Heel lang heb ik het niet begrepen. Heel lang zag ik het niet zoals verschillende mensen het wel al zagen. Ik zag steeds meer berichten voorbij komen over het minderen van social media, over de verslavende werking van Instagram….het verdwalen in Youtube… Ik zag het niet zo, totdat…
Ruim drie jaar ben ik op Instagram te vinden, al veel langer verdwaal ik regelmatig in Youtube om Facebook dan nog niet te noemen.
Heel lang kon ik uren door Facebook scrollen, maar ik ben in de afgelopen jaren langzaamaan overgestapt naar Instagram.
Negativiteit
In die jaren zag ik af en aan steeds meer mensen roepen dat ze wilden minderen. Dat ze minder online wilden zijn, minder naar het scherm wilden staren en vaker offline gingen. Niet meer voor het slapen gaan nog even op je telefoon, weg er mee. Whats-app van je telefoon, een app op je telefoon om de tijd te tellen dat je naar dat scherm zit te turen. Iedereen deed het, maar ik…
Heel eerlijk; Ik snapte het niet, want ik vond het heerlijk. Ik werd blij van vlogs kijken, nieuwe insta shops ontdekken, mooie plaatjes op insta ontdekken en mooie verhalen er achter lezen. Toen insta stories er bij kwam, vond ik het heerlijk dat het een soort mini vlogs waren, een mini kijkje in het leven van anderen. Wat een geniaal idee van Instagram. Ik bracht er langzaamaan steeds meer tijd door.
Wat vind ik er leuk aan?
Naast het volgen vind ik ook het zelf posten ontzettend leuk. Het delen van mijn leven. Het begon als verlengde van mijn blog, maar is nu een op zich staand platform. Het hoort bij elkaar, maar kan ook los van elkaar gevolgd worden. De interactie vind ik het leukste, de contacten met mensen die mij volgen, of die ik volg. Reacties op mijn foto’s en hulp en advies als ik er om vroeg of vraag, maar ook een uitlaatklep, voor een lach en een traan. Ik vind het heerlijk, vooral de stories vind ik echt heel erg leuk. Om te volgen en om te maken.
Wat ging er mis?
Ik vind het heerlijk om voor het slapen nog even op mijn telefoon door insta te scrollen. Wanneer ik ergens moest wachten, pakte ik mijn telefoon er bij en ook vaak tussendoor werd de app geopend. Om zelf mijn leven te delen, maar ook om anderen te volgen.
Op een bepaald moment zat ik te scrollen door insta. Mijn duim ging meerdere malen over het scherm, ik keek vaag naar alle foto’s, naar de reacties, las soms wat en scrollde weer door. Ik keek niet eens echt. Ik scrollde doelloos rond, zonder te lezen, zonder echt te kijken en zonder het leuk te vinden (op dat moment). Daarnaast pakte ik continu mijn tel om te checken of er een melding was, een vraag voor Feestje, of iets wat ik moest zien. Zo NUTTELOOS…. ineens stoorde het me echt.
Automatisme
Vanaf dat moment snapte ik dus ineens wat al die mensen bedoelde en ging het me opvallen dat ik dit vaker deed. Ik pak uit automatisme mijn telefoon. Het werd echt automatisme, onnodig, nutteloos, maar toch pakte ik iedere keer mijn tel. Het ging mezelf storen, omdat het me ook afleidde van andere dingen. Tijdens het bloggen, tijdens het ontwerpen, werken voor Feestje. Dat ging me steeds meer tijd kosten, zonde….dus dat moet anders.
Insta is echt leuk
Insta is leuk, ik vind het zelfs mega leuk. Ik kan er echt mijn ei in kwijt en in verdwalen, bij ontspannen en van genieten, maar ik wil niet meer doelloos scrollen.
En nu…
Ik ga soms bewuster mijn telefoon weg leggen. Als ik ga werken, ga bloggen of wat dan ook dan leg ik mijn telefoon weg. Uiteraard ook wanneer ik met de mannen speel, of leuke dingen ga doen. Ik wil het als extra hebben, maar niet een must. Ik wil niet het verslaafde gevoel hebben te MOETEN kijken… die like of reactie is er later ook nog wel.
De makkelijkheid waarmee je je telefoon pakt, zonder dat het ‘nodig’ is. De makkelijkheid waarmee je met duim unlocked en zo weer door allerlei apps scrolled…. Weg er mee… Dit is mijn voornemen… Weg er mee, al durf
Is het herkenbaar???
