Mijn hoofd stroomt momenteel een beetje over. Vooral van hele leuke en positieve dingen, maar het stroomt wel over. Veel te doen, veel te bedenken, werk, de kinderen… je hoort mij niet klagen, want het zijn fijne dingen, maar ik merk dat ik daardoor minder foto’s heb gemaakt. Hier toch mijn DIARY van afgelopen week.
Deze kleine grote man vraagt al weken of we gaan zwemmen in ons zwembad. Al vanaf die mooie dagen in februari. Het is natuurlijk veel te koud, maar ik besloot dat hij het water maar moest gaan voelen (met zijn hand) alleen dacht meneer daar anders over en wilde perse zijn zwembroek aan. Lekker ding…
Hij was zo blij… hij ging vol goede moed spetteren.
Maar het water bleek echt veel en veel te koud. Helaas… Hij was er echt heel verdrietig over. Zo sneu.
Ik heb een nieuwe telefoon en ik ben nog een beetje aan het uitzoeken wat hij qua foto’s allemaal kan. IN het donker maakt hij hele goede foto’s, want hier was het echt heel donker en toch zo’n mooi plaatje.
Mijn jongste en mijn oudste… GOUD…
Mama mag ze even bij mij liggen? Maar aangezien hij ook half op mij lag, lagen we er zo bij. Bij deze foto zie je trouwens ook goed de pixels en dat snap ik niet goed, want is super goede camera. Maar eens uitzoeken wat er fout gaat.
Ik liet me even testen. Dat verkouden worden is zo’n mind fuck. Bij ieder kriebeltje denk ik.. OW NEEE…. nu toch laten testen (ik zag er mega tegen op, maar het viel mee) en gelukkig negatief. Was heel blij dat ik het gedaan had want het begon met wat snotteren, maar ik werd echt verkouden. Een echte ouderwetse verkoudheid.
Dit is toch niet te doen zo lief. Bij het consultatie bureau rolde ze voor het eerst van buik naar rug. Dus ik dacht…. dat proberen we thuis ook, maar meer dan dit heerlijke bekkie kreeg ik niet te zien.
Op zaterdag gingen we de camper ophalen. Zo spannend. Vroeg opgestaan en daarna 2 uur rijden naar Noordwijk. Daar aangekomen had mevrouw honger, dus zij kreeg meteen de vuurdoop, drinken in de camper.
Helaas konden we niet naar het strand, want we moesten die middag nog dingen doen, maar de mannen vonden het niet erg. Ze vonden het een groot feest dat ze meteen met de camper mee mochten. Op deze foto zie je een klein beetje hoe de camper er uit ziet. Hij moet nog helemaal naar onze smaak gemaakt worden, maar de basis is goed.
Mijn lief reed met de camper en ik reed met de auto en Lua naar huis. Ik had haar voor de zekerheid op de bijrijdersstoel gezet, zodat ik makkelijk het speentje kon geven als het nodig was.
Onze perrie… Zoals we hem noemen… Hij is thuis… of zij…
Zaterdagavond heb ik met een drankje en hapje echt mega genoten van Live streamers. Echt een hele fijne avond.
Op zondag gingen we de camper aan mijn ouders laten zien en meteen even wat dingen bekijken met mijn vader. Nog voor wij uitgestapt waren kroop hij al onder de camper.
Mijn ouders hebben paarden en dus een hooi hok. De mannen hadden binnen no time een eigen hut gemaakt. Zo gezellig.
Ook het dak werd goed bekeken. De luifel moet gemaakt/ of vervangen worden, maar we wilden graag even goed zien wat de staat was.
En ons meisje… Die vindt het allemaal prima. Soms vergeet ik dat zij nog voedingen en slaapjes nodig heeft. Die mannen vermaken zich wel, maar voor haar moet ik natuurlijk paraat staan. Doordat zij zo tevreden is ‘vergeet’ ik het dus soms… Woops… Gelukkig slaapt ze overal heerlijk. De Babyzen Buggy is wel echt ideaal, vooral nu met de camper ook, dat er geen joekel kinderwagen mee hoeft.
