Nooit verwacht dat ik deze of soortgelijke vraag zo waanzinnig veel zou krijgen. ‘Een derde kind, hoe wisten jullie dat jullie dat wilden?’ ‘Wanneer besloten jullie voor een derde te gaan?’ ‘Hoe wist je dat je er klaar voor was?’ Zoveel vrouwen met twee kinderen die zich blijkbaar deze vraag stellen… Wel of niet voor een derde gaan… Ik deel onze overweging en keuze hier in…
Een derde kind, was geen vraag voor mij
Van kinds af aan heb ik altijd al het idee gehad dat ik moeder wilde worden. Daarbij heb ik eigenlijk ook altijd al het beeld van drie kinderen gehad. Dat zat aan elkaar gekoppeld en heb ik ook altijd en overal gezeg..’Als het ons gegeven is, dan zou ik graag drie kinderen krijgen’. Wellicht heeft dit te maken met het feit dat ik uit een gezin met drie kinderen kom, who knows…
Een derde kind voor mijn lief
Zoals in iedere relatie komt het onderwerp kinderen ergens een keer voorbij. Vaak al ver voor er überhaupt serieus werk van wordt gemaakt, wordt er over gesproken, althans bij ons wel. Mijn lief gaf altijd aan dat hij graag twee kinderen wilde…. ‘Dat zien we nog wel… ‘ was dan mijn antwoord, want ik wil er graag drie, zei ik gekscherend… en natuurlijk wist ik dat ik hier niet alleen iets over te zeggen had. Hij kwam uit een gezin met twee kinderen en dus vond ik zijn gevoel logisch. Hij heeft heel lang dit gevoel gehouden… tot na onze oudste geboren werd zeker.
Tweede zwangerschap
Toen ik zwanger was van Pip, kwam het onderwerp weer ter sprake. Want het idee dat dit al mijn laatste zwangerschap was vond ik zo raar. Voor mijn gevoel waren we pas net begonnen, voor mijn gevoel was ik na deze zwangerschap nog helemaal niet klaar. Mijn lief begreep het… ik denk dat hij hier langzaam is gaan draaien. Dat hij zijn mening bij begon te stellen… Doordat ik dit zo aangaf… maar ook door het wennen aan het idee van drie in plaats van twee kinderen. Laten we eerst die tweede maar eens afwachten… was een gevoel van ons beide… en dan zien we wel weer verder.
Na de bevalling
Voor mij was ook na de bevalling heel duidelijk dat ik hoopte dat dit niet mijn laatste baby, mijn laatste newborn, mijn laatste kraamtijd was. Hoe ik dat wist? Geen idee, zo voelde ik het gewoon… Als het ons gegeven was, dan wilde ik graag ooit een derde… maar eerst maar eens aan mezelf werken. In deze periode is mijn lief echt geswitched. Hij wist dat ik het heel graag wilde en zag steeds meer in hoe leuk het is met de mannen en hoe leuk het is om vader te zijn.
Hierna is eigenlijk vooral het onderwerp ‘wanneer gaan we voor een derde’ ter sprake gekomen. Ik wilde eerst goed herstellen van mijn bekkenklachten. Daarna kregen we Feestje van Hout en wilde ik daar graag eerst alle aandacht aan besteden en laten groeien, toen besloten we onze droom waar te maken en op wereldreis te gaan en zwanger op reis dat wilde ik zeker niet…. dus we zien daarna wel weer… Dat liep iets anders, zoals jullie konden lezen in mijn blog over het stoppen met de pil.
Hoe wij dus besloten voor een derde te gaan… Het klinkt wat zweverig, maar het was een gevoel. Een gevoel dat er bij mij altijd al was en wat bij mijn lief gegroeid is…
Je eerdere kinderen
Ik denk oprecht ook dat je ervaring met je eerdere kinderen heel erg te maken hebben met het uitbreiden van je gezin. Heb je een extreem heftige zwangerschap of een traumatische bevalling gehad, of was de start met je mini veel heftiger dan verwacht… dan kan ik me voorstellen dat je je plannen bijstelt, of uitstelt. Wij hadden twee rustige ‘makkelijke’ baby’s en kinderen. Ik durf het soms bijna niet te zeggen, maar ze sliepen goed, aten goed (na wat bv opstart problemen) en waren beide heel tevreden. Natuurlijk ook met hun lastige momenten (al is dat vooral voor mama) maar meestal verliep alles best soepel. We weten dat dit geen garantie is voor weer een rustige baby, maar deze ervaring helpt wel in de keuze om er nog een keer voor te gaan.
Het lot tarten met een derde kind
Deze kreeg ik ook vaak te horen. Moet je niet gelukkig zijn met het feit dat je al twee gezonde kinderen hebt? Je wil niet weten hoe onwijs gelukkig is ben met mijn twee gezonde mannen. Ik knijp in mijn handjes en dank iedereen die het maar zou willen horen hiervoor, want dit is heel bijzonder en niet vanzelfsprekend. Ik moet ook bekennen dat ik merk dat ik per zwangerschap meer zorgen krijg. Je hoort en kent meer verhalen waar het mis ging en je weet zoveel beter wat je zou verliezen… Toch denk ik zoveel mogelijk positief, het vaker goed dan niet goed en mijn eierstokken rammelden er niet minder om
Praktische overwegingen
Deze overweging heb ik nooit gehad. Dat het niet handig is in de auto, niet handig op vakantie, niet handig in een pretpark. Ik kom uit een gezin van 5 en heb nooit het gevoel gehad dat het niet handig was. Daarnaast denk ik natuurlijk na over keuzes, maar is dit echt een gevoelskeuze geweest in plaats van een verstandskeuze. Dit kindje is zo ontzettend welkom en hebben wij zoveel liefde te geven… De praktische zaken lossen we later wel weer op. We zijn dan met zijn vijven, dus doen dingen met zijn vijven.
Wanneer ben je klaar?
Dit is wel een dingetje wat ik me nog steeds af vraag. Wanneer zijn we klaar of althans… Ik zei vroeger altijd dat ik graag drie kinderen wilde en ik ben dolblij dat ik nu zwanger ben van een derde kind, van de kiwi… dat dit de laatste keer is vind ik een heel raar idee… misschien dan toch ooit een vierde? Ik hoop heel erg dat gevoel van ‘compleet’ zijn te krijgen. Dat je weet dat het goed is, dat het klaar is.
Super mooi geschreven. Ik vind dit altijd een interessant onderwerp. Na de eerste en de tweede wist ik gewoon: er komt, als het lukt zeker nog een kindje bij. Bij mijn derde zwangerschap heb ik heel bewust genoten van alles en geprobeerd alvast afscheid te nemen van de “zwangere fase”. Maar al meteen in de kraamweek voelde ik, dit is niet onze laatste. Mijn man heeft altijd graag drie kinderen willen krijgen en voor hem was het goed zo. Echter, bij mij werd de wens alleen maar sterker en toen onze derde 1 jaar was zei hij ineens, weet je, ik zou ook best graag nog een vierde kind willen. Het heeft toen een jaar geduurd voor ik zwanger was, mijn lichaam leek er eerder nog niet aan toe. Tijdens de vierde zwangerschap heb ik weer heel bewust proberen te genieten en het zwanger zijn afgesloten voor mijzelf. Ik hoopte heel erg dat ik dat gevoel van compleet zijn nu zou ervaren. Iets wat ik van vriendinnen om mij heen altijd hoorde.
Na de geboorte van ons prachtige vierde wonder voelde ik me inderdaad compleet. Overigens vind ik het evengoed nog steeds een heel raar idee dat er nooit meer een baby in mijn buik gaat groeien, nooit meer een kraamweek en dat de rompertjes maat 50/56 niet meer bewaard hoeven worden voor een volgend kindje, wat ik voorheen altijd wel gedaan had. Ik wordt er niet verdrietig van, want wat hebben wij een geluk met ons prachtige gezin, ons rijkelijk vervulde kinderwens. Er komt hier dan ook echt geen 5e, maar ik zou liegen als ik zou zeggen nooit meer zwanger te willen zijn, al gaat het niet meer gebeuren. Geniet van je mooie baby buik en straks veel geluk voor jullie prachtige gezin!
Auteur
Ooow dit gevoel kan ik me zo goed voorstellen. Ik zei altijd drie en ben heel bewust zwanger, maar misschien een vierde…. wie weet…
Gelukkig heb je je vriend toch over kunnen halen! Ik ben heel erg benieuwd hoe het je straks bevalt met drie kindjes en of je dan wel het gevoel hebt dat jullie gezin compleet is.
Auteur
Het was niet echt overhalen, zijn gevoel zei ook ineens dat hij het graag wilde. Ik ben ook heel enieuwd of ikd at gevoel krijg.
Dat gevoel van compleet zijn komt echt! De kriebels van een baby zien en dat weer willen blijf ik houden vrees ik, maar ik hoef echt geen vierde, zou wel graag alles nog een keer over willen doen 🙂 🙂 maar dan wel met de wijsheid die ik nu heb.
En het leukste van de derde vind ik, die draait zo makkelijk mee in het gezin, daar maak je je nooit zorgen over. Tenminste als alles goed is (qua slaap, eten etc), maar daar gaan we gewoon vanuit he 🙂
Geniet maar extra veel van je zwangerschap en de bevalling, zo bijzonder weer!
Auteur
OOOw wat mega fijn om te horen, dank je 🙂