Dit vond ik het ergste van de hele bevalling…

Mijn bevallingen liggen alweer even achter me, maar vooral wanneer het met vriendinnen over baby’s gaat dan komt alles weer boven. Als ik aan mijn bevallingen terug denk dan kijk ik vol trots terug. Het is me gelukt onze mannen gezond op de wereld te zetten. Ik ben trots op alle mama’s die dit lukt op welke manier dan ook.

Ik ben best goed in bevallen. Al zeg ik het zelf en voor zover je daar goed in kan zijn. Mijn bekkenproblemen zorgden tijdens de zwangerschappen, maar vooral na de zwangerschappen voor veel ellende, maar dat bevallen ging me best prima af.

Natuurlijk deed het pijn, was het onwerkelijk en bizar, maar mijn lichaam regelde dat blijkbaar heel netjes, waardoor ik heel fijn terug kijk op beide bevallingen. Ik gun dat dan ook iedere vrouw.

In het kort
De bevalling van de spruit duurde 7,5 uur (lees heel het bevallingsverhaal hier) Mijn weeën kwamen in nette tussenpozen en in een trance had ik een maniertje om ze weg te puffen. Na zes uur puffen, mocht ik gaan persen. Het heftige stuk wat mij betreft. Ik vind persen geen opluchting of fijn, ik vond het vooral moeilijk en ik deed er dan ook 1,5 uur over. Na een paar keer persen op de WC (zwaartekracht hielp mee) wist de spruit welke kant hij op moest en voelde ik hoe het moest. Niet veel later lag hij in mijn armen.

Nr. 2 in een sneltrein
De Pipster ging in een sneltrein (lees dat bevallingsverhaal hier). Na voor mijn gevoel eeuwen wachten tot de bevalling begon. Zou ik ingeleid worden, maar toen ik in het ziekenhuis kwam (40+6) had ik ineens 4 cm en konden ze mijn vliezen breken. Nog even samen lunchen tussen de eerste weeën door en 3 uur later lag de Pipster (na 12 min persen) in mijn armen.

Zoals ik zei twee fijne bevallingen. De spruit al redelijk snel, maar de Pipster echt in een rap tempo, maar zonder weeën stormen, gewoon in een prima ritme. Ik zei toch al dat mijn lichaam blijkbaar snapt hoe dit moest.

Na de bevalling
De eerste minuten na de ontlading, de eerste momenten met je mini glibberige newborn op je borst zijn magisch. Tussendoor moet je nog wat persen om de placenta er uit te werken, maar die mini is er uit en dat is het mooiste cadeau. Volledig verliefd worden vrouwen vaak (mocht het nodig zijn) gehecht down under en ik ken verhalen van vrouwen die dat na de verdoving nauwelijks voelen omdat ze zo in de wolken zijn.

Not me
Na de bevalling van de spruit kon ik mijn benen met geen mogelijkheid meer uit elkaar houden. Zolang er niemand aan me kwam ging het wel, maar de controle down under was een drama. Ik kon niet stil liggen van de pijn, ik verschoot echt continu terwijl ik ze probeerde te overtuigen dat ik echt mijn best deed.
Nadat een verloskundige en twee gynaecologen geprobeerd hebben te zien wat ze moesten zien, werd besloten mij onder narcose te brengen. Niet zomaar natuurlijk, maar ook omdat er het vermoeden was dat ik wel goed gehecht moest worden.

Heftig of blij?
Het kinkt misschien raar maar wat was ik blij dat ik onder narcose mocht. Ik mocht 2,5 uur met mijn newborn knuffelen daarna ging ik 1,5 uur weg en daarna was ik van alle ellende af daar beneden. Geloof het of niet, maar ik heb nooit enig pijntje gehad aan mijn hechtingen. Ik ben zo goed gehecht, dat ik nergens last van had en snel herstelde.

Tweede keer
Tijdens de zwangerschap van de Pipster gaf ik dus al best snel aan dat ik wel onder narcose gehecht wilde worden. Liever waren hechtingen natuurlijk helemaal niet nodig, maar mocht dit het geval zijn, dan bracht mij maar onder narcose. Ik kon me nog zo goed inbeelden hoe ik me voelde tijdens de controle na de bevalling, ik vond het echt verschrikkelijk en dat wilde ik niet weer.

Tweede bevalling
Helaas kwam ik er ook bij deze bevalling niet zonder kleerscheuren vanaf. Ik moest weer gehecht worden en natuurlijk bracht de verloskundige mij niet zomaar weer onder narcose.
Terwijl ik mijn knappe nieuwe wonder aan het bewonderen was, gaf de verloskundige aan dat ze me moest hechten.

VERSCHRIKKELIJK
Uit alle macht probeerde ik me te ontspannen. Ze gaf aan dat ze me zou verdoven en dat de meeste vrouwen het hechten niet eens echt voelen. Ik vond het echter verschrikkelijk. Ik vond het zo’n andere pijn dan tijdens de bevalling. De verpleegkundige gaf me aan dat ik op de Pipster moest letten. Ze probeerde hem te helpen met aanhappen, want hij had niks door en probeerde zijn weg te vinden richting mijn tepel.
Als ik vertel dat de verpleegkundige mij een aantal keer streng toesprak met ‘Hou je kind goed vast’ dan weet je hoe afgeleid ik was van mijn mini.

Natuurlijk zou ik hem niet laten vallen. NATUURLIJK NIET… Maar als ik hier aan terug denk dan krijg ik nog steeds de kriebels. Ik krijg nog steeds een onbehaaglijk gevoel, ik knijp nog steeds mn benen samen bij het idee alleen al. Wat een verschrikking dat hechten. Geloof het of niet….Ik vind de herinnering aan het hechten veel heftiger dan de herinnering aan de bevalling.

Is dit herkenbaar? Ik hoorde namelijk juist vaak dat vrouwen dus weinig meekrijgen van het hechten. Voor iedereen die nog moet bevallen is dit laatste dus wel een geruststelling, want de meeste vrouwen ervaren dat dus helemaal niet zo als ik….

Volg:
Share:

17 Reacties

  1. Wytske
    24 februari 2019 / 07:21

    Oooh jaa heel herkenbaar! Mijn eerste bevalling verliep ook heel soepel en met een knipje verliep de geboorte ook soepel.. maar na 2 uur moest ik dan ook gehecht worden… de hel.. deed mij ook meer pijn dan de bevalling zelf zonder medicatie.
    Mijn tweede bevalling kon zonder knipje gedaan worden.. maar ook dat is de hel hoor haha, voor het herstel wel heerlijk, want hooguit een schaafwondje. Dus snel weer op de been! Zo fijn!❤

    • Liefthuis
      Auteur
      24 februari 2019 / 21:03

      So dat is inderdaad heel fijn.

  2. Cindy
    24 februari 2019 / 08:05

    Hechten… Heb serieus daarbij harder geschreeuwd dan tijdens de hele bevalling. Duurde ook lang, helft zonder en helft met verdoving. Bijna alles kapot… Pfff.. En over 3 maanden moet ik weer bevallen

    • Liefthuis
      Auteur
      24 februari 2019 / 21:02

      Het is het allemaal waard, maar jeetje wat een ellende. Misschien scheur je wel niet, ga daar maar gewoon vanuit.

  3. Imke
    24 februari 2019 / 09:33

    Gelukkig twee keer zonder hechtingen , dus geen ervaring mee. Ik kijk terug op teee totaal verschillende maar hele gave bevallingen!

    • Liefthuis
      Auteur
      24 februari 2019 / 21:01

      Wajooo dat heb je echt knap gedaan. Hahaha zo tof je uitspraak. ik appte ook naar een vriendin (twee weken na bevalling en zij moest nog) bevallen is echt gaaf.

  4. Esther
    24 februari 2019 / 09:59

    Wat een goede tip om te vragen naar narcose. Ik ben op een haar na volledig uitgescheurd en de gynaecoloog moest vsn thuis komen. Toen zij er inmiddels was, werkte de verdoving niet, ik heb ook echt alles bij elkaar geschreeuwd. De kraamzorg heeft mij de dagen erna ook onder mijn oksel getemperatuurd, wilde niks daaronder hebben Hahah.

  5. 24 februari 2019 / 10:48

    Wat een goede tip om te vragen naar narcose, onthoud ik zeker. Ik heb een knip gehad, en ben op een haar na volledig uitgescheurd. De gynaecoloog moest van thuis komen om de situatie te beoordelen. Tegen de tijd dat zij er was en begon te hechten was er geen verdoving meer te bekennen. Ik heb alles bij elkaar geschreeuwd. De kraamzorg heeft de dagen erna mijn temperatuur gemeten onder mijn oksel.

    • Liefthuis
      Auteur
      24 februari 2019 / 21:01

      Oooow verschrikkelijk…. Klinkt ook verschrikkelijk. Ik was ook zoals jij uitgescheurd, maar dus gelukkig onder narcose. Geruststelling voor jou, mocht er ooit een tweede komen, tweede keef hoeft echt niet zo erg te zijn qua scheuren.

  6. Frouke
    24 februari 2019 / 13:26

    Toen ik je titel las, dacht ik gelijk ‘het hechten’.. Dus je bent niet de enigste! Ik heb drie prima bevallingen gehad, maar dat hechten? Horror… haha

    • Liefthuis
      Auteur
      24 februari 2019 / 21:00

      Ooow echt ellende, en je hoort er nooit iemand over.

  7. Lisanne
    24 februari 2019 / 14:45

    Pff, bij de eerste was er een stukje gescheurd dat ze niet konden verdoven . Ik heb lopen vloeken, niet normaal.
    Mijn eerste vraag toen nr 2 dus geboren was, was dan ook “is het mij gelukt? Hoef je niet te hechten.” Maar helaas, ook nu was er weer schade toegebracht.
    Dit verliep gelukkig wel een stuk minder pijnlijker, maar ik kan nou niet zeggen dat het mijn hobby is

    • Liefthuis
      Auteur
      24 februari 2019 / 20:59

      Hier hetzelfde, niet alles kon verdoofd worden, verschrikkelijk

  8. 24 februari 2019 / 17:49

    O help, vreselijk. Beide keren gehecht zonder verdoving…… t was of de prikken van t verdoven óf ff hechten.
    Mn man deed zn best me af te leiden en ik kon alleen maar zeggen ‘wat zit je nu dom te doen’

    Geen pretje doe hechtingen…..

    • Liefthuis
      Auteur
      24 februari 2019 / 20:59

      ooow verschrikkelijk…

  9. 27 februari 2019 / 10:27

    Ik kreeg de eerste keer vanzelf een verdovingsprik vlak voor het hechten, dus zonder dat ik erom gevraagd had. Ik herinner me wel dat het lang duurde (30 min) en pijn deed, maar het was zeker niet zo erg als de bevalling zelf. De tweede keer slechts 1 kleine hechting, zonder verdoving, amper wat van gevoeld. Wat vervelend voor jou dat je er zo’n last van gehad hebt!

    • Liefthuis
      Auteur
      1 maart 2019 / 09:32

      Dit is wat ik van de meeste vrouwen hoor, wat mega fijn is natuurlijk. Ik vond het echt heftig…

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.