Wat drinken baby’s? Wat is een kolf? Waarom zit de baby in water? Ik vind het ondanks de ongemakken weer magisch om zwanger te zijn. Het vraagt best veel van me, dus naast die mooie bolle buik, merken de mannen hier uiteraard ook veel van. Die twee lieve mannen van mij… Hoe reageren ze op deze zwangerschap? Krijgen ze het echt mee? Of snappen ze er niet veel van? Hebben ze door wat er komen gaat? Ik vind dat juist extra bijzonder aan deze zwangerschap. Hun besef…
Grote broers
Het grote nieuws aan de mannen vertellen vond ik een van de meest magische momenten deze zwangerschap. In die bizarre corona periode waarin we niemand live konden vertellen dat ik zwanger ben, wilden we het de mannen graag mooi vertellen en filmen om te delen met geliefden. Op ons bed, met een fles kinderchampagne en de zwangerschapstest. Ik kan iedere keer janken als ik het filmpje terug kijk, het was nog mooier dan verwacht. De spruit was zo ontroerd en de pipster riep meteen dat hij een zusje zou krijgen. Echt een feestje en een bijzondere herinnering…
Die eerste weken
We betrokken de mannen actief in het delen van het filmpje. Daarna skypen met familie om het nieuws te vertellen. Mijn nog redelijk platte buik gaf weinig beeld voor de mannen, maar we hadden twee top boeken die ze veel wilden lezen. ‘Bartjes Bolle buiken bril’ en ‘Wat zit er in je buik mama?’ Het speelde dus wel echt bij ze. Daarnaast was ik heel veel moe, dus lag veel op de bank tot week 12 ongeveer. ‘Waarom ben je moe?’ Vroeg de spruit dan wel eens… ‘Omdat de baby moet groeien en dat kost veel energie.’ Hij nam het allemaal voor lief…en kwam vaak gezellig bij me zitten.
Raf 5 jaar en grote broer
Wat ik mega bijzonder vind is het delen van deze zwangerschap met mijn eerste kind, mijn lieve gevoelige knappe zoon. Alles maakte ik voor het eerst mee met hem en nu deelt hij het met me. Hij was bijna 5 toen we het hem vertelden. Hij was meteen heel zorgzaam voor mij en helpt me met alles als ik het hem vraag. Toen mijn buik ging groeien keek hij regelmatig verwonderd naar mijn buik. Hij pakte mijn buik voorzichtig tussen twee handen en legde zijn hoofd er tegen en dat doet hij nog steeds. Zo bijzonder en lief… Ik vroeg hem een keer of hij de baby wilde voelen en dat wilde hij wel. Toen hij haar echter voelde schrok hij ook een beetje en ik kan het hem niet kwalijk nemen. Hoe raar en bizar is het ook eigenlijk. Ik vind het super knap dat hij zo goed kan ‘wachten’ tot de baby komt… geen greintje ongeduld, want de baby moet groeien.
Pip 2 jaar en grote broer
Van die kleine man had ik niet het idee dat hij er heel erg mee bezig was. Als ik nieuwe spulletjes had gekocht betrok ik hem daar wel bij en hij roept super blij BABYYYY als ik vraag wat er in mama’s buik zit, maar verder dacht ik dat hij te jong was. Hij is zijn eigen 2 (nu bijna 3) jarige zelf. Op het kinderdag verblijf hoorde ik echter ineens dat hij daar regelmatig over de baby verteld. Dat hij alle juffen verteld dat er een baby in mama’s buik zit en dat het een meisje is. Ook is hij gefascineerd door de baby’s op de groep. Te lief toch… toen we daarna naar de camping gingen zag ik het zelf ook gebeuren. Bij iedere tent ging hij vertellen wie hij was en wie papa en mama waren en vertellen dat ik een baby in mijn buik heb. Ik smelt van die kleine man. Het houdt hem dus toch al meer bezig dan gedacht.
Broertje of zusje
Dit moment vond ik ook zo waanzinnig leuk. Zo blij dat ondanks wat beperkingen in het begin van de zwangerschap ivm alle maatregelen, we toch dit soort dingen hebben gedaan. Een geslacht bepalende echo en vervolgens op een speciaal moment het gedeeld met de mannen. Raf wilde heel graag een broertje en Pip riep vanaf dag 1 dat het een zusje zou worden (al zegt hij nu wel dat zijn zusje ‘broertje’ gaat heten). Toen de rook roze was, moest de spruit dus even slikken, maar al snel zei hij. ‘Dan kan ik haar beschermen’ Niet te doen zo lief toch…
Het wordt steeds echter
We zijn niet mega vroeg met voorbereidingen voor de baby deze keer, de babykamer is nog lang niet af en de kinderwagen zit nog in een doos. We zijn wel al een keer samen gaan baby shoppen met de mannen en ze mochten beiden iets voor de baby uitzoeken. Ook als ik een pakketje met iets voor de baby binnen krijg deel ik dit met de mannen, ze willen alles zien en meekrijgen. Het wordt langzaamaan steeds echter voor ze. Ook toen we een maxi cosi op gingen halen, waren de mannen helemaal enthousiast en natuurlijk moest het meteen gedeeld worden met oma.
Hoe bereiden we ze voor
Voorbereiden is verstandig, maar ergens ook super moeilijk. Want hoe onwerkelijk is het voor ons dat er direct een mini meisje in ons huis is, laat staan voor die mannen. Ik betrek ze bij veel babyzaken. Zoals spullen kopen en uitzoeken. We hebben het er over gehad dat baby’s huilen nadat Pip op het kinderdagverblijf een keer heel erg was geschrokken van hard huilen. We lezen boekjes, we laten ze de babykamer mee zien en doordat ik fysiek niet veel kan komen er vragen die ik beantwoord. Wat een kolf is en waarvoor die is, wat een baby dan eet en waar dat vandaan komt… Ik wacht nog op de vraag hoe de baby geboren wordt of hoe de baby in mijn buik is gekomen. Heerlijk… voor ons zelf is het ook een soort voorbereiding.
Wat een rijkdom en wat bijzonder. Ik kan alleen maar hopen, dat ze net zo dol zijn op hun zusje als dat ze zijn op elkaar en zoals ze nu bezig zijn met mij en de baby. Mijn mannen maken deze zwangerschap extra bijzonder.
