Die eerste keer in het jaar dat je je badkleding weer uit de kast trekt. Dat ik mijn reflecterend witte lichaam voor het eerst weer in bikini ga tonen. Zoals ik eerder al zei, ik ben blij met mezelf. Ik vind het echt goed zoals ik nu ben…Ik ben blij met mezelf… Zoals het nu is….het is prima… maar toch… Die eerste keer in het jaar dat ik die korte broek aan wil, m’n bikini uit de kast trek, of dat jurkje aantrek, moet ik toch altijd weer even wennen.
Ik ben blij, maar mezelf zo laten zien, dat blijft toch altijd een dingetje. Kan dit wel? Het afgelopen jaar is er wel echt een knop om gegaan. Mijn benen toon ik bloot in jurkjes, soms met een zelfbruinertje, maar dan is het goed. Ik trek korte broeken aan en ook met mijn slappere buik ga ik naar het strand en zwemmen in bikini of badpak.
En toch…
Ik beken; ik heb me laten gaan… Vanaf december had ik me voorgenomen niet te moeilijk willen doen over iedere kilo, me niet schuldig te voelen over ieder chocolaatje of ieder koekje. Dat heb ik dan ook niet gedaan en dat beviel prima…
Langzaam aan
Langzaam aan merkte ik wel dat mijn broek strakker begon te zitten en dat een paar shirts toch echt anders zaten dan een jaar geleden. Geen drama, maar wel minder fijn…
Ondanks dat ik blij ben met mezelf, zijn de strakke broeken altijd al een soort alarmbel voor me geweest. Ik wil het nu geen alarmbel meer noemen, gewoon een signaaltje… Jodi…Nu even opletten.
Ik ben blij met mezelf, voel me geen seconde schuldig over de afgelopen maanden, maar nu moet die broekriem toch even aan.
Op naar mijn zomerlichaam….
Een zomerlichaam??? Dat heb ik al… Welke maat, welke kleur, welke vorm ik ook heb. Ik wil met mijn mannen gaan zwemmen. Genieten van het mooie weer, met vrienden op een terrasje zitten met dat leuke jurkje. Dat kan, dat doe ik nu en ik geniet er van. Niet minder dan wanneer die kilo’s er af zouden zijn….
En toch
En toch ga ik weer aan de slag. Aan de slag om te zorgen dat die broek weer lekker zit en dat dat shirtje weer goed past. Dat die kilo’s die ik er de afgelopen maanden langzaamaan bij zijn gekomen, dat die weer verdwijnen. Dat het niet langzaamaan nog meer kilo’s gaan worden.
Hoe?
Eerder schreef ik al over mijn afvalrace van de mama kilo’s en die was toen heel succesvol. Dus toen WW, het nieuwe Weight Watchers, me benaderde voor een samenwerking kwam het qua timing perfect uit. Ik ga dus weer aan de slag met WW, het nieuwe Weight Watchers en doe mee met de WW Spring Campaign Challenge.
Punten tellen
Ik ben maandag al begonnen… het begin is altijd even zoeken en wennen. Voor mij werkt het puntentellen echt heel erg fijn (al baalde ik wel dat ik nu minder punten mag aangezien ik geen borstvoeding meer geef) De app is werkt super makkelijk voor het nakijken van producten en het invoeren en bijhouden van je Smart Points is ideaal.
Begin en eindstand…
Ik heb geen weegschaal in huis, al jaren niet. Dus ik heb geen idee hoeveel ik precies weeg, maar mijn broek die ik vorig jaar oktober kocht, zit echt te strak enn dat was niet zo toen ik hem kocht. Ik merk het ook aan mijn buik en aan mijn benen… Niet dramatisch, maar wel die kilo’s die jezelf in de weg zitten…
De app is gedownload…De boodschappen zijn gedaan… De eerste dagen zitten er op en die zijn altijd het lastigste…
Komende weken mag ik 2x 3 maanden een WW account weggeven op Instagram, hou dit dus goed in de gaten… Dus ook op naar jouw zomerlichaam met WW, het nieuwe Weight Watchers.
Wat onwijs goed van je! En zoooooo herkenbaar
Auteur
Lief š