Kaaskiezen bij mijn kind – Angst voor de tandarts…

Ineens zag ik tijdens het poetsen van zijn tanden een donker plekje op een van z’n kiezen. Geen idee hoe dit kan want onze kleuter was altijd heel makkelijk te poetsen. Hij vond het altijd wel prima en zat rustig met zijn mond open. Zelf poetsen deed hij nog niet… We waren op dat moment op reis in Australië en aangezien hij geen pijn had besloten we extra goed te poetsen op dat plekje, maar pas na onze reis naar de tandarts te gaan. Kaaskiezen bij mijn kind, al snel bleek het probleem in zijn gebit groter… Ik neem je mee tijdens het hele probleem…

Kaaskiezen bij mijn kind – de tandarts

Eerder was hij wel eens op controle geweest bij de tandarts en dit was spannend, maar ging redelijk. Hij liet zijn tanden zien en dan konden we snel weer gaan. Niks bijzonders… Terug van de reis snel naar de tandarts en het was meteen duidelijk. 2 gaatjes… Ik schrok hier best van. Ik had in mijn hele leven nog nooit een gaatje gehad en mijn kind was 4 en ik was al gefaald in mijn plicht als moeder om zijn tanden goed te verzorgen. Nu weet ik dat dit niet zo is, maar dit voelde wel even zo op dat moment. Daarnaast had hij helemaal geen pijn of last met eten dus dit verbaasde me heel erg.

Gaatje vullen

Twee weken later mochten we terug om de gaatjes te vullen. Vol goede moed ging hij op de stoel liggen… wel bij mij op schoot want anders vond hij het te spannend. Lang verhaal kort… het was 1 groot drama. Mijn moederhart brak, ik vond het verschrikkelijk want hij krijste alles bij elkaar. Het uitboren was nog gelukt met mijn hulp, dus we moesten wel verder, maar hij krijste echt de hele tandartsen praktijk bij elkaar uit angst. Hij huilde zo verschrikkelijk hard en wat ik ook zei of deed, filmpjes afspeelde, liedjes zong of wat dan ook. Niks hielp… en ik kon net zo hard mee janken want dit wilde ik niet… maar ik hield me groot.

Na 1 gaatje besloot de tandarts eerst even rust te gunnen. Dus na 2 weken een gewone controle en 2 weken daarna pas het tweede gaatje. Thuis zei Raf heel stoer dat het allemaal mee viel, dat het toch niet echt pijn deed, maar dat hij het spannend had gevonden… Dat gaf me goede moed voor de volgende keer, maar helaas. Ook die keer was groot drama.. Verschrikkelijk… dit ging zo niet langer en dit wilde ik hem niet nog een keer aan doen. Dus we gingen naar het Centrum voor Bijzondere Tandheelkunde (CBT).

CBT

Eindelijk konden we terecht bij het CBT in het St. Anna ziekenhuis in Geldrop. Onze grote man vond het spannend, maar liep heel lief en dapper met mij mee naar het ziekenhuis. Er werden foto’s gemaakt, wat hij mega goed deed (trotse mama) om een duidelijk beeld van zijn tanden te krijgen en toen kwam de schok. 8 gaatjes…. Mijn kind had ineens 8 GAATJES… Ik kon wel janken. HOE DAN….

Schuld en schaamte

Ik heb me zo gigantisch schuldig gevoeld en ook geschaamd voor het feit dat hij 8 gaatjes had. Die lieve grote man liet zich altijd zo goed poetsen. Misschien had ik dan wel een poetsles in mij leven gemist, waardoor ik bij hem iets compleet fout deed. Er werd bij iedereen die ik sprak bij iedere tandartspraktijk en bij iedere assistent gesproken over de zoet momenten. Terwijl ze bij ons op een normale manier zoet mogen. Soms ranja, soms snoep en soms fruit, maar niet hele dagen of altijd… Ik kon het blijven benoemen… in mijn ogen doen we niks fout… maar het schuldgevoel was groot…

Kaaskiezen bij mijn kind

Kaaskiezen waren bij mijn kind het probleem. Gelukkig een probleem wat geheel ‘domme pech’ is en waar wij dus niks aan konden doen. Behalve zo goed mogelijk poetsen om zoveel mogelijk schade te voorkomen, zijn kaaskiezen zo zacht en poreus dat daar heel snel gaatje ontstaan. Hoe kinderen aan kaaskiezen komen is niet helemaal duidelijk. Aangeboren, of bijvoorbeeld antibiotica in het eerste jaar wordt veel genoemd… Geen idee, maar de mond van ons kind zat vol met kaaskiezen. Mijn grootste opluchting was dat hij ondanks die 8 gaten, waarvan er 1 kies al niet meer te redden was, geen pijn had. Ik snapte er niks van, maar hij at alle koude en warme dingen zonder moeite. Gelukje voor hem… Stiekem dacht ik dan ook… Laat zitten… hij heeft er geen last van, maar aangezien hij nog tot ongeveer zijn 10de met die kiezen moet doen, was dit geen optie.

Kaaskiezen bij mijn kind de behandeling

De behandeling van zijn kaaskiezen bestond uit kronen plaatsen. Dit zijn speciale zilveren kronen die ze over het gaatje plaatsen. Dit helpt het proces van het gaatje te stoppen door de bacteriën te doden (pin me hier niet op vast, dit is wat me verteld is) Aangezien onze kleuter fan was van superhelden, noemden we het zilveren Spiderman tandjes en was hij ook best trots dat hij deze zou krijgen. 1 kies was al niet meer te redden, die zou er uit moeten, maar eerst maar eens die kronen plaatsen.

Zilveren spiderman tandjes

Het is best een intensief traject, want je moet voor iedere kroon die geplaatst wordt eerst langs komen om een elastiekje te plaatsen tussen de kiezen. Deze maakt ruimte (kan dus ook een beetje pijn doen) zodat de kroon er makkelijk op past. Een paar dagen later moet je dan terug voor het plakken van de kroon. Dit verloopt eigenlijk redelijk simpel. Watje in je mond, kroon meten, schoonmaken van de kies, plak op de kies, kroon er op en heel hard bijten. Easy peasy, zou dus geen of weinig pijn moeten doen. Ongemakkelijk kan het zijn, of een gek gevoel, maar niet echt veel pijn. Dit zou dan 6 keer gebeuren, waarbij ze het liefste 2 kronen per keer plaatste…

Angst

De angst nam het echter over. De stofzuiger (zoals hij het noemde) vond hij verschrikkelijk. Het geluid van de apparaten maakte hem zo bang dat hij volledig verkrampt in de stoel lag. Met alle macht probeerden we hem gerust te stellen, maar per kroon werd de angst groter. Hoe zeer ze hem ook hielpen, lieten spelen en hoe zeer eht achteraf ook iedere keer mee viel. De laatste keer lag hij zo dapper met zijn mond open terwijl de tranen over zijn wangen stroomden. Ik zei… dit doen we niet meer zo.. en daar was de tandarts het gelukkig volledig mee eens. We moesten nog minstens drie kronen en nog een kies trekken… en de angst bouwde alleen maar op.

Narcose

Hij mocht onder narcose om alle kronen te plaatsen en kiezen te trekken die niet goed waren. Hij zag dit zelf helemaal niet zitten, want als hij sliep kon hij mij niet zien (liefje) maar hij wilde ook niet meer voor de kronen, dus hij stemde in. Dapper gingen we naar het ziekenhuis, de kinderafdeling, behandelkamer, operatiehemd aan en in het autobed (op wielen) naar de operatiekamer. Het onder narcose gaan vond hij het engst, maar ik mocht bij hem blijven en hij heeft het zo knap gedaan. Blazen in het kapje schijnt de stank van het narcose middel te verhelpen, dus dat deden we samen…. Kleine held… Ik dacht dat ze 1 of 2 kiezen zouden trekken en 2 kronen zouden plaatsen… zenuwslopende 1,5 uur gingen voorbij.

Ondanks dat het maar een simpelen ingreep was, vond ik het toch verschrikkelijk spannend. Hoe ging het met hem, zou alles goed komen? Hoe is zijn gebit er aan toe en hoe zou hij wakker worden? Ik kom altijd heel lekker uit een narcose, maar er zijn natuurlijk ook veel mensen die misselijk of slecht er uit komen.
Mijn kleine held… hij werd zo rustig wakker. Zijn mond was flink verdoofd… hij was suf, maar wilde graag een ijsje. Toen de tandarts kwam vertellen wat ze hadden gedaan, werd hij even heel verdrietig. 5 kiezen er uit en 2 nieuwe kronen. 5 kiezen er uit… terwijl ze er eerder al zoveel hadden geprobeerd te redden. In zijn bekkie was geen kies meer over dacht ik en zelf zei hij heel verdrietig ‘M’n tandjes’….

Kleine held

Onze grote kleine man was mijn held. Zo trots op hem. Hij heeft het zo stoer gedaan. In de behandelkamer spuugde hij nog een keer veel bloed uit, want tja, wat wil je als er 5 kiezen uit worden gehaald. Daarna voelde hij zich echter kip lekker. Hij wilde spelen, drinken… eten durfde hij nog niet. Thuis maakten we een bedje voor hem op de bank, dat vond hij heel lekker, maar na 10 minuten zat hij al te spelen op de grond. Na een aantal uur vroeg ik of hij een stukje chocolade wilde, want dat smelt lekker, zodat hij niet hoeft te kauwen. Dat was een succes en daarna wilde hij een boterham proberen. Kleine held…. Hij had natuurlijk nog flink pijnstillers, maar in de avond at hij al kip krokant zonder moeite… of althans bijna zonder moeite.

En nu….

Pijn heeft hij nauwelijks gehad gelukkig. Qua eten heeft hij even moeten zoeken waar in zijn mond hij kon eten, vooral bij grotere en harde dingen, zoals stokbrood… maar alles gaat er nu zonder moeite in. Het went… Over een maand moeten we nog een laatste keer op controle bij het CBT om te kijken of alles goed is. Daarnaast zijn we overgestapt naar een speciale kindertandarts in de hoop dat die zijn angst weg kan halen. De gewone controle ging vorige week heel goed en zijn gebit ziet er nu rustig uit… Gelukkig…

Kaaskiezen bij je kind zijn domme pech, dat zie ik nu… Het is balen en belangrijk om er heel alert op te zijn. Extra controles, wellicht een kroon of sealen, maar het is domme pech en meestal komt het gelukkig niet zo ver als bij onze kleine Meestal zit het alleen in het melkgebit, dus laten we hopen dat zijn ‘grote mensen kiezen’ wel goed zijn… tot die tijd… houden we alles goed in de gaten…