Dit is iets wat me al een tijdje bezig houdt. Iets wat eigenlijk al speelt vanaf het moment dat ik zelf een nieuwe mama was en vriendinnen om mij heen moeder zag worden. Je vormt je een beeld, van hoe het zal zijn, hoe je baby zal zijn en jij als moeder… maar kun je je wel een beeld vormen van zoiets ingrijpends??? Een brief voor alle new moms….en misschien is het ook wel herkenbaar voor alle ‘ervaren’ mama’s.
Nu ik om mij heen weer veel nieuwe mama’s heb en zelf natuurlijk hoogzwanger ben (ik schreef dit artikel dus al even geleden, maar wilde het graag nog delen) schoot het steeds vaker door me heen. Iedereen, of in ieder geval bijna iedereen, leest de boeken. Gaat naar borstvoeding of informatie avonden, heeft zwangerschaps apps of gaat naar een cursus. Toch zijn er dingen waar nieuwe mama’s niet altijd op voorbereid zijn…
Ik was voorbereid, dankzij twee lieve vriendinnetjes…Ik wist een beetje wat me te wachten stond…Ik ging niet uit van een roze wolk..en bereidde me voor op een mooie, maar vooral ook heftige tijd…en juist dat zorgde er voor dat ik intens genoten heb van de eerste tijd las mama. Dat je weet dat je niet alleen bent en dat het moeilijk mag zijn…Lieve mama deze brief is voor jou…
Lieve nieuwe mama’s,
Misschien is het herkenbaar, misschien is het compleet onbekend, of zit je er midden in….
Wat is het moederschap mooi en wat is je baby bijzonder, maar wat is het ook heftig, intens en soms zelfs verschrikkelijk moeilijk.
Je voelt je raar…moe…anders en verward….Hoort het zo wel te zijn???
Het is normaal dat je mega onzeker bent, dat je huilt en soms niet meer kan stoppen.
Je ben niet de enige die zich soms een slechte moeder voelt, want hormonen en slaaptekort zijn je vijand. Je bent geen slechte moeder…je bent nieuw en je baby ook en wat wil je het graag goed doen…maar wat is het soms moeilijk.
Je doet het fantastisch, je geeft alle liefde aan je spruit en zou voor je kleine door het vuur gaan en je leven geven. Waarom is het dan toch zo zwaar??? Voel je niet schuldig…
Het is normaal dat je je baby niet meteen snapt.
Het is normaal dat je nog niet ieder huiltje herkent.
Het is normaal dat je onzeker bent of hij wel genoeg drinkt, slaapt, poept of plast.
Het is normaal dat je soms denkt, waar ben ik aan begonnen, kan ik dit wel en gaat mijn baby ooit nog slapen?
Het is normaal dat je gaat zoeken naar tips en adviezen, maar vervolgens huilend achter je computer zit…wat doe je fout??? Niks…
Het is normaal dat je meehuilt met je baby…geloof me dat heeft iedere moeder gedaan.
Het is normaal dat iedere keer als je denkt dat je het snapt, je baby weer iets compleet anders doet of wil.
Het is normaal dat je je over alles schuldig kan voelen. Over je gevoel, over of je het wel goed doet en over dat je het niet snapt….Je bent op weg…echt mama, je hoeft je niet schuldig te voelen…
Het is normaal dat je lichaam tijd nodig heeft…echt….je hebt een wereldprestatie geleverd.
Het is normaal dat je na 10 minuten trots met de kinderwagen lopen, zo moe bent dat je eigenlijk al weer je bed in wil kruipen…
Het is normaal dat je niks anders voor elkaar krijgt gedurende een dag, behalve voor je baby zorgen…
Je denkt dat iedereen het kan, behalve jij, maar dat is niet waar…Iedereen liep hier tegen aan. Vergaap je niet aan de happy family foto’s op sociale media, ook zij liepen hier tegen aan.
Dit gevoel….Het is normaal…
Het is normaal dat je de roze wolk nog even niet kan vinden…
Het is normaal dat je het gevoel hebt dat je maar wat doet. Dat het nergens op gebaseerd is en dat je maar wat aanmoddert. Die andere moeders doen ook maar wat…(ik in ieder geval wel)
Echt geloof me, het is normaal…..ECHT!!!!! Slaaptekort is killing…en hormonen zijn monsters…die combinatie maakt het jou niet echt makkelijk die eerste weken…
Ik vind het raar dat hier zo weinig over gesproken wordt. Dat vrouwen zich alleen en ellendig voelen met een baby in hun armen. Dat ze zich schuldig voelen, omdat ze krampachtig gelukkig proberen te zijn, maar dat ze tussen al dat geluk door soms ook zo moeten huilen (hallo kraamtranen).
Ik hoop zo dat ik in ieder geval 1 zwangere vrouw, of 1 nieuwe mama met dit stukje gerust kan stellen en echt op het hart kan drukken dat het normaal is. Vraag het maar eens na aan verschillende vrouwen om je heen. Niet iedereen zal al deze ervaringen hebben, maar echt…je bent niet de enige…
Stapje voor stapje gaat het beter. Stapje voor stapje wordt het makkelijker. Stapje voor stapje leer je je kleine beter kennen en leert hij/zij de wereld ook beter kennen. Je baby is compleet nieuw op deze bizarre plek en weet zichzelf soms geen raad met alles om zich heen.
You Rock
Stapje voor stapje worden de nachten beter, de dagen makkelijker, voel jij je beter en kun je steeds meer gaan genieten. Stapje voor stapje vooruit, met ook regelmatig een dag die voelt alsof je weer drie stappen achteruit hebt gezet. Echt lieve mama het is normaal….en het komt goed….Je bent niet de enige, bij lange na niet en kijk al die vrouwen om je heen….daarbij kwam het ook goed. Kijk over een week of twee eens terug…Wat er dan al verbeterd is en wat voor stappen je dan al gezet hebt. Kijk naar de positieve dingen, naar wat er goed gaat, naar hoe knap je mini is, naar hoe lekker hij slaapt als hij slaapt en naar hoe knap je partner is met een baby in zijn armen. Geniet van de complimenten…want echt YOU ROCK….
You can do it…Alles wat je doet doe je uit liefde en soms mag het moeilijk en frustrerend zijn…want je doet zo je best…..en dat doe je fantastisch… Echt, het is normaal….
Mooi geschreven!
Heel mooi geschreven Jodi! Zo waar. Denk dat dit zeer herkenbaar en troostend kan zijn voor kersverse moeders! Lief dat je dit hebt geschreven. Liefs linda
Auteur
Lief om te horen dank je, dat is precies de bedoeling