Ons meisje was jarig en werd 1 jaar. Toch altijd bijzonder die eerste verjaardag. We vierden het dit weekend en ik neem jullie mee in de voorbereidingen, maar ook in de kotserites van de kinderen, het hutten bouwen, een mega kiwi en een harde les die ik leerde.
Ons meisje en haar favoriete knuffel. Ik dacht ik koop een reserve kiwi voor haar voor d’r verjaardag, maar deze kiwi was gigantisch. Dubbel zo groot als haar favoriete knuffel. Haar maat is echter niet meer te krijgen en de mannen vonden dit wel een vet cadeau, dus we hebben hem gehouden en gegeven.
Wazige foto, maar hier is mijn lief me aan het helpen met mijn paardrijd schoenen aan te trekken. Dat mijn broek niet meer zou passen na 3 zwangerschappen had ik wel verwacht, dus een andere geregeld, maar dat mijn schoenen niet meer zouden passen. Dat was wel even flink balen. Sinds de zwangerschap van Raf heb ik niet meer gereden door mijn bekken klachten, maar het ging de laatste tijd zo goed dat ik het weer aan durfde om te proberen.
In de middag wilden de mannen een hut bouwen en toevallig hebben we een nieuw product in de webshop en dat zijn deze reuze knijpers. Mega leuk en heel fijn.
En de hut was een groot succes. Met lekkers, drinken en een filmpje in de hut. Mooi plaatje…
Mijn favoriete wandelingetje samen met de mannen naar hun school om het thema op school af te ronden en hun werk te bekijken. Zo leuk en zo fijn dat dit weer mag.
En toen stortte al onze kinderen een voor een in. De kotseritus was uitgebroken. We zijn er nog redelijk goed van af gekomen (afkloppen) maar zo sneu die spugende kinderen. Dus wij brachten een dagje op de bank door.
Het was ergens ook wel heel knus, dat samen ziek zijn.
In de avond ging ik met vriendinnen uit eten en daarna dansen, maar zoals je aan mijn gezicht ziet liep dat anders. Ik stortte gewoon in. Mijn lijf was er klaar mee. Ik hield het niet vol en een vriendin zei ook, ga naar huis… voel je niet verplicht, maar ik kon wel janken want eindelijk weer een leuke avond voor mezelf en dan gaat het zo. Ik wist niet goed waardoor het kwam, maar had wel een vermoeden.
Er is maar 1 reden om je baby zo te tillen. POEP hahaha. Vooral fijn dat ze er zelf toch zo blij mee is.
En ik voelde me op zaterdag nog steeds heel slecht. Het paardrijden was toch teveel. Mijn bekken deed zo’n pijn. Er zat gewoon iets echt niet goed. Hier lach ik, maar zitten, liggen, staan alles deed pijn. Echt weer een paar stappen terug qua herstel van mijn bekken, terwijl het eigenlijk zo goed ging. Ik baalde dus niet alleen van de pijn, maar ook gewoon van de hele situatie en dat paardrijden gewoon nog niet kan, terwijl dat zo fijn is.
Pip kwam lekker bij me liggen, dat vond ik dan wel weer een heel fijn momentje.
In de avond moest ik toch nog even aan de slag voor Lua. We vierden op zondag haar verjaardag, dus er moest versierd en cadeautjes ingepakt. Haar wiegje, de cadeautjes even daar in… wat een mijlpaal 1 jaar.
Met cadeautjes zingend wakker maken. Onze traditie bij verjaardagen, maar voor zo’n eerste verjaardag toch een beetje spannend hoe ze het vindt en hoe ze reageert. Ze vond het vooral heel gezellig.
Samen cadeautjes uitpakken en de mannen vonden het ook zo leuk en deden het zo lief. Bijzondere en zo’n fijne foto.
Ze krijgt tanden en dat betekent bij Lua vaak dunne … en dus vieze kleding. Ze had een hele mooie verjaardagsoutfit en die poepte ze binnen tien minuten onder. Ik baalde even heel erg, maar gelukkig had ik nog genoeg andere mooie kleertjes en wat ziet ze er mooi uit.
Zit ze dan te wachten op haar bezoek, op haar versierde stoel. Poppetje wat vliegt de tijd.
Mijn zus heeft de cupcakes gemaakt. Dat doet ze (als ze kan) altijd voor de verjaardagen. Nu voor het eerst voor ons meisje en ze waren zo leuk.
En dit was de taart voor Lua. Hoe vet. Ze vond het ook allemaal even bijzonder en lekker.
Meisje wat ben je knap, en groot… En check haar staartje.
Zo trots en het was zo’n fijn feestje.
Ze heeft ontzettend veel moois gehad waaronder dit popje. Haar eerste popje. Zowel het popje als de kleertjes en het te lieve poppen nestje komen van Roisin shop.
Wat een magische dag. Ongelofelijk, dat ze nu 1 is. Ik vind het bizar en ben zo trots. De bevalling voelt als de dag van gisteren en toch alweer een jaar voorbij…
