2015 gaat voor ons de boeken in als misschien wel het bijzonderste jaar in ons leven. Ik hou eigenlijk niet zo van oneven getallen, maar 2015 vind ik een prachtig getal.
Cliché, maar waar, het is bizar hoe snel dit jaar is gegaan. Ik kan me nog zo goed herinneren dat ik aan het begin van dit jaar proostte met een bevriend stel dat dit jaar ook voor het eerst ouders werd. We dronken alcohol vrije champagne en lieten een wensballon op en wensten op heel veel geluk het komende jaar.
Ik wenste op een kindje dat heel gelukkig zou worden.
De ‘Mijn jaar in een vogelvlucht’ tag gaat nu veel rond en ik kon natuurlijk niet achter blijven.
Ik kijk met een trots gevoel terug op…
Dit antwoord kan iedereen denk ik wel raden. Mijn bevalling. Als ik er nu over nadenk dan snap ik niet hoe het mogelijk is dat onze reuze spruit uit mij is gekomen. Als ze Raf onder het ziekenhuis bed vandaan hadden gehaald had ik het (de pijn niet meegerekend) ook geloofd. Mijn gevoel zegt stiekem; Ik heb het maar mooi even geflikt, zonder pijnstilling binnen 7,5 uur een 8 ponder uitpoepen. Niet dat ik niet trots zou zijn als het anders was gegaan, maar mijn gevoel geeft mij een schouderklopje.
Ik denk met een lach terug aan…
Jeetje wat heb ik een hoop om te lachen gehad dit jaar. Vooral veel spruit gebeuren waar ik met een glimlach aan terug denk. Dat hele kleine prupke, zijn eerste lachje, of het moment dat hij net uit me was en ik niet geloofde dat hij er al was. Dat we hoorden dat onze spruit een jongen is, terwijl zoveel mensen een meisje dachten, dat ik hem voor het eerst voelde schoppen. Hoe trots ik was als vrienden en familie hem vast hielden.
Mijn bezoek aan de fysiotherapeut is er overigens ook een waar ik nu wel om kan lachen.
Een aantal hoogtepunten van het afgelopen jaar vond ik…
– Komt ie weer, de bevalling, ik val in herhaling maar die mocht natuurlijk niet ontbreken.
– Ons weekend naar Bloemendaal (babymoon)
– Het mee naar huis nemen van spruit, dit was gewoon op de dag van de bevalling, maar wat was ik trots.
– Ons lange weekend kamperen in Frankrijk toen onze spruit 2,5 maanden oud was.
– Het beginnen van deze blog. Het was een spannende stap, maar ik vind het tot nu toe zo tof, de reacties zijn zo gaaf.
De persoon die ik het meest dankbaar ben is…
Mijn spruit? Of is dat heel cliché. Nog nooit heeft iemand mij zo gelukkig gemaakt als hij, maar vooruit een andere persoon is natuurlijk mijn lief.
Hij is de beste, liefste, leukste en lekkerste man en papa voor mijn spruit die ik me maar kan wensen. Hij doet super veel voor me en heeft me tijdens mijn zwangerschap, maar ook tijdens de bevalling en daarna met alles geholpen. Ik zie mezelf nog puffend en hangend aan zijn arm en T shirt (sorry voor je shirt). Ik had hem echt nodig en eigenlijk is dat altijd zo.
Hij heeft mega veel geduld, is lief, rustig, zorgzaam en ik kan heel hard met hem lachen. Ik kan nog wel even doorgaan, maar ik denk dat ik mijn punt heb gemaakt toch?
Wat wil het liefste wil vergeten van het afgelopen jaar…
Pffff lastig. Er zijn zoveel mooie dingen gebeurd voor mij persoonlijk dat ik de mindere dingen denk ik al vergeten ben. Of wacht wat ik graag vergeet is de terugreis vanaf Frankrijk, zonder airco. Toen ik onze spruit helemaal rood en bezweet uit z’n maxi cosi plukte (na 1 uur rijden al) was ik zo geschrokken. Ik dacht dat hij het niet meer zou doen.
Andere dingen van 2015 die me bijgebleven zijn…
De geboorte van hele mooie en hele kleine kindjes van vriendinnen van mij. Wat super tof om iedereen mama te zien zijn en wat een wonders hebben we gemaakt. En hoe gaaf is het als alle spruiten straks samen kunnen spelen. Ook het weer in verwachting raken van vriendinnen blijft bijzonder.
Ook alle uitstapjes die we nu al ondernomen hebben met z’n drieën, zullen me altijd bijblijven.
Voor 2016 hoop ik…
Bizar dat dit het jaar wordt waarin onze spruit alweer 1 wordt. Dat het jaar waarin ik moeder werd alweer voorbij is. Ongelofelijk!
Weer zo’n mooi getal, 2016 klinkt al goed. Ik hoop dat het zo goed blijft gaan met ons en onze spruit als in 2015. Dat we veel om en straks ook met hem kunnen lachen. Dat we veel uitjes ondernemen, zoals wandelen in de bossen, ijsjes eten, naar de dierentuin in Antwerpen (mijn kerstcadeau voor mijn lief) kamperen met de vouwwagen, op vakantie naar Amerika en nog veel meer. Super spannend hoe snel onze spruit zich gaat ontwikkelen, wanneer gaat hij kruipen, staan, lopen en zijn eerste woordjes zeggen.
Ik hoop dat mijn lichaam weer wat beter gaat meewerken.
Ik hoop (en weet zeker) dat mijn lief met vlag en wimpel afstudeert.
Ik hoop dat iedereen om mij heen gelukkig is, want heel cliche, maar dan ben ik dat ook.
Nog 1 dag te gaan in dit jaar, maak het memorabel.
Tot in het nieuwe jaar,
Liefs Jodi
Lieve Jodi,
Wat een prachtig jaar! En wat grappig dat jouw lief ook aan zijn laatste jaar begint. Ik duim dat onze mannen het allebei halen 😉
Tot in het nieuwe jaar!
Auteur
Dank je Angela. Jij wist natuurlijk al veel van mijn jaar. Ik ga ook duimen voor onze mannen.