Hoe bevalt het nieuwe huis???….Even anders dan verwacht…

Ondertussen hebben we twee maanden de sleutel van ons nieuwe huis en wonen we er ruim 1,5 maand. Hoe bevalt het het huis? Hoe bevalt het dorp? Is het me tegen of juist mee gevallen? Ik krijg hier veel vragen over en kan hier niet altijd meteen duidelijk antwoord op geven.

Het huis…
Ons droom-droom huis. Ik keek er heel erg naar uit, maar zoals jullie konden lezen vond ik het achterlaten van het oude huis ook een dingetje. Zouden we het wel zo fijn krijgen in het nieuwe huis als in het oude huis? De sleuteloverdracht zou vast zorgen dat we dan konden afsluiten. Dus….sleutel weg en door….

Toch duurde dat even. We startten de eerste nacht in ons nieuwe huis met een bezoekje huisartsenpost voor de Pipster. Oorontsteking…alles weer goed, maar het is niet het begin wat je hoopt. Tussen de hectiek van de verhuizing, onverwachtse vochtproblemen en twee kinderen met oorontsteking, vierden we Sinterklaas en toen alle dozen over waren, kwam daar kerst en oud en nieuw meteen achteraan. Allemaal hele leuke dingen, maar terwijl wij nog kampeerden in de keuken, was dat niet echt een handige manier om te wennen aan je huis. Niet dat het vervelend voelde, of slecht ging, maar ik voelde me ook nog niet helemaal thuis ofzo…

De mannen
Ik vestigde mijn aandacht op onze twee kleine mannen. Ik wilde dat hun kamers af zouden zijn en ik wilde dat zij het goed hadden. Super cliché maar als zij blij zijn, dan ben ik het ook.

Langzaamaan merkte ik dat ik me het fijnst voelde in de ruimtes die we steeds meer ingericht hadden. Onze eigen plannen en onze eigen spullen. De kamers van de mannen, de badkamer, de kleedkamer, de hal en de keuken en speelkamer voor zover het al mogelijk was. Gelukkig kreeg alles steeds meer vorm en werd het steeds meer van ons.
Dat het nog niet handig was om in de woonkamer te wonen de eerste maand (door het oplossen van die vochtproblemen) speelde ook heel erg mee. We kampeerden in de keuken en ik mag niet klagen als dit kamperen was, want het is dan echt luxe, maar het is gewoon wel wat onhandig en klein.

Niet helemaal happy…
Ik voelde me de eerste weken soms schuldig dat ik niet helemaal happy was, dat ik met al het moois om me heen niet continu liep te glimlachen. Dat ik niet mijn intens gelukkige kriebel voelde, die ik normaal zo vaak wel voelde. Ik was bezig met de mannen, het slapen, we gingen inrichten en alles ging goed en toch… Het was gewoon even een beetje veel allemaal. Een baby krijgen, herstellen, een verhuizing plannen, dan echt verhuizen en hier gaat het organiseren en regelen gewoon door de onverwachte klus werkzaamheden. Tel daar twee zieke spruiten, een lichaam wat niet meewerkt en uiteindelijk ook een zieke lief bij op en toen was het even klaar. Het was allemaal geen drama, allemaal niet verschrikkelijk en toch baalde ik flink en kwamen mijn (hormonale???) waterlanders.

Ik wilde er niet aan toegeven in eerste instantie, ik wil me helemaal niet zo voelen, want we hebben een prachtig huis. Ik wilde weer intens genieten van een knuffel met de Pipster of de spruit en niet in mijn hoofd met 20 andere dingen bezig zijn. Dus ik maakte wat extra lijstjes, had het er met mijn lief over en plande een dagje weg.

Steeds meer Lief thuis…
Steeds meer klussen kwamen af, steeds meer werd het van ons. Steeds meer ons Lief thuis…Het rondje naar de kippen van mijn lief en de spruit, spelen en daarna de speelkamer opruimen samen met de spruit, onze avondroutine met hem, het knuffelen en voeden van de Pipster, maar ook….De (nieuwe verschrikkelijk lelijke maar o zo praktische) klompen van mijn lief, het huis dat we steeds beter gaan snappen, dat we steeds beter gaan voelen, kleine en grotere plannen die steeds meer werkelijkheid worden…Het wordt nu echt van ons…

De afgelopen maand wilde ik gewoon even rust. Terug naar de gewone routine. De routine zoals hij voor december was, maar dan in een ander huis. We zijn geland, of bezig met landen. Het voelt steeds beter en fijner. Als ik de oprit oprij dan krijg ik die kriebel, als ik de keuken binnen loop, dan voelt het van ons. Ik kus mijn lief, geef een dikke knuffel aan de spruit en nestel me op de bank voor een voeding van de Pipster. Wat een fantastisch huis en het zal allemaal maar meer ons thuis worden, met iedere druppel verf die we aanbrengen en ieder meubel dat we een plekje geven, maar vooral met iedere herinnering die we maken.

Het dorp????
Tja wat kan ik daar over zeggen…Het is winter, we zijn veel binnen dus nog niet veel in het dorp. Ik mis de stad nog niet echt, want ik kom er nog gewoon als het nodig is, om te winkelen of bij vriendinnen langs te gaan. Ik mis wel een klein beetje het bekende en het thuis gevoel van onze oude wijk, want wat was dat een fijne plek. Dat gevoel moeten we hier nog krijgen. We hebben met oud en nieuw een paar buren ontmoet. We groeten of zwaaien naar mensen die we zien, ik kocht een kerststol van de scoutinggroep (moet toch inburgeren) en gaf een kerstkaart aan alle buren. Hoe het dorp gaat bevallen, zal nog moeten blijken, maar tot nu toe voelt het goed. Gewoon zoals het moet zijn denk ik…een goed begin om te groeien…

Over een jaar zal ik misschien pas echt kunnen zeggen hoe het leven hier bevalt…

Volg:
Share:

7 Reacties

  1. Chantal
    1 februari 2018 / 15:50

    Wat een mooie blog om te lezen!
    Ik lees zoveel herkenbare dingen waarin wij ook op dit moment in zitten. En na een jaar wordt dit ook steeds meer ons thuis dus dat gaat bij jullie ook vast en zeker gebeuren in jullie prachtige woning!!!

    • Liefthuis
      Auteur
      1 februari 2018 / 21:32

      Aah dank je wel, fijn om te horen dat anderen het ook hebben.

  2. 2 februari 2018 / 04:56

    Dat gevoel komt vast snel als het straks llente is. Wij zijn onlangs ook verhuisd, hier wel meteen verliefd en gelukkig met ons nieuwe huis, hopelijk komt dat bij jou ook snel!

    • Liefthuis
      Auteur
      2 februari 2018 / 21:21

      Ook zeker wel blij hoor en ik weet dat ik verliefd was op het huis, maar ben nu met zoveel dingen bezig dat het me gewoon even niet lukt. Fijn dat het bij jullie zo goed voelt.

  3. 2 februari 2018 / 09:33

    Snap het wel. Het is ook veel natuurlijk. Net bevallen en dan verhuizen is al heel wat. Dan ook nog in december, wat zo ie zo al een drukke maand is. Tja, niet raar hoor dat je even moet wennen aan alle veranderingen. Komt vast helemaal goed!

  4. 1 maart 2018 / 17:17

    Het duurt altijd even voordat je, je thuis voelt op een nieuwe plek in een nieuw huis. En dan heb je ook nog een hoop drukke maanden achter de rug gehad met feestdagen en kinderen met oorontsteking. Veranderingen zijn altijd wennen! Het zal allemaal wel goed komen!

    • Liefthuis
      Auteur
      1 maart 2018 / 20:47

      Lief je berichtje, dank je

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *