Ik ben mijn verstand verloren…denk ik…

Zwangerschaps dementie… waarvan vaak wordt gezegd dat dit ook pas weg is nadat de hormonen uit je lichaam zijn. Ik geloofde er nooit zo in, het had er vast mee te maken dat je je gedachten ergens anders op richtte waardoor je dingen vergat. Hier kom ik van terug, ik herken mezelf soms niet meer…. zou het dan toch bestaan??? 
Zwangerschapsdementie
Er zijn verschillende verhalen die hierover de ronde gaan. Het zou niet waar zijn, of het is vooral omdat aanstaande moeders vooral bezig zijn met hun toekomstige wonder. Begrijpelijk, natuurlijk, maar ik heb tijdens de zwangerschappen hier nooit zoveel last van gehad. Ik kreeg alles op tijd voor elkaar en ben naar mijn idee geen dingen echt vergeten.

Nu ik na een jaar voor het eerst weer volledig voor de klas sta, merk ik wat mankementen op aan mijn eigen hoofd. Het is ten eerste heerlijk om weer aan de slag te zijn. Het is fijn om mijn gedachten naast het thuisfront, Lief thuis en Feestje van hout ook weer op school te kunnen richten. Al blijkt dat laatste ineens lastig te gaan.

Ik denk in plaatjes
Het schooljaar start bij ons altijd met terugkomdagen en gesprekken en dit moeten we uiteraard goed vastleggen. Ik had hier tot een jaar geleden totaal geen problemen mee. Ik heb (of had) normaal namelijk best een goed geheugen, ik kon me gesprekken en vergaderingen makkelijk weer voor de geest halen. Ik denk in plaatjes en beeld me in waar iedereen stond of zat en zo komt vaak alles van het gesprek weer terug. Ik maakte daardoor niet altijd evenveel aantekeningen, want dat was niet nodig. Ik schreef de belangrijkste dingen en namen op, maar verder wist ik alles nog. Tot nu…

Leeg hoofd
Een paar dagen na een gesprek ontbrak er een stukje in mijn hoofd. Leeg… alles weg…Sommige gesprekken en vergader onderdelen leken even volledig weg uit mijn hoofd. Niet omdat ik even moest nadenken hoe het ook alweer was gegaan, maar het was echt volledig weg. Leeg…alsof ik er nog nooit iets over gehoord had. Ik wist niet wat me overkwam, want ik had echt geen enkel idee. Heel eerlijk…ik schrok ook best wel van mezelf omdat ik dacht HOE DAN??? Dit heb ik nog nooit gehad. Met even nadenken en teruglezen van de sporadische aantekeningen kwamen de gesprekken langzaam weer terug en kon ik toch volledig verslag leggen gelukkig.

Namen
Ik weet dat namen onthouden vaak iets is wat je bij een eerste voorstel rondje niet goed doet, maar daarna ben ik best goed in namen. Ik herken het gezicht en koppel daar de naam aan. Ook andere feitjes of weetjes onthou ik zo.
Of ik kan beter zeggen, onthield ik zo. Afgelopen week was ik in gesprek en er werden dingen en personen benoemd die ik compleet kwijt was. Ik wist dat het moest weten, wie het waren of wat het was, maar ik kon niet voor de geest halen wie het dan was…Snap je me nog???

Google is your best friend
Ik moet eerlijk bekennen dat ik me toch een beetje zorgen begon te maken over mijn geheugen. Niet omdat ik denk dat er iets ergs is, maar wel omdat ik niet meer van mijn eigen geheugen op aan kan. Ik moet dus aantekeningen gaan maken, meer lijstjes en briefjes overal.

Google gaf aan dat het inderdaad hormonaal geregeld kan zijn en aangezien ik nog niet zo lang gestopt ben met borstvoeding het dat wel eens zou kunnen zijn. Ga, hormonen GAAA. Daarnaast las ik dat het weer aan het werk gaan, het multitasken, het weer nadenken over andere zaken dan het thuisleven…Dat dat ook even wennen is.

Ik ben vol goede moed begonnen, ik voel me heel goed in mijn hoofd, maar blijkbaar moet ik nog even wennen. Herkent iemand het? Hoe lang gaat het duren?

Ik ga voorlopig maar extra lijstjes maken, aantekeningen maken en een notitieboekje overal mee naartoe nemen. Iemand nog andere tips???