Ik voelde me even schuldig…maar ik ben toch meer dan alleen mama????

Deze blog stond lang in concepten…durfde ik dit persoonlijke stukje wel te plaatsen???
Heel eerlijk, heb ik me er ook even schuldig over gevoeld, hebben alle moeders soms dit gevoel? Of lag het er aan dat ik nu zo weinig kon? Want ik had dit gevoel nog niet eerder gehad in mijn bestaan als moeder… Ok hier komt hij….Dit schreef ik op de dag dat ik me ineens besefte….

En ineens besefte ik het me….Pats boem, klap in mijn gezicht. Tranen in mijn ogen en een kriebel in mijn buik. Ik verlangde terug naar dat moment. Naar die adrenaline, die drive, dat gevoel. Ik wil terug naar het theater….

Jij en ik zullen beide begrijpen dat deze reactie natuurlijk een beetje gevoed wordt door hormonen (ik schrijf dit als ik 36 weken in verwachting ben). Een beetje, of een beetje veel….maar ik durf er heel eerlijk voor uit te komen dat ik ook gewoon zo ben. Ik schiet van emotie naar emotie en voel dingen intens. Intens geluk, maar soms dus ook verlangen of verdriet (meestal gelukkig vooral heel veel liefde en geluk)

Een filmpje op facebook kwam voorbij. Een filmpje van ondertussen dik 6 jaar geleden. Een filmpje van toen ik 24 was, van toen onze spruit nog niet was bedacht, van toen ik nog vol overgave op het toneel stond. We speelden Moulin rouge, met een semi professionele cast en iemand besloot vandeweek, geheel onverantwoord in mijn hormonentijdperk, dat filmpje op facebook te gooien. Een mooie tekst erbij, over hoe bijzonder dat project was en hoe intens die tijd.

Ik zag het toen ik nog in bed lag. Een traan rolde over mijn wang terwijl ik opnieuw intens genoot, ik voelde weer de trots, ik ging weer terug naar dat moment…dat was ik… dat BEN ik.

Ik ben meer dan alleen mama….Ik ben ook die vrouw/ dat meisje (ik geloof graag dat ik nog een meisje ben) dat op het toneel staat. Ik ben ook die persoon die zich verliest in een rol, al haar tijd er aan besteedt, de longen uit haar lijf zingt en zich volledig inleeft in een rol. Die houdt van de kick, de mensen om haar heen en die leeft op dit soort successen.

Begrijp me niet verkeerd. Onze spruit is het mooiste in mijn leven, de mooiste rol heeft hij me gegeven hoe cliché dit ook is. Ik besefte me vanochtend in bed ineens dat ik meer ben dan alleen mama. Dat ik het theater verschrikkelijk mis, dat ik naast juf en mama, ook Jodi ben. Ik wil dingen ondernemen, dagjes weg, stedentrips, weekendjes weg, lowlands misschien wel, dit staat van jongs af aan al op mijn wishlist. Ik wil Jodi zijn, om daarna thuis te komen en te genieten van de rol die mij van nature op is gelegd.

Ik voelde me even schuldig, dat ik verdrietig was, omdat ik ook Jodi wilde zijn. Dat dit voorlopig nog even zal duren in verband met de kleine broer die onderweg is, maar ook de eerste hectische periode, waarin ik volledig mama zal moeten zijn voor kleine broer. Totaal niet erg, want ik kijk ontzettend uit naar dat kleine mannetje in mijn armen, maar nu ik fysiek zo weinig kan lig ik in bed te fantaseren over de rustiger periode daarna…. Wanneer we verhuisd zijn en de rust is wedergekeerd in huize Lief thuis….en ik heel af en toe weer even alleen Jodi mag zijn.

Volg:
Share:

6 Reacties

  1. 12 maart 2018 / 09:09

    Hihi snap je gevoel helemaal, ook als je niet zwanger bent! Ik heb een lijstje gemaakt wat ik dit jaar heeeel graag nog wil doen voor mezelf en met mijn man. 🙂 Succes!

    • Liefthuis
      Auteur
      12 maart 2018 / 21:03

      Heel goed idee, dat ga ik ook doen.

  2. 12 maart 2018 / 09:55

    Ik herken dat gevoel nu ook echt heel goed. Nu ik zwanger in formaat walvis op de bank zit, ik wil erop uit, sporten, mezelf zijn zonder na twee stappen moe te zijn.

    • Liefthuis
      Auteur
      12 maart 2018 / 21:03

      Dat is precies het moment dat ik het geschreven heb. Ik vind het nog steeds belangrijk, maar op het moment dat ik echt niks kon, overviel het me helemaal.

  3. 12 maart 2018 / 16:02

    Heel herkenbaar hoor meis. Hoeveel ik ook geniet van mijn meiden, soms zou ik ook wel eens een dagje iets willen doen zonder ze. Alleen is dat niet zo makkelijk met een man met een eigen zaak… ach, over een jaar of 14 zijn wij weer aan de beurt 😉

    • Liefthuis
      Auteur
      12 maart 2018 / 21:01

      Precies, het heeft totaal niks te maken met die mannen. Ik doe zo graag dingen met hun samen, maar soms even alleen, nergens aan denken dan jezelf…
      Voor jou zeker lastig, hahaha over 14 jaar mag jij los.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.