Vanaf het moment dat ik zwanger ben krijg ik heel veel lieve berichten en vragen. ‘Dat je dat durft… een derde met jouw lichaam…‘ ‘Ben je niet weer bang voor pijn?‘ Als je me al even volgt dan weet je dat ik helaas een hele vervelende voorgeschiedenis heb met bekken problemen. Dat ging na jaren gelukkig weer beter… niet zoals het was, maar goed genoeg. En nu… Hoe gaat het nu met mijn bekkenpijn?
Mijn bekkenpijn in het kort
Aan de zwangerschap, maar vooral de bevalling van de spruit, heb ik veel bekkenpijn overgehouden. Ik snapte niet waarom vrouwen om mij heen wel binnen no time weer normaal dingen konden ondernemen en dat ik een zeurende pijn hield, die regelmatig heftiger werd. Na 6 weken zei een fysiotherapeut, maar je bent ook pas 6 weken geleden bevallen, dat moet je niet vergeten. Blijkbaar is het plaatje in Nederland en onder vrouwen dat je zo snel mogelijk weer volledig op de been moet zijn… dus met die woorden van de fysio waggelde ik weer door.
De klachten gingen helaas niet over en na drie maanden zat ik eindelijk bij de fysiotherapeut (wat overigens een vreselijk awkward moment was en de doorslag gaf om een blog te beginnen)… Wekelijks kwam ik daar, maar ik ging nauwelijks vooruit. Hoeveel oefeningen ik ook deed. Reumatoloog, genetisch onderzoek (erfelijke afwijking in de familie) nieuwe fysio…. het hielp niks totdat ik flink aan de pijnstillers ging. Mezelf verdoven om zo sterker te worden. Het hielp iets, en na een aantal maanden (en dus afbouwen pijnstillers) durfde ik het aan om weer zwanger proberen te worden. Bekken klachten gegarandeerd, maar daar had ik me bij neergelegd.
Na Pip wilde ik het anders, ik ging niet ‘meteen’ werken, zoals ik bij Raf wel deed, maar ik wilde nu echt sterker worden. Na een jaar een fijne fysio kwam ik weer niet vooruit, maar vond ik mijn wonderdokter. Ik herstelde wonderbaarlijk genoeg ineens wel… Ruim een jaar genoot ik hiervan en besefte ik me ineens hoe weinig ik eerder kon. ..En toen gingen we op reis.. Sterk op reis en raakte ik weer zwanger.…
Waarom een derde met jouw lichaam?
Deze vraag heb ik heel veel gekregen. Zoals ik eerder al schreef is de ‘keuze’ om een derde proberen te krijgen geen verstandelijke keuze, maar een gevoels keuze. Ik wilde altijd al heel graag 3 kinderen als het ons gegeven was, helaas is mijn lichaam hier gewoon niet zo goed in. Toch veranderde mijn verlangen niet. Ik vind de mannen zo leuk, zo lief, zo waanzinnig bijzonder. Ik geniet intens van ze… Het geluk als moeder, het klinkt mega cliché, maar dat is al mijn pijn waard.
Daarnaast sta ik gelukkig altijd redelijk positief in het leven. Dus ook in de tijd dat ik echt maar weinig kon, genoot ik van de mannen en van wat we wel deden.
En nu…
Toen we besloten zwanger te worden wist ik dat er waarschijnlijk weer een periode met bekkenpijn en een ‘zwak’ lichaam aan zat te komen. Mijn lichaam was sterker dan voor Pip’s zwangerschap, maar helaas zijn die bekken van mij gewoon een zwakke plek, helemaal onder invloed van hormonen. Ik neem het voor lief, ik wist dit, mijn lief wist dit. Gelukkig hebben we mijn wonderdokter achter de hand en dit hoort er nu eenmaal even bij.. Accepteren en door…
Het eerste trimester
Het eerste trimester ging het eigenlijk heel erg goed. Ik had wel wat meer pijn, maar niet zoveel als verwacht. Ik kon met iets extra rust (wat mijn energielevel sowieso van me verwachtte) prima vooruit. Langzaamaan kreeg ik meer last, een vloer verven werd steeds lastiger. Ik kreeg weer meer napijn, herstelde redelijk in de nacht, maar ik merkte duidelijk dat de pijn weer echt terug was. Herkenbare pijn, maar ook pijn waar ik liever mijn kop voor in het zand stak. Ik had hier helemaal geen zin in, ik wilde dit niet, ik wilde de 1000 plannen uitvoeren en niet terug geroepen worden…
Bekkenpijn: Wat voel ik dan?
Ik ben nu 24 weken zwanger en wat voel ik nu? Hetzelfde als in de periode na de beide bevallingen. Veel pijn onder in mijn rug, zeurend gevoel rondom mijn stuitje, dof gevoel in linker bovenbeen (uitstraling), pijn aan mijn knie, bekkenbodem pijn (dit is nieuw) trekkend gevoel links onder in mijn buik bij het lopen… en als ik niet op tijd rust pak en totaal gevoel van pijn in de bekkenstreek. Dan moet ik echt plat. Ik merk ook heel bewust dat zitten me zwaar valt… dat is echt een tegenvaller…
Ostoepaat en bekkenpijn
Het werd tijd om weer naar mijn wonderdokter (dit is link naar mijn osteopaat) te gaan. Wie weet kon hij me helpen en na die eerste behandeling had ik gigantisch veel verlichting. Ik heb niet de illusie dat het nu over gaat, maar dit was al zo fijn. De pijn is niet weg, maar twee behandelingen verder kan ik weer even vooruit. Het doffe gevoel is voorlopig opgelost, mijn zeurende stuitje doet minder pijn en mijn rug is weer los gemaakt. Ik groei een kind… dus dit is mijn lichaam.
Accepteren
Nu ben ik 24 weken zwanger en ben ik weer redelijk door het acceptatie proces heen. Ik moest mezelf echt voorhouden dat ik het die vier jaar met pijn ook kon. Dat ik toen ook heel gelukkig en blij was, ondanks die ellendige pijn. Accepteren en door… En dat gaat weer redelijk goed. Ik moet regelmatig gaan liggen, deel mijn dag op in pauze’s. Kies bewust wat we wel en niet doen. Verf geen vloeren meer (sorry lief, eigenlijk is verven mijn taak) ik plan geen twee heftige uitjes op een dag en weet ook dat ik soms bij moet komen. Prima, als we leuke dingen doen, als ik mijn blije mannen om me heen heb en als ik ons meisje voel bewegen, dan komen we er wel.
Bekken fysiotherapeut
Dit is een lastig punt. Ik weet dat ik hier naartoe moet, maar die vier jaar van fysio naar fysio, waarin mijn probleem niet duidelijk werd. Waarin mijn lichaam iedere keer overschat werd, waarin de fysio’s op een gegeven moment ook niet meer wisten wat ze met me aan moesten… Ik heb geen zin om weer die zoektocht te doorlopen. Niks ten nadele van die fysiotherapeuten overigens, dit had echt met mijn specifieke problemen te maken. Toch appte ik vandaag naar mijn lief… Ik ben bang dat ik er aan moet geloven… Voor mezelf… in de hoop dat het een goede match is.
Het is niet anders… Het is prima. Dit had ik verwacht en het is met het mooiste doel. Vervelend, soms heel vervelend, maar het is niet anders. Het hoort er bij. Het is de derde, wat ook een grotere aanslag op je lichaam schijnt te zijn. Ik groei, mijn lichaam zwangert en zolang mijn hoofd goed meewerkt komen we er wel… oow en zolang ik mijn lief heb… Want hij is mijn held…
Hieronder wat blogs die ik eerder schreef over mijn bekkenpijn. Wie weet heb je er iets aan.
Hallo, meneer de fysio (oktober 2015)
Dat een bevalling zoveel impact kan hebben (april 2016)
Mijn bekkenproblemen hoe het nu gaat (september 2016)
Mijn bekkenproblemen en de tweede zwangerschap (april 2017)
Hoe gaat het nu tijdens de zwangerschap – 27 weken zwanger (juni 2017)
Fysiek herstel na de bevalling– Bekkenproblemen (na Pip december 2017)
Mijn bekkenproblemen en het normale leven
Mijn wonderdokter (oktober 2018)
Hoe gaat het nu? Mijn bekkenproblemen (feb 2019)
Mijn bekkenpijn – slechte dag vs altijd zo (oktober 2019)
