Zie je er niet heel erg tegen op? Vind je het niet heel spannend zo’s lange vliegreis met een peuter en kleuter? Ik zou het niet durven zo lang. Spannend hoor…. Veel succes met de vlucht, ik zou het niks vinden met twee van die kleinen… Respect… Dat waren voornamelijk de reacties die we kregen als we zeiden dat we met de mannen Down Under gingen… 22 uur… Zo lang zou de reis duren… 22 uur onderweg, van Schiphol naar het vliegveld van Cairns. De autorit naar Schiphol, het autohuren en de eerste rit (links ook nog, maar dat is een ander verhaal) in Cairns naar ons hotel, hadden we dus nog niet eens meegerekend.
Natuurlijk was het handiger geweest als Australië om de hoek lag. Een paar uurtjes met de auto en je bent er… Ideaal, maar dat is nu eenmaal niet het geval… Hoe verliep onze vliegreis met de peuter en de kleuter.
De wekker
Om 5 uur ging de wekker. Veel te vroeg voor een uitslaper als ik (en onze mannen) en ik was tot veel te laat bezig geweest met alle spullen inpakken. De mannen kregen dezelfde outfit aan, want naast leuk, leek het me handig als mensen zouden zien dat ze bij elkaar horen en kon ik ze snel vinden. Op Schiphol was het heel rustig, bagage inleveren, handbagage check verliep soepel (wat echt gedoe kan zijn met inladen en uitladen en kinderen) en zo stonden we binnen no time aan de andere kant van de douane.
De mannen aten koekjes en keken hun ogen uit. We zouden om half 11 vliegen en het was ondertussen licht dus we konden rustig alle vliegtuigen bekijken, nog een hapje eten en wat drinken. Als een van de laatsten besloten wij het vliegtuig in te gaan, zodat de mannen nog even lekker rond konden rennen en spelen… ze zitten al lang genoeg in die stoel. Daarnaast zouden we geen stoelen naast elkaar hebben. Ik met de mannen op een rij en mijn lief twee rijen er voor. Niet handig, maar het kon niet anders…
Vliegreis met peuter en kleuter
Ik moet toegeven ik was een beetje zenuwachtig. Omdat vliegen me altijd zenuwachtig maakt, maar ook omdat ik zo benieuwd was hoe de mannen het zouden doen. De spruit maakte ik me niet zo’n druk om, die zou filmpjes kijken, wat slapen en nog meer filmpjes kijken. De Pipster is echter een echte peuter en die kon dat nooit lang volhouden. Hij kijkt thuis ook praktisch geen tv, wil liever spelen en wanneer hij moe wordt of honger krijgt gaat hij lopen vervelen. Thuis brengen we hem dan naar bed, maar ja dat kan in een vliegtuig niet.
22 uur wakker
Misschien moesten we 22 uur wakker blijven met twee kinderen, want we wisten niet of en hoe lang ze zouden slapen. Daarnaast vind ik hun slaap het belangrijkste dus als dat betekent dat ik opgevouwen in een hoekje zit… dan is dat zo… Dus Ja ik was een beetje zenuwachtig, maar wist ook… Als we die reis willen maken, die bijzondere avonturen willen beleven, dan hoort dit er bij… en eigenlijk is zo’n vliegreis een avontuur op zich…
De Pipster vond het spannend
De mannen keken hun ogen uit. Vooral de spruit vond alles bijzonder en de Pipster zat bij het raampje, dus kon van alles zien in het begin. Honderduit vroeg de spruit me over alles wat hij hoorde en zag… Zo verwonderd… Riem om en gaan… Het opstijgen vind ik altijd spannend, maar ik hield me groot. Ik moest ook wel want de Pipster was nu degene die het spannend vond, maar eenmaal in de lucht was er niks meer aan de hand.
De spruit ging filmpjes kijken, want hij had een TV in de stoel… zo zei hij. De Pipster wilde dat ook, maar die wilde dat voor 10 min en dan weer iets anders…
Geen NEE…
Geen NEE zeggen Jodi… Meeveren en geen Nee zeggen, behalve als het echt niet kan. Pappen en nathouden, opvoeden doen we in Australië wel weer. Zolang ze niemand vervelen, verwen ik ze met aandacht, filmpjes, eten en wat ze maar willen. Dus ik zette iedere tien minuten een ander filmpje op, pakte zijn tas 4 keer in en uit, tekende allerlei onmogelijke dieren op zijn tekenbordje, hij deed het echt heel erg goed… maar ik was al gebroken door alle voorbereidingen…
Goochelen met peuters
Toen het ontbijt kwam, was de Pipster ook echt al moe… Ik denk dat het voor ons gevoel 12 uur in de middag was en hij was natuurlijk al wakker vanaf 6 uur. Hij wilde geen broodje, wel de boter, het drinken wilde hij zelf doen, wat niet mocht van mij… Hij wilde het dienblad niet voor zich…. Ik was aan het goochelen om alles netjes en heel te houden… en ik was moe…Achteraf zie ik dat hij het prima deed. Hij was gewoon zichzelf. Vrolijk, niet vervelend naar anderen, maar hij wilde zijn eten gewoon graag zoals hij het wilde… en dat vond mama lastig.
SLAAAP
We wisselden van plek. Ik mocht even slapen en daarna kon ik de wereld weer aan… 10,5 uur gingen gestaag, maar prima voorbij. Ik keek nog een filmpje, de spruit keek nog 1000 kinder-filmpjes. De Pipster sliep 1,5 uur en danste door het vliegtuig.
In Singapore moesten we 4 uur overbruggen. Vliegveld Singapore is mega groot en mega mooi… dus wij vermaakten ons prima. De mannen renden wat rond. We keken bij de vissen, kochten chips en ik besloot ze hun nieuwe zakje met speelgoed te geven. Beide een klein zakje, met daarin kleine poppetjes die ze makkelijk mee konden nemen. Schot in de roos vooral voor de spruit. Dus er werd om 1 uur ’s nachts nog volop gedspeeld.
Slaapvliegtuig
Toen we vlucht twee instapten zakte de moed me even in de schoenen. Geen entertainment systeem en erg krappe plekken… een soort Ryan Air vlucht… en we moesten nog 6 uur vliegen… Ik had gelukkig al tegen de spruit gezegd dat dit het slaapvliegtuig was. Hij wist niet goed waarom, maar geloofde me meteen. Voor hun gevoel was het al 2 uur ’s nachts en ze hadden het zo goed gedaan, maar slaap konden ze wel gebruiken. Tijdens het opstijgen viel de Pipster al tegen mijn lief in slaap en niet veel later ook de spruit…. Ik was zelf zo moe, dat ook ik binnen no time sliep, zelfs in die kleine stoel in een ongemakkelijke houding… Zo was die vliegreis met een peuter en een kleuter prima te doen.
Tot een half uur voor landen sliepen we allemaal…. Landen, paspoort controle, auto huren… Alles verliep gelukkig heel snel… Dus binnen no time (nou ja 30 uur na vertrek van ons huis) zaten wij in de auto naar ons hotel….
Grond onder mijn voeten, plek om te rennen en spelen… Ik kon rustig ademhalen, want wat hebben de mannen dit fantastisch gedaan. Nu nog een jetlag overleven, maar wat ben ik mega trots op de mannen… Ik wist ergens dat het zou lukken, maar dat het zo goed ging, is zo’n fijn gevoel…
