijn geen foto’s van dat moment, dus het niet zo dat ik het me daardoor herinneren. Ik denk dat dit een van mijn eerste herinneringen was.
Ik wil bijzondere herinneringen maken. Ik wil dat onze spruiten later terugdenken en moeten lachen om de bijzondere herinneringen die we gemaakt hebben. Om het eten van kibbeling op donderdag. Om de lol die we hadden aan tafel en om het buitenspelen in de tuin. Het kliederen met water, het stiekem eten van een tweede ijsje en de kleine bijzonderheden van het leven…van hun kleine leventjes.
Feestdagen…
Ik wil feestdagen zoals ze moeten zijn. Met zijn alle, samen om een grote tafel, met veel te veel lekker eten. Muziek luisteren, samen spelletjes doen en genieten van de dag….samen. Ik wil dat de spruiten als ze groot zijn terug denken aan de bijzondere Sinterklaas avonden en dat ze net als ik kunnen lachen om de momenten dat ze nog volledig geloofde en misschien zelfs net als ik Sinterklaas verdedigde (hij bestond echt wel..hoe kon hij anders…..)
Ik wil verjaardagen vieren met taart en slingers. Ik wil er altijd een bijzonder moment van maken, want waarom zou je je verjaardag niet vieren…een uitermate geschikte gelegenheid voor een feestje, maar voor die kleine mannen ook een bijzonder moment om iedereen die ze lief hebben om zich heen te hebben. Voor 1 dag echt in het middelpunt van de belangstelling.
Van gewone dagen feest-dagen maken…omdat dat de bijzondere herinneringen zijn die je bij blijven. Niet alleen onze mannen, maar ook ons. Dierbare momenten.
Tradities…
Tradities ontstaan, per ongeluk of expres. Tradities maak je, verzin je, of overkomen je. De een nog mooier en bijzonderder dan de ander, maar voor mij geven tradities vorm aan een bepaalde gebeurtenis. De kerstboom altijd samen opzetten met skyradio aan. Met je verjaardag beneden komen in een huis vol slingers…op koninginnedag naar de vrijmarkt en als we een dagje weg gaan witte broodjes met ei…. Zomaar wat tradities die zo gewoon moeten zijn….Omdat ik daar zo mee opgegroeid ben en dat altijd heel erg tof vond.
