Dat was het dan… Einde oefening.. Of juist de start van de rest van mijn leven… Het is maar net hoe je het bekijkt, maar vorige week voelde het toch vooral als ‘Einde oefening Hoofdstuk Juf‘ en laat ik nu net heel slecht zijn in hoofdstukken afsluiten. Heel slecht zijn in een boek dicht doen en afscheid nemen…
Wat ben ik dan?
Ik ben geen juf meer… En dat vind ik best even slikken. Of komt dat vooral door mijn slecht ontwikkelde kwaliteit van situaties afsluiten. Ik type dit dan ook de dag na mijn afscheid. Mijn verstand zegt het een (JAAA goede keuze), maar mijn gevoel is in tweestrijd (JAAA YOU GO en ow neee ik ga dit missen)…Want ik ga het missen… En wat moet ik nu zeggen als mensen aan me vragen wat ik doe??? Ik ben blogger, vlogger, ondernemer, webshophouder, creatieve duizenpoot (kots), ontwerper, verkoper….. Ik weet nog niet goed welk antwoord ik ga geven…
Basisschool juf…
15 jaar geleden startte ik met de Pabo en al snel wist ik niet goed wat ik er mee aan moest. Was dit de komende 40 jaar mijn beroep? Werd ik dan de typische juf? Met bloemetjes jurk en al? Vooral tijdens mijn stage bij de kleuters sloeg de twijfel toe…. Ik hield (en hou) zoveel van kinderen en toch betrapte ik mezelf er op dat ik de kinderen kinderachtig vond. Dat ik de opdrachten suf vond en de tijd lang duurde. Ik was duidelijk geen kleuterjuf…
Dit kan ik toevallig
Dat ik met mijn diploma op zak als 23 jarige uiteindelijk in het Voortgezet Speciaal onderwijs terecht zou komen had ik niet verwacht. Hiervoor was ik juf geworden, want toevallig lag dit onderwijs me heel goed. Jongeren die het soms moeilijk hebben, leerlingen die soms met zichzelf in de knoop zitten of waarvoor de wereld niet helemaal gaat zoals zij zouden willen. Die wilde ik helpen… dat was mijn doel. Ze laten lachen, ze een goed gevoel geven en laten geloven in zichzelf….en daarna ook nog eens leren.
Waar ik ooit twijfelde
Waar ik ooit twijfelde of ik wel echt een juf ben kan ik na 9 jaar toch wel zeggen dat ik een echte juf ben. Kan ik zeggen dat ik het een heel mooi beroep vind, kan ik vol trots zeggen dat ik er goed in ben, of althans in de richting die ik uiteindelijk koos. Waar ik ooit twijfelde of ik wel een juf wilde zijn, twijfel ik nu of ik het niet zal gaan missen… Iemand iets leren, iets bijbrengen, verder helpen en zien groeien, op didactisch, maar vooral op persoonlijk gebied. Wat is dat gaaf en wat krijg je daar energie van… Daarnaast hou ik van gezelligheid en mensen om mij heen en waren mijn collega’s ook gewoon heel erg leuk…
Mijn passie
Twijfel ik of ik de juiste keuze heb gemaakt? NEE… Ik sta volledig achter mijn keuze. Een van die wijze collega’s van mij zei… Hoe gaaf!! Je hebt van je passie je beroep gemaakt. Zo had ik er nog totaal niet over nagedacht… Hoe gaaf is dat… Ik heb het zelf gemaakt, zelf opgebouwd tot wat het nu is, zowel Feestje als Lief thuis en ga het alleen maar verder laten groeien…
Maar nu eerst…
Ik weet niet of ik moet huilen of lachen zei ik toen ik de school uit liep. Trots, fucking trots kan ik beter zeggen… maar toch ook met een gek gevoel in mijn maag. Spanning, excitement en een beetje verdriet.
Alles even een plekje geven… Even laten bezinken en ook even genieten van de vakantie… Van de tijd die ik nu heb… Het mag er zijn…Excitement en verdriet…
Wat knap om deze keuze te maken. Maar je collega verwoordt het juiste. Succes met je nieuwe uitdaging!
Ik werk nu 11 jaar als juf. En het bevalt me nog steeds goed.
Natuurlijk is het lastig om dat hoofdstuk af te sluiten, maar de deur staat toch altijd open? Als je het gaat missen, of over een paar jaar misschien weer terug wil, dan kan dat gewoon! Nu is het tijd voor de fase waarin je je eigen bedrijven gaat runnen, kijken wat dat je gaat brengen in jullie leven. Misschien alleen maar goeds, misschien toch niet wat je helemaal zoekt. Het blijft allemaal een proces he.. het stopt nooit. Dus wees trots op jezelf voor wat je gedaan hebt, wat je nu doet en wat er allemaal nog gaat komen!