Ik geef toe…Misschien is het toch wat veel…

In de auto onderweg naar de stad (vorige week zaterdag als jullie dit lezen) type ik dit bericht. Met pakketjes op mijn schoot en mijn kleine mannen achterin. Ik moet mezelf iets bekennen….misschien kan ik het toch niet…. althans niet zoals ik zou willen. Twee bedrijven, een baan, een gezin, een huishouden…Ik kreeg vaak de vraag, hoe doe je dat? Goede vraag, niks bijzonders eigenlijk, gewoon doen…. Het lukte prima, was goed te doen. Ik had tijd om leuke dingen te doen met de mannen, moest gewoon even goed bedenken wat wanneer moest en wat kon blijven liggen. Het ging heel erg goed…. tot…

Het drukker werd
Ontwerpen maken, blog schrijven, adressen printen, the Next level doorwerken, sinterklaas cadeautjes kopen, instapost plaatsen, nieuwe bestellingen, dus nog meer orders ontwerpen, maken enz enz. Een feestje, een uitje met de mannen, ons feestje. Kak de blog voor Lief thuis vergeten in te plannen, nog meer orders. Aan het werk als Juf, shit ik zit er net lekker in, ik wil doorwerken aan Feestje. Ik wil blogs schrijven. Werken is fijn, kletsen met collega’s, bezig met leerlingen, lijstjes afwerken….maar ik ben nog niet klaar om mijn weekend af te sluiten.

En weer door, vlog editen, knuffelen met de mannen, schoen zetten, cadeautjes kopen….mail beantwoorden…

Dat is mijn hoofd
Zo ziet mijn leven, mijn dag, mijn hoofd er momenteel uit…. Niet iedere dag niet heel de week, maar wel vanochtend.
Allemaal gave dingen, allemaal liefde voor alles, maar ook een bepaalde onrust. Ik wil alles goed doen, alle ballen hoog houden even hoog als dat ik ze eerst altijd hield, want dat ging heel lang echt goed. Ik ben best goed in plannen en organiseren en daardoor ook in jongleren blijkbaar, want het ging echt oprecht goed. Ik kreeg energie van alle bestellingen, van de leuke reacties, van het succes op Lief thuis en Feestje van Hout.
Maar met de Sinterklaas drukte en het feest dat ik zo graag met de mannen wil vieren, maar ook de Black friday drukte (bedankt voor het mega aantal bestellingen) heb ik me misschien verkeken op de hoeveelheid ballen die ik aan kan… of op hoe hoog ik ze allemaal kan houden. Want nu moest ik gaan kiezen….

Alles snel, alles moet…. van mezelf
Orders moeten voor mijn gevoel zo snel mogelijk de deur uit. Zo snel mogelijk ontworpen, gemaakt, geschuurd, ingepakt en verzonden. We hebben een levertijd van 5 tot 7 werkdagen, maar als ik een bestelling zie staan moet die METEEN de deur uit… note to self: niet haalbaar.
Mijn blogs moeten geschreven en de juiste foto erbij…Ik vind het heerlijk om te schrijven, ik krijg er energie van, maar vind er ook rust. Ik vind er ontspanning in en kan mijn ei er in kwijt, maar mijn avonden bestaan ineens uit ontwerpen maken en facturen printen… de tijd voor Lief thuis is echt minder en juist daar word ik soms verdrietig van.

Ziek
En toen werd ik ook nog eens ziek… een teken van mijn lijf?? Een signaal??? Of was het gewoon het virus dat al mijn collega’s en ook mijn moeder te pakken heeft? Ik wil het niet ten koste laten gaan van de mannen en van vriendinnen omdat ik juist daaruit zoveel energie haal…en blij van wordt

Mijn lief laat het los. Die helpt me, die denkt logisch na en die gaat verder. Ik ben van de planning en organisatie, en mijn hersens staan nooit stil. Hij zegt dat het anders moet, want dit wil hij zo niet voor mij, draagt opties aan…is echr goed bezig maar ik vind het lastig…

Misschien toch niet helemaal
Ik moet mezelf bekennen dat ik het misschien toch niet kan. Het ging goed, maar Feestje van Hout groeit hard en daar zijn we mega trots op, maar kost daardoor ook meer tijd. Ik moet bekennen dat ook ik dit zo niet aan kan, ik ben te trots op en heb teveel Liefde voor Lief thuis om dat te verwaarlozen…maar hoe nu verder???
Misschien maar gewoon accepteren dat niet alle ballen op dezelfde hoogte hoeven te zijn. Hulp vragen en accepteren (thank you, you know who) De levertijd van Feestje serieus nemen…. Net als mijn lief zegt, ook inzien dat we nu eenmaal handwerk maken waar meer levertijd op zit dan Bol.com.

Oneindig veel liefde…
Ik kan oneindig met Feestje van Hout en Lief thuis bezig blijven… Ik moet leren….leren hoe het ondernemers leven in elkaar zit. Leren loslaten, leren vertrouwen. Rust en ruimte zoeken om mijn hersenspinsels voor lief thuis te delen en accepteren dat ik er soms een blog minder online komt of dat een pakketje van een klant 1 dag later de deur uit gaat. Feestje van Hout even op pauze durven zetten om Lief thuis weer op te pakken….

Alles voor de liefde voor mijn mannen, de liefde voor en de liefde van mijn lief. Alles voor de liefde en de trots op Lief thuis, alles voor de liefde voor mijn creatieve uitlaatklep en mijn ambitie voor Feestje van Hout… Misschien klinkt het zweverig…maar ik geloof in de Liefde… nu nog even leren hoe ik die liefde het beste kan verdelen….

Ik ga nu shoppen en date middag met mijn lief. De rest zien we straks wel weer, ik geef een dikke knuffel aan De spruiten…