Mama ontzwangert….9 maanden op en 9 maanden af…

Kleine grote spruit, gewoon alweer 9 maanden...

Kleine grote spruit, gewoon alweer 9 maanden…

Dat zeggen ze toch? Dan ben ik er vanaf vandaag van af. PARTY PARTY!!! HANG DE VLAG UIT, Want vandaag is onze spruit precies 9 maanden.
De maanden ‘op’ waren heerlijk. Ik heb echt mega genoten van het zwanger zijn. Af en toe was het ook echt wel zwaar, maar ik kijk met een mega fijn gevoel terug op mijn zwangerschap. Heerlijk!!!
Maar wat doet mijn lichaam? Echt, een lichaam kan raar doen af en toe…..Het vrouwelijk lichaam is wonderbaarlijk en bizar tegelijk. Er worden zoveel kwalen afgeschreven als ‘ontzwangeren’. Bij alles wat ik voel of heb, denk ik; zou dit horen?

Wat is ontzwangeren? In het handboek van vroedvrouwen staat. Den terugkeer tot den norm. Ontzwangering is het onmiddellijke gevolg van het plotseling uitvallen van de placentafunctie, met haar belangrijke productie van hormonen.

Alles is dus te verklaren, wetenschappelijk te verklaren zelfs. Dus lief, ik kan er ECHT niks aan doen.
De 9 maanden zijn voorbij, ben ik er dan nu van af?
En waar ben ik dan van af?

Haaruitval?
Mijn borstel minder vol met haar? Op mijn kleding geen bossen uitgevallen haren meer? Gaat mijn uitgedunde haar nu weer meer volume aannemen? Hope so! Het begin is gemaakt, ik krijg weer nieuw haar, maar of ik daar op dit moment nou zo blij me ben? KIJK DIT, jongens, serieus KIJK DIT. Ik had het al in de spiegel gezien, maar hoopte dat het niet op zou vallen, totdat een collega baby haarme niet in mijn ogen aan keek, maar verwonderd naar mijn haargrens zat te staren. Ik krijg gewoon nieuwe baby haren. Zo lelijk, vooral omdat het alle kanten op piekt.

Bekken problemen?
Wishfull thinking, daar geloof ik in. Dus na vandaag ben ik hier van af. Tijdens de ‘op’ had ik hier niet bewust last van, maar de ‘af’ was niet zo’n pretje. Ik ben een tijdje bij de (jonge god) fysio geweest en loop nu bij de osteopaat. Het gaat heel langzaam aan beter. Het is nog niet goed, maar het is oke. Anderen die hier last van hadden? En hoe lang?

Hormonen?
Kleine sluipende crimineeltjes zijn het. Ik had toen onze spruit 2 weken was bijna een kind geadopteerd, omdat ik een documentaire zag over een weeshuis in Nairobi.
Ondanks dat ik echt denk dat ik geen monster ben geworden door de hormonen. Ik denk oprecht dat ik tijdens mijn zwangerschap stabieler was dan ooit. Ik huil snel, altijd al. En daarbij ook lelijk. Geen Maxima traan voor mij, maar rooddoorlopen ogen, vlekken tot m’n enkels en mascara tot m’n kin. Tijdens mijn zwangerschap was ik stabieler dan ooit, ik wist op een gegeven moment zelfs niet meer wanneer ik voor het laatst gehuild had en dat is bijzonder. Naarmate mijn spruit langer een wereldburger dan een buikburger was, biggelden de tranen steeds vaker weer over mijn wangen. Vanaf maand 3 begon het weer. En nu? Bij mij lopen de waterlanders al over de wangen als onze spruit nieuwe truc kan. Klein detail; Z’n wenkbrauw optrekken zie ik al als een nieuwe truc. Ik ben nu erger dan ooit, gaat dat ooit nog weg? Of blijf ik altijd zo sentimenteel.

WC problemen…
Too much information. Sorry…. Maar de movicolon zakjes van de dokter worden hier nog steeds dagelijks gebruikt. Hormonen en een te gespannen bekkenbodem zijn geen goede combinatie.

Buikje….Benen….Kilo’s
PFFFFF, was ik maar Doutzen. Ik weet dat het niet reëel is, maar het was toch wel fijn geweest. Natuurlijk hou ik van mijn kind, dus neem ik het voor lief dat mijn lichaam dit moest doorstaan. Ik had het nooit anders gewild en ik ben mijn lichaam mega dankbaar. Toch zou ik graag willen dat het er nu, na 9 maanden, anders uit zou zien. Het is niet dramatisch, maar ook niet zoals ik zou willen, of zoals het was. Voor het eerst in mijn leven maar eens nadenken over echt serieus lijnen, want het excuus van die 9 maanden kan ik nu niet meer gebruiken.

Hormonen? Nergens last van....(grapje, mooie snapchat filter)

Hormonen? Nergens last van….(grapje, mooie snapchat filter)

Borsten…Theezakjes…. Borstvoeding……of seksobject…
Ik heb 7 maanden borstvoeding gegeven en wat ben ik daar mega blij mee en stiekem ook heel trots op. Met het formaat van mijn borsten was ik helemaal niet blij, in tegenstelling tot mijn lief. Ze waren HUGE. Verschrikkelijk met kleding en ik leek er alleen maar dikker door. Wat zouden we overhouden na de bevalling?  hormonen die weg zijn? en borstvoeding? Theezakjes? Leeggelopen ballonnen? Slappe hap? Ik mag niet klagen…..punt

Roze….vies…..cyclus
Jaaaa hoor, 5 maanden na de bevalling word ik ongesteld precies op het moment dat ik niks bij me heb. Dat appte ik naar mijn vriendinnen. Het was gelukkig vals alarm, alleen wat laf roze bloedverlies. Schijnt normaal te zijn. Ik heb denk ik 6 keer gedacht ongesteld te worden en dat het toch een grapje van mijn lichaam bleek.
Ook nadat ik na 7,5 maand echt ongesteld was geworden, bleek mijn lichaam nog af en toe raar te doen. Tussen twee menstruaties door, heb ik maar 1 week geen bloed verloren, zelfs bij gebruik van de pil. IRRITANT…. Hopelijk doet mijn lichaam snel weer een beetje normaal….waar is mijn cyclus?

Verliefder, trotster….verslaafd
Iedere dag word ik verliefder en trotser op mijn kind. Ook dit is wetenschappelijk verklaard. Als je als moeder naar je kind kijkt, wordt hetzelfde gebied in je hersenen geprikkeld als bij verliefdheid en cocaïnegebruik. (dat zei het boek mama ontzwangert van Susanne Mullenders) Je kunt als moeder dus echt verslaafd zijn aan je kind en we kunnen er niks aan doen. Ook hier raak ik steeds meer verslaafd en word ik steeds meer verliefd op mijn eigen kind. Trotste mama op de wereld…van de mooiste spruit van de wereld…..of zegt iedereen dat? Misschien maar goed ook. Knap dat moeder natuur het allemaal zo mooi geregeld heeft.

Wanneer ben ik er nu van af? Weet je dat ineens? Voel je dat? Ik voel me niet bewust ‘slecht’ of ‘anders’, maar ik heb al vaker gehoord, dat andere vrouwen dat ook niet hadden tot ze weer zichzelf waren. Hoe ging dat bij jullie? En hoe lang duurde het? Wat het 9 maanden op en 9 maanden af?

Tot snel,

Liefs Jodi

Volg:
Share:

12 Reacties

  1. 14 maart 2016 / 06:42

    Leuk stukje:) en zoals ik al zei merk ik niet bepaald veel verschil haha. Oh en die kleine haartjes… Zo erg!!

    • Liefthuis
      Auteur
      14 maart 2016 / 12:42

      Zou dat dan nog komen? Dat we over een tijd ineens echt verschil merken?

  2. 14 maart 2016 / 07:45

    Oh die piek haartjes, verschrikkelijk ik heb ze ook ik dacht, na negen maanden wel weer een beetje op mezelf te lijken, maar dat is qua uiterlijk niet helemaal gelukt.. die buik en benen echt niet normaal. Ach het minst vast allemaal goed. We moeten onszelf even wat tijd gunnen denk ik. Tijd en niet te veel chocola

    • Liefthuis
      Auteur
      14 maart 2016 / 12:43

      hahaha Ik las eerst tijd en chocolade…

  3. Rosalie
    14 maart 2016 / 08:29

    Ik val in herhaling maar wederom zeg ik herkenbaar. Alleen na 3 kinderen (zoals ik dus voor elkaar kreeg) is het 9 maanden op , nooit meer af hihi. Vergeetachtigheid: gebleven emotioneel:ook niet weg, buikje:helaas, zit er ooknog, en zo kan iknog wel even door…. Maar… Ik klaag niet. Heb drie prachtige, eigenwijze, kinderen met gebruiksaanwijzing maar zou ze voor geen goud willen missen.

    • Liefthuis
      Auteur
      14 maart 2016 / 12:43

      Haha dan ga ik daar maar rekening mee houden, nooit meer af. Ik lees nu al meer van dat soort reacties.

  4. 14 maart 2016 / 16:39

    Leuk stukje Jody! Ik ga vanaf april aan de slag als trainster voor Mom In Balance in Stockholm. Ik heb er zelf feen ervaring mee, maar ik ben er intussen wel achter dat moeder worden een behoorlijke impact heeft 😉 Ga zo door in ieder geval, want het is super leuk!! Liefs, Mieke

  5. 14 maart 2016 / 20:00

    zo herkenbaar allemaal 🙂 Ik moest even naar die foto kijken en dacht dat je echt aan het huilen was haha. Grappig! Enne, wat een scheetje heb je zeg!
    N.B. Kan ik me ergens inschrijven op notificaties (als er een nieuwe blog geplaatst is)? Zat te zoeken…

  6. Mama van Leff
    15 maart 2016 / 21:44

    Ik herken je verhaal helemaal ! Die haartjes , borsten etc zo grappig om te lezen ! En dat verliefd zijn , tja iedere moeder heeft dat en dat huilen is nog steeds ! Als ie z’n eerste lachje maakt naar je met de paar weken tot nu , over 2 weken wordt onze zoon 1 jaar alweer , zijn eerste losse stapjes ! Dat is de trotsheid van de mama ( en ook de papa haha ) maar die huilen alleen niet zo vlug hihi! En ja die benen en billen.. Was al niet heel slank maar t wordt nu langzaam aan minder , de striemen zijn minder blauw en m’n buik wat strakker.. Maar het aller belangrijkste : ik heb er iets heeeel moois voor terug gekregen dus dat in shape komen , dat komt ook wel weer haha.. De bekken problemen kun je idd het beste verhelpen met fysio, dat is mij ook gelukt en oefeningen blijven doen.. Ik werk in de zorg dus merk echt wel dat ik daar baat bij heb! Verder super leuk om je blog te lezen !! Heel knap hoe je dat kunt..

    • Liefthuis
      Auteur
      16 maart 2016 / 14:38

      Dank je, leuk dat je het hebt gelezen.
      Fijn te horen dat die bekken problemen nu beter gaan, hopelijk bij mij ook snel.
      Het is stiekem toch ook heerlijk om zo verliefd te zijn op je eigen kind.

  7. 16 maart 2016 / 15:20

    Bij mij is het exact vandaag 9 maand geleden & ik moet zeggen dat ik ook nog altijd het verschil merk en zie, jammer genoeg. Ik ben heel erg gelukkig met mijn prachtige dochter, maar die striemen hadden echt niet gehoeven.
    Ook hoor ik soms wel zeggen dat je je lichaam een jaar de tijd moet geven om weer helemaal te herstellen..

    • Liefthuis
      Auteur
      16 maart 2016 / 16:39

      Dan hebben we nog 3 maanden te gaan. Jou spruit dus precies 2 dagen jongen dan mijn spruit. Leuk

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.