DIARY: Gebroken voet? en pannenkoeken in de boomhut…

Wat een week. Het ziekenhuis hebben we nu wel weer genoeg gezien want ook de spruit besloot een bezoekje te willen brengen. Gelukkig maakte ons waanzinnig fijne weekend daarna alles goed. Kijk mee naar onze week.

Mama waarom moet je soms liggen? Waarom ben je moe of heb je pijn? Vragen die de spruit me ineens stelt. Hij is zo zorgzaam en wil alles snappen en weten. Hij komt ook altijd gezellig bij me zitten en liggen… want dat vindt hij fijn zegt hij dan. Liefie…

Dit jurkje kocht ik twee jaar geleden en heb ik denk ik maar 2 keer aangehad. Zonde… Heerlijk jurkje, dus heel fijn dat hij nu goed past. Let ook vooral niet op de rommel en de rotzooi rondom me (en de vieze vlek op de spiegel)

Van Joone kreeg ik dit pakketje opgestuurd met gezonde en biologische producten. Een Anti striae creme en olie. Ik weet dat het grotendeels genetisch is en je er niet tegen kan smeren, maar ik vind het wel heerlijk om mijn buik in te smeren. Dus deze producten komen perfect van pas en ze ruiken zo lekker. Er zit verder ook helemaal geen

Alles met tussenpauzes. Dus ik lag ook even in mijn broedstoel in de tuin met mijn benen omhoog. Zulke bruine benen heb ik echt nog nooit in mijn leven gehad. Het drie maanden voorbruinen in Australie en nieuw Zeeland zorgt nu voor een heel fijn kleurtje…. Ik vind dat toch mooier.

De avond liep wat anders dan gepland. Ik zou eigenlijk naar een verjaardag gaan, maar de mannen speelden samen nog even met mijn lief op de trampoline en daar verstapte de spruit zich. Hij had zo mega veel pijn en dat voelde niet goed.

Deze dikke bult op zijn voet hielp ook niet echt mee. Uiteindelijk belden we naar de HAP en daar zat iemand met een slecht humeur en die vroeg of hij kon aangeven hoeveel pijn hij had van 1 tot 10. Ik zei, nou mevrouw die getallen kent hij net daar snapt hij niks van. Met pijnstillers is hij naar bed gegaan en heeft hij gelukkig goed geslapen. We moesten kijken of hij volgende dag een paar stapjes zou kunnen zetten.

Zo zo blij met onze slaapkamer. En dan vooral met dit plankje. Dit knuffeltje kocht ik op Bali toen ik net wist dat ik zwanger was. Het is gemaakt voor en door Moms of Bali. Om moeders op straat te helpen.

Wil je je banaan open of dicht. Een cruciale vraag als moeder zijnde om problemen te voorkomen. Hij lag overigens nog steeds op de bank en kon er niet op lopen en had veel pijn.

Dus samen met papa naar de huisarts, want ik kon hem niet tillen. Ze werden doorgestuurd naar de rontgenafdeling voor foto’s.

Een deukje in het bot, gescheurde banden en mogelijk een botsplinter was het gevolg. Hij kreeg geen gips, maar we moesten hem pijnstillers blijven geven en hopen dat hij de dagen daarna wat meer zou kunnen.

De volgende dag kon hij er nog niet op staan, maar zat er wel wat meer leven in hem. Hij wilde werken aan zijn stickerboek met dino’s en dit heeft hij dan ook uren gedaan. Ik reed hem met de buggy overal door het huis.

De nieuwe film van draken reddingsrijders stond op Netflix en ik besloot er een film ochtendje van te maken met snacks en de nieuwe film. Zo had zijn voet even rust en dit soort momentjes kan ik stiekem heel erg van genieten.

Deze foto kreeg ik nog van het kinderdagverblijf. Echt heerlijk. Ze zitten op agrarisch kinderdagverblijf en altijd als ik dit soort foto’s krijg ben ik daar zo blij om.

Op zaterdag gingen we sinds heeeeel lang weer eens naar Ikea. Het viel ons qua drukte heel erg mee. Buggy mee en beide mannen kregen een dino knuffel (dikke aanrader, super mooie knuffels voor 6 euro) en de buggy is zo ideaal, nu ook weer met de voet van Raf. Al kon hij er die ochtend al wel weer redelijk op lopen.

Ik kocht mutsjes voor de baby…. dacht ik… maar die waren veeeel te groot. Pip staat het wel lief.

Voor de kiwi heb ik al flink wat pakjes tweedehands gekocht. Het scheelt zoveel geld en heel veel van die pakjes zijn echt zo goed als nieuw. Dit pakje kocht ik ook en kan ieder moment binnenkomen, maar vind ik echt prachtig.

Mama mag ik vast gaan eten ik heb zo’n honger. Is goed jongen, we komen zo bij je zitten. En daar zat hij dan… Lekker ding.

De kermis in ons dorp ging gewoon door. Het was prima te doen, klein dorp, weinig attracties en goed afstand te houden. De buggy ging voor de zekerheid mee maar de spruit wilde zelf lopen. Hij loopt nog beetje met een houten poot en zijn voet is dik en blauw, maar hij loopt.

Met papa mocht hij natuurlijk een rondje in de botsauto’s.

En eendjes vissen…

En na een rondje in de draaimolen hadden we bijna alle attracties gehad… Heerlijk… voor de mannen groot feest en een leuk uitje en binnen een uurtje weer thuis.

Als afsluiter van het weekend besloten we in de boomhut te gaan eten. Dit stond op onze zomervakantielijst en we dachten dan maken we er meteen feestmaal van. Dus met pannenkoeken zaten wij op kleine bankjes aan het kleine tafeltje heel gelukkig pannenkoeken te eten. Wat een rijkdom en gezelligheid.

Dat bekkie van de Pipster. We hebben ook een telefoon hangen in de boomhut en mijn lief deed iedere keer alsof hij de brandweer en politie enz belde. Het was zo simpel, maar echt een dinertje met een gouden randje.