Vanaf 20 weken sloeg het om en dit gaat zo tegen mijn gevoel in. Ik wil zo graag positief blijven en zijn… Het kunnen wegwuiven en relativeren… Want zo ben ik altijd met mijn bekkenproblemen omgegaan. Kijken naar wat ik wel kan, in plaats van wat ik niet kan. Soms wordt dat echter wel lastig. Als ik 1000 dingen wil doen, omdat ik me in mijn hoofd goed voel, maar mijn lichaam me terug roept.
Energielevel -20
Pijn heb ik eerder vaak gehad, dat is me niet vreemd, maar dit gevoel herken ik totaal niet. Zo zo energieloos. Ik kan het niet perse moe noemen, want ik slaap goed, maar ik heb gewoon heel weinig energie om actie te ondernemen. Mijn lichaam voelt vaak moe… Alsof er stroop door mijn lichaam stroopt en al mijn ledematen een paar kilo zwaarder zijn… alsof ik heel de middag gewinkeld heb en daarna nog even wat werk afrond terwijl ik touwtje spring…
Plannen plannen plannen
Dat betekent ook dat veel wat ik wil doen gepland moet worden. ’s Ochtends extra hard werken zodat ik in de middag naar de stad kan, is bijna niet te doen. Twee intensieve activiteiten breken me zo op, dat ik daarna kapot ben, maar ook de volgende dag bij moet komen en dat vind ik het niet altijd waard. Keuzes maken… en dat is niet altijd mijn sterkste kant, want ik wil alles, vind alles leuk en vind het moeilijk om te schipperen. Ik heb vaak 1000 plannen en denk het helemaal uit, maar vergeet dan even dat dit niet altijd lukt…
Opstartproblemen
Opstaan is nooit mijn sterkte kant geweest. Schijnt iets met een hormonale piek ofzo te zijn net voor of nadat je wakker wordt… maar momenteel is het echt drama. Dat bed kom ik nog wel uit, maar om ook echt effectief aan de slag te gaan, dat is een ander verhaal. Ik start vaak met een kop koffie, maar pas tegen de middag kom ik echt een beetje in een fijne werkflow. Ik ben in de avond ook op mijn best, super vervelend, want eigenlijk ‘moet’ ik op tijd naar bed.
Bekken pijn
Bekkenpijn is me niet vreemd. Als je me al langer volgt dan weet je dat ik 4 jaar rondgelopen heb met heftige bekkenklachten. Ik kon daar prima mee omgaan, was er niet minder gelukkig door. Het was balen, maar pijn went… Dus dat overleven we wel weer. De mannen deden het goed, ik wist wanneer ik teveel deed en soms koos ik bewust over de grens te gaan en daarvoor te ‘boeten’. Mega dankbaar ben ik dan ook, dat mijn wonderdokter me zo heeft kunnen helpen. Ik ben nooit meer 100% sterk geworden, maar ik kon nu gewoon normaal de dag door. Wat fijn…
Het komt terug
Die bekkenpijn kwam nu langzaam weer terug. Iets wat ik ook verwacht had en voor lief had genomen. Ik wist dat als er een derde zou komen, ik mijn lichaam weer even in bruikleen moest geven en zelf moest gaan bikkelen. Het idee van mijn wonderdokter die ik achter de hand heb, gaf me wel rust en vertrouwen.
Mijn bekken pijn is vervelend, maar te doen. Ik ben het gewend en weet wat ik wel en niet moet doen. Iets wat echter wel nieuw is, is de bowlingbal die in mijn vagina lijkt te hangen. Ik kan het niet anders omschrijven dan dit… Super ongemakkelijk en raar, maar ik heb het bij vriendinnen gecheckt en blijkbaar wel herkenbaar. Het is mijn bekkenbodem die het zwaar heeft. Het is zo’n rot gevoel… Tja… hoort er bij.
Slechte combi
Wat ik denk ik vooral heftig vind, is de combi tussen mijn lijf (bekken klachten) en mijn lage energielevel. Als mijn lichaam mee wil, is mijn energie op en andersom. In mijn hoofd voel ik me meestal heel goed, tot mijn energie weggezogen is uit mijn lijf. Ik wil zoveel meer dan ik kan, zoveel meer plannen, zoveel meer ideeën, maar die bank roept me regelmatig. Ik voel me schuldig naar mijn lief, of naar de mannen… Zo lastig dit.
Genieten staat er los van
Gelukkig staat het genieten van de zwangerschap meestal los van bovenstaande punten. Mijn groeiende buik, de schopjes van ons meisje, het shoppen (online) het fantaseren over hoe het gaat zijn en het inrichten van de babykamer… Ik vind het heerlijk en waanzinnig bijzonder… Ik moet gewoon weer even wennen hou ik mezelf voor. Even wennen aan deze situatie en dan accepteren… Accepteren dat het even niet anders is…
Herkenbaar??? Die struggle???
ah jody wat naar…… Een zwangerschap is niet alleen maar lichtpuntjes… Heb je al bloed laten prikken?
zet m op hé!
Auteur
Nee dat is het inderdaad niet en dat moet ik accepteren, maar vind ik lastig… Juist daarom ook de blog.. Dit is het leven hahaha. Bloed al laten prikken en dat wass allemaal goed, denk dat de kleine meid dus toch alle opslurpt
Heel herkenbaar! Zit in mijn 24e week, eerste zwangerschap en ik ben normaal super energiek, veel bewegen, volle dagen. Maar ik had al heel vroeg, zo rond 15weken, last van mijn bekken en vooral mijn stuitje. Lichaam roept me hard terug als ik inderdaad een iets te drukke dag plan, te lang zit/sta en grenzen over ga. En idd, het staat zo los van hoe blij en gelukkig je met die kleine in je buik bent. Het is alleen zwaar en dubbel, omdat het toch iets lastiger uit te leggen is aan anderen, en daarbij je wilt zo graag….!
Zorg goed voor jezelf!!
Auteur
Jij ook meis… HOpelijk gaat het nu een beetje beter
Hey Jodi,
Heel herkenbaar meis!! Beiden zwangerschappen ook bekkenproblemen gehad en nadien lange tijd van herstel en stapje voor stapje weer mijn leven oppakken en reizen kunnen maken waar we lange wandelingen wilden maken etc.
Ik snap heel goed je schuldgevoel naar je kids en man. Het gevoel dat jij niets aan het doen bent en/of niet de partner en mama kan zijn die je wilt zijn. Acceptatie is het sleutelwoord idd en hoe moeilijk ook, ga het snel doen want voor je het weet ben je 40 wkn zwanger haha…
Jij doet wel degelijk wat namelijk, behalve je bedrijf runnen, huishouden, mama, vriendin, dochter en partner van in de versie 2..0 zijn , ben jij het zusje van Raf en Pip aan het creeren en lever je straks een prachtige dochter voor manlief op de wereld!!
En, hoe beter je nu voor jezelf zorgt en rust pakt wanneer je lijf dat aangeeft des te beter je straks je bevalling en de kraamperiode aan kan!!
Ik heb dit alles niet gedaan bij de 2e, bleek achteraf gezien overspannen te zijn en kampte met dezelfde gevoelens en ging maar door en door……kan je zeggen dat heeft me geen goed gedaan!
Dus accepteer, geniet van de rust die je pakt, observeer je lieve mannen en voel de schopjes van je kleine meisje!
Liefs,
Natascha (Travelgirlswith2kids)
Auteur
Zie je lieve bericht nu pas… Zo fijn en zo lief om te horen en dat iemand de moeite neemt me dit bericht te sturen.
Wat vervelend Jody. Herkenbaar. Ik vond mijn derde zwangerschap ook zwaarder. Gelukkig speelde mijn bekken pas op in het laatste trimester. Maar was wel extreem moe momenten. Heel frustrerend als je wel wilt (in je hoofd) maar je lijf niet mee werkt. Je kijkt al goed naar wat wel en niet kan. Mogelijk kan een orthomoleculaire arts nog tips geven. Zelf geen ervaring mee maar heb er wel goede verhalen over gehoord! Succes met alles, geniet en zet de versnelling iets lager!
Auteur
Oow dat klinkt interessant, ik ga eens kijken.