De spruit verdiende een blog over deze mijlpaal en daarom doet de Pipster dat natuurlijk ook. Na het eerste woordje (mama YES) vind ik het lopen toch wel een van de grotere mijlpalen voor zo’n mini. Van een baby veranderen ze dan echt ineens in kindjes, in echte mini mensjes. De Pipster loopt…
Spruit
Als je me al even volgt dan weet je dat ik twee relaxte kinderen heb. De een is relaxt en rustig, de ander relaxt en actief en in dat verschil zit denk ik ook het verschil in kind en dus in het behalen van de mijlpalen. Al weet ik ook wel dat de omstandigheden per kind anders kunnen zijn.
De spruit was als baby lekker makkelijk uitgevallen. Kon hij niet bij het ene speelgoedje dan pakte hij het andere. Alles deed hij precies op het goede moment. Hij was niet snel maar ook niet langzaam…. Tot die grote mijlpaal zich aandiende… Althans, die diende zich pas heel laat aan.
De spruit was 21 maanden toen hij zijn eerste stapjes zette op zijn voeten en pas bij 22 maanden wist hij zijn benen en voeten goed te gebruiken. Hij was een knieën loper, hij legde hele afstanden in huis af op zijn knieën. Hij rende zelfs….maar allemaal op zijn knieën.
Pipster
Vanaf het moment dat de Pipster twee maanden was zagen wij al verschil. Hij had veel overeenkomsten met de spruit, maar hij was veel actiever. Hij was fysiek sterker, hij ging zich al opduwen met zijn voeten, hield zijn hoofd heel stevig en was echt actiever. Hij was wat sneller met rollen dan gemiddeld, wat sneller met kruipen dan gemiddeld en wat sneller met pakken dan gemiddeld. Geen mega snelle baby, maar wel gewoon alles wat bij hem past.
Eerste stapjes
Al langer had ik het idee dat het niet lang meer kon duren voor hij zijn eerste stapjes zou zetten. Hij stond regelmatig los met iets in zijn handen, want dan vergat hij even dat dat spannend was en achter de loopwagen kon hij al wat stapjes zetten. Een paar weken geleden liep hij zijn vaste rondje rond de bank en hij wilde naar mij komen in de keuken. Ik zag hem bijna denken; ‘Ik heb geen zin om te kruipen, ik kan dit vast ook’ Hij liet zijn hand los en hij liep aan…. Zijn eerste stapjes… Na drie wankele stappen viel hij, maar hij had gelopen. 13 maanden en hij liep…
Geen stap
Dat weekend liep hij nog meerdere keren. Hij liet het vol trots zien, dook in onze armen aan het einde van een kort wandelingetje, maar had vaak nog wel wat houvast nodig om op gang te komen. De maandag daarna gingen ze een extra dag naar het kinderdagverblijf. We vertelden trots dat hij liep, maar hij verzette die dag geen stap. Zul je net zien…
Het ging hard
Het weekend daarna ging het ineens hard. Gedurende de week liep hij steeds wat stukjes en in het weekend had hij echt de smaak te pakken. Thuis was nog wel het veiligste, maar hij kon lopen. Sommige stukjes kruipt hij nog, maar iets in je hand houden en kruipen is zooo onhandig vindt hij. Lopen met iets in je hand is veel makkelijker. Dus waarom zouden we nog kruipen.
Snel
En snel is hij echt. Hij rent al bijna de kamer door. Het lijkt alsof hij ineens veel zelfstandiger is en daardoor zichzelf ook beter bezig kan houden. Hij loopt een stukje en gaat even zitten spelen. Als hij honger heeft loopt hij naar de keuken (om vervolgens mama te roepen). Hij loopt vol trots heen en weer van de woonkamer naar de keuken en het liefst achter de spruit aan. Wat een kleine held…
Schoenen
Zijn eerste schoenen zijn gekocht. Geen zachte zolen voor meneer helaas, want zijn voeten zijn al te groot. Binnen loopt hij op slofjes of sokken en buiten tillen we hem nu nog vaak… dus deze schoenen zijn prima.
Mijn baby is nu echt geen baby meer…Hij zal nog heel wat stappen zetten in zijn leven…