Ik draag je bij me vanaf het moment dat ik zwanger was. Nog steeds heb ik het gevoel alsof hij onlosmakelijk aan mij verbonden is. Gaan we ergens naartoe, dan geef ik aan dat we met z’n tweeën zijn, mijn lief en ik. Het is niet zo dat ik mijn spruit vergeten ben hoor, maar hij hoort er gewoon automatisch bij. Onlosmakelijk komt hij altijd met mij mee. Hebben andere moeders dat ook? Is dat die figuurlijke navelstreng waar mama’s het altijd over hebben?
Draag je bij me…Forever and ever and…
Ik wil ook liever niet anders, ik wil ook dat hij bij mij is, altijd. Nu ben ik niet iemand die alles op heeft gegeven en het afgelopen half jaar alleen maar thuis heeft gezeten. Ik ben er op uit gegaan, gaan werken, met mijn lief weg geweest, maar ook met vriendinnen. Naast het met mijn spruit zijn, vind ik het dingen doen zonder mijn spruit ook erg leuk….. En toch draag ik je altijd bij me.
Waarom heb ik dan nog steeds de behoefte om nog definitiever te maken (alsof het zijn van jou moeder al niet definitief genoeg is) dat jij bij mij hoort en dat jij altijd aan mij verbonden bent? Niet dat ik twijfel aan onze band of mijn liefde, maar omdat die liefde zo groot is, dat ik niet duidelijk kan maken hoe echt het is.
Inked
Zo ben ik tijdens mijn zwangerschap al op zoek gegaan naar tatoeages. Een kleine symbolische tatoeages van een moeder voor haar kind, prachtige plaatjes zie ik voorbij komen. IK WIL DAT OOK. Maar ik weet niet wat. Een hartje? Een naam? Zijn hartslag (LOVE IT) ? Zijn geboortedatum in Romeinse cijfers? Een maan(to the moon and back)?
En waar dan? Pols? Achter mijn oor? Bovenarm aan de binnenkant? Iemand een mooi idee? Ik ben er nog niet uit
En wat doe ik dan als er ooit een spruit 2.0 en eventueel 3.0 komt? Laat ik die er dan ook bij kleuren op mijn lichaam? Misschien moet ik maar wachten tot we ‘klaar’ zijn. Ik bewaar de ideen, fantaseer nog even verder en zwijmel nog even weg bij Pinterest, misschien ooit.
Edit: Ondertussen heb ik een tatoeage laten plaatsen voor mijn kleine spruit. Benieuwd wat? Ik laat het zien, in een blog over mijn tatoeage.
Iets anders dan?
Per toeval kwam ik op Instagram het merk Minitials tegen. Prachtige sieraden met initialen, begonnen door twee jonge vrouwen die een subtiele manier zochten om hun spruiten bij zich te dragen. Kettinkjes, ringen, armbandjes, oorbellen, van alles maken ze. En extra leuk detail is dat ze nog uit Eindhoven komen ook. Ik was meteen verliefd op de kettinkjes, die zo mooi fijn zijn, met een mini lettertje er aan.
Na lang wikken en wegen en kwijlen bij die kettinkjes, heb ik mijn bewaarde verjaardagsgeld bij elkaar gelegd, mijn lief lief aangekeken (werkt meestal, niet altijd) of ik de rest mocht bijleggen (gezamenlijke rekening) en zo bestelde ik een van mijn waardevolste sieraden ooit.
Natuurlijk zit hij voor altijd in mijn hart en is hij voorlopig echt onlosmakelijk aan mij verbonden, die navelstreng knippen we lekker nog niet door, want dat wil ik nog helemaal niet. Maar als ik nu niet thuis ben, leuke dingen zonder hem doe, of gewoon aan het werk ben, dan heb ik het gevoel dat hij altijd dicht bij me is, ofzo. Ik kan het niet eens omschrijven. Begrijpt iemand het een beetje?
Voor altijd bij mij, vooral altijd bij jou…
Prachtig zeg dat kettinkje met die betekenis. Ik raak er gewoon ontroerd van! Met tatoeages heb ik niet zoveel, maar zoiets zou ik ook wek graag willen ja.
Auteur
Ik ben er zo blij mee, zeker een aanrader.
Mooi! En wat gaaf een tatoeage. Ik zou gaan voor de hartslag op je pols 😉 Maar inderdaad wat te doen met spruit 2.0 en 3.0. Parkeer het nog even in de ijskast 😉
Auteur
Haha daar staat het inderdaad en dan kan ik er ook nog even over nadenken.
Ik ben zo ook al lang aan het denken over een tatoeage
Vooral de plaats, want ik wil hem kunnen verbergen als het moet (op mijn school is het verboden om tatoeages te hebben, dus ik wil hem ergens onopvallend).
Ik begrijp je helemaal. Ik heb ook een foto van de kindjes bij op mijn telefoon, gewoon even kijken kan zo goed doen 😉
Auteur
Bekend dilemma dus haha. Ik lees het veel.
Ik begrijp goed wat je bedoelt. Ik heb een ketting met twee hartjes gekregen van mn vader toen mijn dochter geboren werd. Toen ze 3 maanden was heb ik een tattoo laten zetten met drie hartjes van groot naar klein.. omdat we nu met z’n drietjes zijn, mochten er kindjes bij komen, komen er gewoon hartjes bij.
Auteur
Dat is slim je kan hem dus aanvullen. Mooi
Leuke ketting. Ben deze ook een hele tijd terug van instagram tegen gekomen. Misschien dat deze ketting ook nog wel gaat komen. En qua tatoeage zit ik ook nog te twijfelen. Wilde eerst Liam zijn naam heel fijn op de zijkant van mijn onderarm. Maar zag ook te denken aan zijn geboortedatum in Romeinse cijfers op mijn sleutelbeen. Moeilijk moeilijk
Auteur
Ja heel moeilijk. Je zit dus in dezelfde hoek qua stijl en smaak als ik. Zijkant pols vind ik heel erg mooi, maar wat doe je dan als je meer kinderen krijgt? Zet je die geboorte data er bij?
Ik kan het kettinkje heel erg aanraden. Ben er zo blij mee
Mooi zo een ketting! Wij zijn wel voor de tattoo gegaan. Mijn man heeft aan de binnenkant van zijn bovenarm de hartslag van ons kleine mannetje tijdens de bevalling +zijn naam en ik op mijn bovenrug de tekst van zijn geboorte kaartje in de vorm van een infinity teken en in het midden zijn naam. De tekst: 2 harten 1 liefde uit liefde 1 hart…
Op mijn blog of Instagram zie je foto’s 🙂 heb er toevallig laatst wat over geschreven.. Ik herken je gevoel namelijk helemaal…!
Auteur
Mooi die hartslag, dat zou ik ook wel willen. Ben alleen bang dat ik daar te laat voor ben, want heb geen hartslag 😛 hihi
Zeker bekend 🙂 ik liet de eerste letter van mijn dochters naam op mijn binnenarm zetten. Vind het prachtig en zo is ze altijd bij me
Auteur
Mooi subtiel en inderdaad altijd bij je
Heel herkenbaar hoor! Ik ben niet zo van de tatoeages dus hou het voorlopig ook maar bij mijn minitial 🙂
Auteur
Nog een Mitials fan.