Sometimes my mouth opens, and my mom comes out… Deze uitspraak las ik laatst en ik dacht JA… Ow nee… Dat ben ik. Ik ben echt een moeder… En dan bedoel ik niet alleen het magische roze wolk gedeelte. Soms voel ik me echt een moeder moeder… Een typische moeder zoals je die vroeger speelde als je vadertje en moedertje ging spelen… een moeder moeder die moeder dingen doet die alleen moeder dingen doen… Naja die dus…Ik voel me een moeder als…
Soms zijn het dingen die ik doe, soms is het een gevoel en soms zijn het de dingen die ik zeg… Dat ik besef… Ik ben een echte moeder…. Ik voel me een echte moeder… terwijl ik me ook heel vaak nog heel jong voel en niet weet of ik me ooit serieus volwassen voel of zal worden, of dat ik al ‘later groot’ ben… Het gaat blijkbaar vanzelf… Nou hier komt het dus… wanneer ik me echt een moeder voel.
- Als ik oprecht blij ben met mijn schoonmaakplanning die ik nu heb. Iedere vrijdag de badkamer boven en stofzuigen bijvoorbeeld. Als ik dat niet heb dan vergat ik het en gebeurde het minder, nu ik dit heb bedacht, hou ik het goed bij en daar word ik oprecht blij van.
- Dat ik met mijn natte duim (yep you moms know hoe ik die duim nat heb gemaakt) nog even het gezicht van mijn kind schoon maak, omdat ik pas te laat zie dat er nog pasta naast hun mond zit.
- Dat ik als een kind zo blij word (of als een moeder zo blij dus) van een nieuwe stofzuiger. Onze Hetty, of onze Dyson…. daar word ik zo zo blij van. Toen hij binnen kwam was het net alsof ik een cadeautje kreeg en zei ik zelfs… HOE MOOI….
- Dat ik chagrijnig kan worden van een chaos in de kelder… Want hoe kan ik nou nog iets vinden... en als ik dat zeg denk ik… MOMLIFE
- Als ik met mijn strenge mama stem en mijn strenge mama blik een van de mannen aankijk om iets duidelijk te maken…
- Dat geldt overigens ook voor een nieuwe wasmachine en dat ik dan tegen andere moeders Rave over het deurtje wat tussendoor open kan om verloren sokken toe te voegen. DAT WIL JE IN JE LEVEN…
- Als ik denk: Pas op want direct huilt er iemand. Ik vond dat altijd zo’n stomme opmerking en toch betrap ik mezelf er nu soms op dat ik het denk. Ik probeer het echt niet te zeggen.
- Als ik zo’n rits aan boterhammen aan het smeren ben. Al die boterhammen naast elkaar open geklapt en dan boter boter boter, ham, kaas, hagelslag. Geroutineerd hup hup alles op borden in bakjes en door… Dan voel ik me een echte moeder.
- Wil je een open banaan of een dichte… Als je weet dat die vraag van levensbelang is… dat is pas momlife
- Als ik baal als de kinderen na mijn poets beurt voor de ramen (wat veel te weinig gebeurt) aan de ramen zitten. Ik hou me in maar stiekem denk ik NIET AAN DE RAMEN!!! Als er eenmaal vingers op zitten heb ik dat dan weer minder.
- Als ik voor kerst een Karcher raamschoonmaakding vraag, of nieuwe theedoeken.
- Als ik snap dat oppas regelen echt niet zomaar gedaan is en zo makkelijk. of vanzelfsprekend is (wat ik wel dacht toen ik nog geen kinderen had)
- Als ik naar de dokter bel, of naar het kinderdagverblijf en ik moet dingen zeggen als. ‘Ik ben de moeder van….’ of ‘ik bel voor mijn zoon.’
- Als ik blij ben dat ik weer bij Action kan winkelen (al is het maar 10 minuten) om nieuwe allesreiniger, wc eend en koffiemachine reiniger in te slaan.
- Als ik dingen zeg als; we moeten de vaatwasser weer eens reinigen.
- De eerste keer dat ik op het schoolplein stond om Raf op te halen voelde ik me heel onwennig, maar ondertussen hoor ik er gewoon. Ben ik de mama van Raf… en dus echt de moeder… net als de andere moeders.
- Als ik met Lua in de draagzak of kinderwagen en beide mannen buiten loop. Dan besef ik me ineens dat ik 3 kinderen heb. Niet meer de nieuwe wennende moeder… maar echt serieus met drie kinderen.
- Als ik hand in hand loop met mijn kind. Dit vind ik nog steeds het aller bijzonderste gevoel. Dat kleine vertrouwde warme handje dat in de mijne glijdt.
- Als ik zeg; ‘Mama houdt van jou… tot de maan en weer terug’ en er twee armpjes om mijn nek slaan en zeggen ‘Ik hou ook van jou’ Janken…. Het mooiste gevoel.
