Hiervoor kochten we de Perrie, voor dit soort last minute avonturen. We wilden eigenlijk weg, maar toen tocht niet want het weer was slecht en we konden niks vinden, maar op vrijdag kreeg ik toch spijt, dus last minute spullen gepakt en gegaan. Kijk mee naar ons mini perrie avontuur en wat extra momentjes…
Dit is toch goud. Ook na ruim een half jaar vraagt hij nog steeds regelmatig, mama mag ik haar vasthouden, of mag Lua bij mij zitten. Het is nu natuurlijk echt zitten ipv een mini baby vasthouden en hij geniet en zij net zo hard.
Wat word ik nog steeds blij van ons huis. Ik ben me zo bewust van hoe bijzonder en hoe fijn dit is. Vooral op dit soort momentjes als de zon zo lekker binnen schijnt.
Beetje Blurry… maar het is wel duidelijk. De mannen waren uit bed gehaald, maar waren zelfs na aankleden nog niet klaar om de dag te starten en lagen met zijn tweeën nog even rustig wakker te worden.
Vrijdagmiddag besloten we last minute toch weg te gaan met de Perrie (we zouden gaan, maar konden niks vinden en twijfelden want slecht weer, maar last minute dus ja) We pakten snel kleding en eten en zaten klaar om te vertrekken… Dacht ik.. maar zoals je ziet aan mijn hoofd, zag ik het niet meer gebeuren.
Hij wel overigens. Hij zag het wel gebeuren. De Perrie wilde niet starten. Lege accu… Zo zo zo kak. En aangezien we met de camper helemaal vooraan op de oprit staan konden we daar niet zomaar bij komen. Mijn lief heeft de Perrie dus helemaal naar achteren geduwd van de oprit af en dat was een flinke klus.
Maar we zijn gearriveeerd. Na de weg versperren, adrenaline, zenuwen (want wat als hij niet start dan staan we midden op de weg) zijn we toch vertrokken en reden we in het avondzonnetje lekker naar Zeeland. Wat vind ik het heerlijk om te rijden in de camper. Groot raam, lekker hoog, muziekje op en gaan.
Pip vindt de eerste avond in slaap vallen vaak een beetje lastig in de camper. Ik denk een combi tussen spanning en dat hij ons natuurlijk nog hoort. Hier hield ik even zijn handje vast. Altijd schatje.
Deze foto kreeg ik van mijn lief. Die moest hij van mij maken, zodat we dit konden onthouden. Toen hij de camper achteruit de oprit af had geduwd en ik gestuurd, stonden we vast. Want zonder dat hij aan staat deed mijn stuurbekrachtiging het niet en ik kreeg de wielen met geen mogelijkheid gedraaid. Hier kreeg ik het dus wel even benauwd van. Ik rende heen en weer om al die auto’s voor en achter ons te vertellen dat we even stil stonden.
De volgende ochtend was ik toch heel erg blij met onze last minute beslissing om toch te gaan. We hebben een nieuw matras in de Perrie en wat hebben we heerlijk geslapen. Lua ook, zoals je kan zien.
En we hadden regen… Niet zoveel als voorspeld, dus dat was een meevaller, maar we hadden regen.
Ik had als doel om dit weekend in ieder geval even rustig niks te doen en te lezen. Ik wil vaak vanalles ondernemen en bedenken, maar schiet soms mezelf voorbij. Mijn lief nam de mannen en Lua mee naar de speeltuin en ik kon met koffie even rustig wat hoofdstukken lezen.
Hand in hand lopen met mijn kinderen. GOUD… ik kan daar zo van genieten, die kleine warme handjes die in de mijne glijden.
Bij drie zonnestralen klapten wij de camping stoelen uit en zwengelden we de barbeque aan om tosti’s te maken op de bbq en daarna marshmallows. Altijd feest.
Zo blij met ons oude besje… en vind het zo heerlijk als ik dan aan kom lopen en ons huis op wielen zie staan.
Zon zon zon… dus meteen schepjes mee en naar het strand. Deze trap is een hele klim met baby in de draagzak, maar ik vind het altijd een heerlijk moment het strand dan boven de duinrand verschijnt.
Zandkasteel les voor de mannen. Zo’n emmer omdraaien is een hele kunst.
En ik ben zo waanzinnig blij met de draagzak en ons meisje zo lekker warm tegen me aan.
We werden wakker in het zonnetje en Lua had haar voetjes ontdekt. Zo lief…
Mama ik heb bloemetjes voor je. Dit blijft toch het liefste.
Op zondag sloten we ons mini perrie avontuur weer af op het strand. Gelukkig hadden we gebeld voor een plekje in de strandtent en het was heerlijk. Ik heb er zo van genoten dit weer te kunnen doen met de kleinen.
Dit doet ieder kind toch ooit.. en check die wolken. We hebben het droog gehouden, maar het zag er soms onheilspellend uit.
Wanneer Raf alleen wil spelen, dan wil Pip dat niet. Dus wat doet Pip, het spel van Raf verstoren. Gelukkig wil Raf meestal wel samen spelen… Hier groeven ze een tunnel door een zandkasteel (berg zand) die er al stond.
Het was een heerlijk weekend. Zo blij dat we ondanks de opstartproblemen toch zijn gegaan.
