Ooit lang geleden hoorde ik over fantoompijn. Pijn die je kunt voelen aan ledematen die er niet zijn. Bizar lijkt me en het schijnt ook mega vervelend te zijn. Want krab maar eens aan je enkel als je geen enkel meer hebt. Gelukkig heb ik al mijn organen nog. Heb ik al mijn ledematen en enkels nog om aan te krabben. Toch heeft er iets in mij gezeten wat er nu niet meer zit.
Deze blog schreef ik toen mijn lief en ik 3 maanden aan het proberen waren zwanger te worden.
De spruit
Dat onze spruit niet meer in me zit is overigens maar goed ook, buiten het feit dat het voor onze spruit niet goed is, denk ik dat het voor mij ook geen pretje was geweest. Bij 40+ 4 was ik al formaat walrus door al het vocht (en kilo’s) die ik vasthield, laat staan als ik nog 1,5 jaar zo door was gelopen. Fijn dat vrouwen ‘maar’ negen maanden zwangeren.
Herkenbaar…
Ik heb dan wel geen orgaan wat ik mis, ik weet wel hoe het voelt om zwanger te zijn. Ik weet hoe de eerste steekjes voelen, de trapjes, de bandenpijn. Het buiten adem zijn, de pijn in mijn borsten en de strakke en jeukende huid. De eerste tijd na mijn bevalling, dacht ik soms zelfs nog iets te voelen in mijn buik. Iets wat ik dacht te herkennen van tijdens de zwangerschap, raar natuurlijk, I know, maar ik hoorde het vaker om me heen.
We willen een baby…
1,5 jaar na de bevalling….Ik wilde een baby, een spruit 2.0 en mijn lief ook. Nog een tijdje stelden we het uit in verband met mijn lichaam en de pijnstillers die ik slikte. Dus toen ik eenmaal stopte met de pil, kriebelde het echt. Veel meer dan toen we gingen proberen onze spruit te maken. Toen begonnen we onbevangen en zouden we wel zien. Nu wilde ik graag zwanger zijn, ik wilde weer uitkijken naar een baby, maar ook echt weer zwanger zijn, want wat vond ik dat fijn.
Ik wist wanneer ik ovuleerde, ik wist wanneer we extra actie moesten ondernemen en zo zou het gebeuren.
Ben ik zwanger???
De dag nadat ’the magic’ had plaatsgevonden. Steekjes in mijn onderbuik. Zou je al iets kunnen voelen? Ik ben niet dom, ik weet dat de kans mega klein is, maar ik voel toch echt iets. Go eicel go!!!! Ik google zelfs op internet of er mensen bestaan die al iets voelen en natuurlijk bestaan die, al weet ik niet of ze het gewoon net zo graag willen als ik, of dat het echt zo is.
Hmmmm ben ik nu misselijk?
Het is 7 dagen nadat m’n ei gesprongen is. Ik voel me niet helemaal lekker. M’n lichaam doet raar. Zou ik een griepje krijgen? Of zou het dan toch? Bij alles wat ik voel speelt het door mijn achterhoofd.
Fantoombaby
Overdag ben ik er niet veel mee bezig, maar ’s avonds….Als ik in bed lig…Dan kan ik nog wel even doorgaan over mijn fantoombaby. Ik had vette haren, pijnlijke borsten, steekjes onderin mijn buik, steken in mijn borsten. Ik check mijn tepels, leg mijn hand op mijn buik. Ik voelde bij wijze van al trapjes terwijl ik nog niet eens een zwangerschapstest kon doen.
Mijn verstand zei continu dat het niet kon en toch zei mijn gevoel, maar je weet het nooit. Ik moest mezelf overtuigen van het feit dat het wel heel snel zou zijn, als we de eerste maand raken hadden geschoten. En idd… Zoals ik zei…het was een fantoombaby.
Again and again and again…
De tweede maand gebeurde dit weer….de derde maand weer. Wat is dit fucking irritant. Ik wil een baby en het enige wat ik krijg is een fantoomzwangerschap. Want ik voel toch echt van alles aan mijn lichaam, alleen heeft het allemaal niks met een zwangerschap en een baby te maken.
Ik kan het gelukkig goed loslaten. Mijn verstand zegt dat het logisch is dat ik nog niet zwanger ben. Dat de eerste maand raak wel heel bijzonder was. Ik baal een dag als ik ongesteld word en op diezelfde dag verdwijnen ook meteen alle zwangerschaps symptomen en daarna ga ik gewoon weer door. Ik drink een wijntje, geniet van gerookte zalm en tel weer even uit wanneer mijn ei ook alweer zal springen…
Hihi zooo herkenbaar
Ik herken het, al voelde ik dus bij Eigenwijsje2.0 in t begin niks en merkte ik niets. Zie je wel, ben weer niet zwanger dacht ik.. Dus wel!
Auteur
Oow hahaha toen ging het dus andersom.
Oeh herkenbaar. Ik denk alleen dat het komt omdat ik m’n lijf onder een vergrootglas had gelegd. Baby nummer 2 was onverwachts en dus voelde ik niets. Ik had alleen een vermoeden, waardoor ik een test heb gedaan. Doordat ik m’n lichaam bij baby nummer 1 onder een vergrootglas had gelegd, wist ik bij nr 2 precies dat ik op die ene dag vruchtbaar was. Verder niets erna gevoeld, wat normaal is.
Herkenbaar. Vooral de eerste maanden toen wij begonnen voelde ik elke maand wel iets. Nu we inmiddels 2 jaar bezig zijn voel ik juist alleen dat het dus niet gelukt is. Veel symptomen die bij een beginnende zwangerschap zijn, zijn ook heel normaal bij een menstruatie die eraan komt.
Auteur
Precies dat merk je na een aantal maanden. Heftig hoor als het zo lang duurt. Nu herken je de signalen dus van het ongeateld worden hoewel we daar ooit nooit zo bewust mee bezig waren. Ik duim voor jullie
Herkenbaar. Ik had ook last van fantoonzwanger zijn. Alleen kwam dit door de pil waar mijn eigen hormonen doorheen kwamen. Ik kreeg daar zwangerschapsklachten van. Heel irritant. Sinds ik met de pil gestopt ben is het weg. Alleen elke keer als ik een paar dagen over tijd ben bij mijn menstruatie, ga ik al weer denken aan of ik zwanger ben of niet. Ik wil het graag, maar we hebben het vanwege gezondheidsredenen nog even uitgesteld..
Auteur
Oow jeetje echt… dat wist ik niet. Dubbel zeg dat gevoel dat je wel wil, maar nog even moet wachten.
Heel dubbel idd. Ik wist ook niet dat zoiets kon met een pil en eigen hormonen…