Mama moet om zoveel huilen…door jou…

Vandeweek besefte ik het me ineens… Ik ben een vaatdoek geworden. Een overlopende emmer, tenminste als het over mijn spruit gaat. Zo’n moeder ben ik dus geworden…volledig automatisch, zonder het door te hebben is het gebeurd. Ik kan mezelf goed bedwingen, wil mezelf niet overal laten gaan. Soms prikken, ze soms stromen ze, soms onverwacht, meestal hou ik ze in….tranen. Niet van verdriet….maar van liefde, van geluk en van ontroering.

Ik moest bijna huilen…
Je (onze spruit) was niet fit en hoestte jezelf continu wakker, dus je slaapje (ik vind dit eigenlijk echt een lelijk woord, slaapje….maar weet geen ander goed woord, dus je snapt me) was ook korter dan verwacht. Je hoestte en snotterde jezelf door je boterham heen, want eten is je favoriet. Je was best tevreden, maar zelf spelen was lastig. Je wilde bij ons zitten en boekjes lezen….Op een gegeven moment zag ik je tegen papa aan hangen op de bank en ik vroeg.
Wil jij lekker naar bed? Je ogen lichtte op, keek me heel blij aan en je zei JAAA.
Dit klinkt suf natuurlijk, dat merk ik ook als ik het type, maar ik smolt en kreeg tranen in mijn ogen. Dat jij zo blij was om naar bed te gaan..ik moest er bijna van huilen.

Deze uber softe mama situatie appte ik naar iemand en kreeg gelukkig een reactie met herkenning. Dus ik besloot eens na te denken over  de situaties waarin hij mijn hart laat smelten en de tranen soms doet opwellen. Nu snap ik al die mama’s…nu snap ik mijn moeder als ze tranen in haar ogen kreeg en deze weg probeerde te slikken.

Knuffelkont
Onze spruit is een kleine knuffelkont. Altijd al geweest. Hij komt me soms zomaar uit het niets een knuffel brengen. Slaat zijn kleine armpjes om mijn nek, legt zijn hoofd op mijn schouder en knuffelt me met zijn hele warme lijfje en dan…..klopt hij met zijn handje op mijn rug…..het komt goed mama….ik smelt en de eerste keer kwamen er tranen in mijn ogen.

Baby’s van bekenden
Andere new-born baby’s vooral die van bekenden hebben ook ineens een ander effect op mij. Ik was altijd al gek op baby’s en kreeg vanaf mijn 16de rammelde eierstokken als ik een babytje zag, maar sinds ik zelf een kleine spruit heb is het nog erger. Vooral bij bekenden krijg ik weer dat geluksgevoel van die eerste week, ik hoop zo dat anderen dat ook voelen.

Niet de snelste, wel de knapste
Niet de snelste, wel de knapste en helemaal tevreden. Hij kan nog niet lopen, maar is momenteel hard aan het oefenen. De tranen prikten toen hij vol trots vandeweek zelf los ging staan, zonder hulp van bank of tafel. Hij kijkt zelf dan zo ontzettend blij….smelt.

Als je ziek bent..
Wat kijk je me dan hulpeloos aan als je de longen uit je lijfje hoest, of wanneer je weer eens naar je oren grijpt. Kon ik het maar van je overnemen kleine spruit.

Foto’s van de bevalling en dan erover praten
Geloof het of niet, maar vandeweek keek ik met een vriendin naar de foto’s van mijn bevalling. Ik deel die uiteraard niet met iedereen, maar dit was goed, dit klopte. Ik vertelde over hoe het was gegaan, toch alweer bijna 1,5 jaar geleden. Voor ik er erg in had, slikte ik tranen weg. Die tijd is zo snel gegaan, je ging van de ene in de andere emotie en nu keek ik er op terug….op de mooiste en bijzonderste dag van mijn leven en op de fysiek meest heftige ervaring ever.

Horen dat je voor het eerst moest huilen bij het KDV
Deze zullen vele mama’s herkennen. Onze spruit gaat met heel veel plezier naar het kinderdagverblijf. Hij vindt het daar fantastisch, maar toen op een dag zijn favoriete leidster er niet was in de ochtend, moest hij huilen toen mijn lief weg ging. Gelukkig bracht mijn lief hem weg, want ik weet niet of ik het aan had gekund. Toen ik het hoorde over de app, kreeg ik al een brok in mijn keel.

Nu jij steeds meer begrijpt van wat ik je zeg en vraag…
Wat ben ik trots op hem als ik merk dat hij steeds meer begrijpt van wat ik tegen hem zeg. Wanneer je weer eens iets doet wat ik van je vraag….of wanneer je antwoord geeft op mijn vraag…dan smelt ik van trots. Ik heb dit ventje gemaakt…

Krijgt mama een kusje?
En je tuit je lippen…smelt….herkenbaar of niet?

Na dit artikel zou je het misschien niet zeggen, maar sinds de bevalling voel ik me sterker en zekerder dan ooit. Behalve als het over dat kleine ventje gaat….