Hopelijk mag ik ooit weer zwanger raken. Hopelijk mag ik ooit weer het geschop en gedraai in mijn buik voelen. Hopelijk mag ik ooit weer over mijn buik wrijven en met mijn lief fantaseren over ons nieuwe kindje en ons nieuwe gezinnetje. Hopelijk…..maar wat ben ik tegelijkertijd bang.
Bang dat het weer mis gaat…
Iedere vrouw die zwanger wordt zal een bepaalde angst voelen. De angst dat het mis gaat. De angst tijdens de eerste echo, voor de stilte, voor het uitblijven van een kloppend hartje. De angst niet voldoende te voelen. De angst die je voelt in de eerste 12 weken of die je blijft voelen tot het einde van je zwangerschap. De angst voor het verliezen van je kindje…. Ik voel een angst, een angst om het nog een keer mee te maken…om nog een keer een miskraam te krijgen.
Die eerste weken
Natuurlijk kijk ik ontzettend uit naar het ooit weer zwanger mogen zijn. Hoe vervelend de fysieke nasleep voor mij ook was. Ik hoop ooit ons tweede spruitje te dragen.
Maar wat zie ik nu al op tegen die eerste weken, die weken wachten tot we echt blij durven te zijn. Tijdens de zwangerschap van mijn spruit vond ik de eerste weken ook heel zwaar. Ondanks dat het toen goed leek te gaan, voelde ik me zenuwachtig en gespannen. Wat nu als??? Ik durfde niet positief te zijn, dit mocht ook niet van mezelf. Ik durfde niet te dromen, of het woord zwanger uberhaupt uit te spreken. Ik durfde niet te geloven in de zwangerschap….want misschien mocht het weer niet zo zijn….
Ik was sterk, maar nu nog?
Mijn vorige miskraam ben ik zowel fysiek als emotioneel goed doorheen gekomen. Fysiek, omdat het me meeviel, na alle rampscenario’s die ik had gelezen op internet. Emotioneel, omdat ik op de een of andere manier sterk was, ik kon mijn gedachten verzetten en het accepteren. Ik wilde door. Het had geen zin er heel lang bij stil te staan. Natuurlijk was ik verdrietig en natuurlijk was ik boos, maar ik was sterk en kon vooruitkijken. Ik ben trots op mezelf, trots op mijn lief, trots op mijn lichaam.
Fantaseren is veilig…
Maar nu…. Mijn lief en ik praten over spruit 2.0 en fantaseren stiekem…. wanneer willen we? Wanneer gaan we beginnen? Fantaseren is veilig. Veilig nu het toch nog niet zover is. Toen ik laatst serieus een gesprek hadden over wanneer we voor een tweede willen gaan. Sloeg de angst toe.
Shit, wat nu als het weer misgaat. Wat nu als ik altijd eerst een miskraam moet krijgen voor ik een kindje in mijn armen mag sluiten. Zolang we niet bezig zijn met zwanger worden, kan het in ieder geval ook niet mis gaan. Fantaseren is veilig.
Ik ben bang dat ik het niet aan kan…
Ik denk dat ik bij nog een miskraam, mezelf niet zo makkelijk kan herpakken. Ik denk dat ik bij nog een miskraam niet zo sterk kan zijn. Ik ben bang dat ik het niet nog een keer aan kan. Ik ben bang intens verdriet te voelen, want nu weet ik wat het is. Nu weet ik wat er in me zou groeien, nu weet ik tot wat voor een fantastisch iets dat kleine propje kan uitgroeien. Nu weet ik hoe het voelt een kindje te dragen, een kindje te krijgen, de liefde te voelen en mama te zijn.
Dus nu weet ik ook wat ik dan verlies, wat het niet meer is, wat het niet zal worden en wat ik niet zal krijgen.
Ik ben bang dat ik het niet nog een keer zo goed aankan…
En toch wil ik ooit een tweede….Ik weet wat je er voor krijgt en hoe fantastisch het is.
Het verlangen naar een tweede spruit gaat vast ooit de angst overstemmen…hopelijk.
Tot snel,
Liefs Jodi
Wat enorm eerlijk en moedig om je gevoelens zo open en bloot neer te leggen. Ik heb zelf nog nooit een miskraam gehad maar wel van dichtbij meegemaakt dus ik kan me ietwat voorstellen hoe erg het moet voelen. Ik hoop dat als jullie voor een tweede gaan het jullie gegund is dat het meteen goed gaat!
Auteur
Dank je voor je lieve reactie.
Mooi verhaal Jodi, en heel begrijpelijk. Ik weet zeker dat als het nog een keer zou gebeuren dat je sterk genoeg bent, zeker samen met je lief en je grote kleine spruit. Ik lees altijd met veel plezier je blogs.
Auteur
Dank je Mariska, super lief
Wat open en eerlijk en wat begrijpelijk zijn je gevoelens ook. Ik heb het gelukkig nog niet mee hoeven maken… maar ik denk dat iedere mama zich wel kan indenken dat het verschrikkelijk is. En daarom snap ik je punt ook. Misschien is het nu je al een kind hebt heftiger. Dat zou kunnen. Maar gelukkig gaat het ook heel vaak goed. Vertrouw daarop en maak je zorgen pas als het nodig is. Mijn opa zegt altijd, en dat vind ik een hele mooie: Men lijdt het meest door het leed dat men vreest… En het is vaak zo! Althans op mij is ie regelmatig van toepassing, haha. Ik wens jullie veel geluk 😉
Wat lijkt me dat heftig om mee te maken. Je hebt het zo mooi een eerlijk beschreven. Ik heb andere angsten in de richting van een tweede kindje, en toch herken ik er best wel wat in wat je omschrijft. Ik wens jullie heel erg veel geluk als de tijd voor jullie rijp is.
Ik weet precies hoe je je voelt meis. Mijn eerste zwangerschap eindigde in een vrij dramatische miskraam. De zwangerschap van ons zoontje (heel snel daarna) ben ik alleen maar bang en angstig geweest. Ik had het niet in de hand. Nu ben ik weer zwanger en die angst blijft. Al heb ik het nu meer in de hand dan de vorige keer.
Auteur
Ik vind het echt super fijn te horen dat je nu het gevoel hebt het meer in de hand te hebben. Hopelijk bij mij ooit ook het geval.
Een heel herkenbaar gevoel en de angst zal blijven. Na mijn twee miskramen had ik nooit gedacht dat het goed zou gaan maar het is toch het geval. Nu ik voorbij de veilige 12 weken grens ben, ben ik minder angstig maar het gevoel dat het mis kan gaan zal denk ik nooit helemaal weg gaan.
Ik hoop dat alles goed blijft gaan en ik volgend jaar onze kleine spruit in mijn armen kan sluiten.
En ik hoop dat het voor jou ook snel gegund gaat zijn!
Lieve Jodi,
Ik vind het heel dapper en mooi dat je dit openlijk deelt. Ik heb het ook nooit meegemaakt en ik hoop ook dat het mij bespaard blijft. Want je blogs over je miskraam raakten mij ontzettend, net als deze blog weer. Ik denk wel dat als ik zwanger mag zijn van een tweede, ik er dan een stuk minder onbevangen in sta, omdat je weet hoe bijzonder het is als je een gezond kindje op de wereld mag zetten. Ik hoop dat jullie een tweede kindje mogen krijgen en een miskraam jullie bespaart blijft. X
Wat mooi dat je dit opschrijft, en ik begrijp je ontzettend goed. Ook bij mijn eerste zwangerschap ging er niet goed bij 10 weken, en toch kon ik daarna ook weer geloven dat het wel kon. Juist omdat de tweede zwangerschap goed ging, en omdat er. verder nog geen gekke dingen in mijn lijf gevonden waren waardoor het niet goed zou gaan. Misschien helpt het om je vast te houden aan de gedachte dat het kan. je hebt zelfs een hele bevalling op een natuurlijke manier gedaan… Dat is bijzonder en knap. Als je altijd denkt als, als,als dan zou je eeuwig bang kunnen zijn, en het gaat zoooooo vaak gewoon goed. Ik hoop echt dat je, wanneer het jullie gegeven is, er vertrouwen in kunt vinden, en er dan van mag genieten. Xxxx
Wat heb je dit mooi geschreven. Iedere vrouw zal een angst hebben omtrent een zwangerschap. Zo hoop ik ooit een kindje in mijn buik te mogen dragen, met alle nodige medische malle molen dingen van dien. Heel veel hoop voor jullie dat een miskraam niet meer in jullie woordenboek staat en dat jullie ooit een tweede kindje mogen verwelkomen.
Ik hoop dat het verlangen sterker gaat worden dan je angst. Ik weet hoe het voelt, maar mijn verlangen is echt vele malen groter omdat ik weet wat ik mis. Een kindje in je armen krijgen en het moeten afgeven is vreselijk. Daarna ook nog 2 keer een miskraam maakt het nog angstiger of het echt een keer goed gaat. Maar ik weet zeker dat jij je ooit over die angst heen kan zetten, juist omdat je zo graag wilt.
Auteur
Heftig meis, ik ga voor je duimen.
Mooi geschreven. En ik herken je gevoel, ik had het voor Sofie ook en het is ook één van de redenen waarom ik op dit moment geen derde zou willen. Ik hoop dat je over je angst heen komt en dat er voor jullie een mooi tweede wondertje in zit in de toekomst.
Auteur
De herkenning is eigenlijk wel fijn. Blijkbaar ben ik (en ook logisch) niet de enige.
Aah dit stukje raakt me. Ik weet helaas goed hoe het voelt. Heb eerst 2 miskramen gehad voordat ik zwanger was van mijn zoontje. Was in ieder geval opgelucht dat ik wel zwanger kon raken (nadat dat ook niet meteen lukte). Met zwangerschap van mn zoontje was ik ook best bang maar het overheerste niet. Was vooral heel blij dat het nu wel beter leek te gaan, ik was tenminste al langer zwanger dan met de vorige (miskramen gehad met 5weken). Na mijn zoontje weer miskraam op 12 weken, wat een hele nare nasleep had door een takkewijf van een gyneacoloog. (Excuse my language). Nu 2 jaar naar miskraam uiteindelijk weer zwanger, dacht dat het nooit meer zou gebeuren. Ik was zo blij maar ook zo bang. Gelukkig met nieuwe gyne mocht ik direct komen en konden we op 6w al hartje zien. Volgende week ben ik 11w en mag ik weer, maar ik ben nu al zo zenuwachtig en zo bang dat het zometeen toch verkeerd is. Mijn vorige miskraam was het op 6w al misgegaan maar kwam daar op 12w pas achter. Maar toch keede mij dit absoluut niet om weer zwanger te worden. Wij vrouwen kunnen meer aan dan we denken! Zei ook tegen mn man ik kan geen miskraam meer aan (na 1e 2 misk). Maar ik kon het wel aan, natuurlijk had het wel tijd nodig. Ik ben gelovig en dit heeft me ook enorm geholpen om alles te verwerken. Maar vaak maken we ons al zorgen voordat er nog maar iets aan de hand is, ik ben precies hetzelfde. Dit laat je ook beseffen dat een zwangerschap en gezond kindje niet vanzelfsprekend is. Dat het zo’n groot wonder is! Ik duim voor goede en gezonde zwangerschappen voor ons allen in de toekomst! Dankje dat je dit deelde, vind soms dat er te weinig over miskramen en alles wat daarbij komt kijken gepraat word.
Sorry voor het lange verhaal! Liefs x
Auteur
Geen sorry zeggen. Bedankt voor je lange verhaal. Gefeliciteerd met je zwangerschap, ik ga voor je duimen voor de echo. Het is ook niet zozeer dat ik denk geen tweede kind te krijgen (of ooit derde) maar ik ben gewoon zo bang dat het weer eerst mis moet gaan. Heftig wat je mee hebt gemaakt en knap en sterk hoe je daar naar terug kijkt.
Ja snap ik! Denk dat de meeste vrouwen dat wel hebben, vooral die al eerder een miskraam gehad hebben. Maar laten we het beste hopen! Dank voor je lieve woorden!
Mooi geschreven en heel herkenbaar! 1e keer had ik er snel vrede mee. 2e miskraam was mentaal en fysiek zwaar, ook doordat ik op dat moment grotendeels alleen met dl thuis was. Zoals de laatste keer hoop ik echt nooit meer mee te maken.
Ik zou graag nog een tweede kleine willen, maar weet nog niet of en wanneer. Niet alleen de angst voor nog een mk, maar ook mijn leeftijd speelt daarin een rol.
War goed dat je er zo open over bent. De angst lijkt mij heel reëel en heel lastig tegelijkertijd. Hopelijk gaat de volgende zwangerschap goed, als zal die angst denk ik nooit verdwijnen.
Ik weet niet wat het is. Ik heb het nooit meegemaakt. Maar jouw woorden raken me diep.
Ik kan niet anders dan een welgemeende virtuele knuffel sturen en voor jou hopen dat je die angst ooit kan loslaten en dat er dan ook effectief een spruit 2.0 voor in de plaats komt.
Auteur
Super lief, dit bericht staat al een tijdje in mijn concepten en door twijfel het te plaatsen heeft dit even geduurd. Dit soort lieve berichten doet me echt goed.