Ooit schreef ik het artikel…’Het mag niet vergeten worden…’ Dat schreef ik over de miskraam die ik heb gehad voordat ik zwanger raakte van de spruit. Een miskraam die fysiek meeviel gelukkig en die ik snel redelijk goed verwerkt heb, mede door het feit dat ik redelijk snel weer zwanger raakte. Zwanger van de spruit.
Ik heb mijn miskraam goed verwerkt. Ik was er redelijk nuchter onder en zoals ik al zei was het me fysiek meegevallen. Achteraf hoorde ik allerlei horror verhalen… en dat was bij mij gelukkig uitgebleven. Daarnaast was ik in eerste instantie heel erg bezig met verder gaan. Ik wilde door, ik voelde me goed, ik wilde weer zwanger worden… Dat gebeurde en ik zag mijn miskraam niet als een mega heftige periode in mijn leven…
Tranen en Kippenvel
Toch kreeg ik de afgelopen maand twee keer onverwachts tranen in mijn ogen. Tranen en kippenvel. Kippenvel om dat moment, kippenvel om mijn miskraam, om wat er gebeurd was. Als je dit hoort verwacht je misschien dat het van verdriet is, van onverwerkte emotie… maar nee. Het is een moment geweest wat ik helemaal omarm en wat ik zelfs als een bijzonder moment ervaar.
Beter laat dan nooit
Als je het programma ‘Beter laat dan nooit’ hebt gevolgd dan heb je ook gezien dat ze in Vietnam waren. Dat die te grappige groep mannen in Hoi An een wens mochten doen. Ik zag de wensbakjes het water in gaat en ineens voelde ik kippenvel en tranen. Ik appte wat mensen, want ik MOEST het delen. kijk je kijk je??? Daar deed ik een wens…
Kippenvel
Mensen gingen kijken en stuurden me een knuffel of zeiden dat he mooi en verdrietig was, maar dat was het voor mij niet. Ik was blij die plek weer te zien. De dagen voordat wij naar Hoi an gingen, werden we achter op een motor langs de mooiste plekken van Vietnam gereden en daar….midden in een bergdorpje….kreeg ik een miskraam. We waren al een week in Vietnam en de dag voor we vertrokken bleek op de eerste echo dat er geen hartje klopte. Of ik was minder ver dan gedacht…of het was niet goed en mijn intuitie zei al dat dit laatste het geval zou zijn.
Dierbaar moment
In een bergdorpje kocht ik maandverband en sloot het twijfelende hoofdstuk af. Want de stiekeme hoop bleef natuurlijk wel zolang de zwangerschap niet echt afgebroken was. Niemand wist dat ik zwanger was, dus dit was ons geheimpje… en ook de miskraam was van ons…
Hoi an
Op de motor reden we door naar Hoi an. Ik voelde me vrij. Ik voelde me gelukkig en natuurlijk ook verdrietig tegelijk, maar mijn lief was lief. Lief zoals hij altijd was. Liever dan lief en wist ook dat ik door wilde, afleiding zocht en op mijn eigen moment er met hem over zou praten.
Onze bubbel
Ik heb geluk gehad dat het fysiek makkelijk is verlopen, maar daar buiten was ik op de fijnste en mooiste plek waar dit had kunnen gebeuren. Ik was 24/7 met mijn lief. De persoon waar ik mee wilde zijn. Geen afleiding, geen andere mensen die iets wisten, die vragen stelde, alleen wij en ons geheim…
Een dag later lieten we het via app aan wat familie en vrienden weten. Ik wilde niet bellen, want ik wilde ze niet helemaal toelaten in mijn bubbel ofzo…
Een wens
Een dag na mijn miskraam kwamen we dus aan in Hoi An. Een schilderachtig plekje… Een plekje wat je gezien moet hebben. Vol lampionnetjes. Gele pandjes, een mooi riviertje door het dorpje en vooral ’s avonds wordt het magisch mooi. Op de rivier stromen dan allemaal lampjes. Mooie gekleurde bakjes met een waxinelichtje. Die je van locals kan kopen en met een lange stok in het wat er kan laten met… Een wens…
Natuurlijk wilde ik een wens doen. Mijn lief en ik spraken niet, we deden beide een wens… spraken deze niet uit want dan komt hij niet uit, maar we voelden hetzelfde. Wij wensten hetzelfde ondanks dat het niet uitgesproken werd. Ik deed mijn wens… diep van binnen voelde ik het zo intens. Iedere vezel wenste dit…
Een gezond en gelukkig kindje…
Bijzonder
Bij het zien van de beelden van dat programma, maar ook tijdens mijn waanzinnig intense trip in Marrakech kreeg ik kippenvel door dat moment. In Marrakech besprak ik waarom Vietnam zo bijzonder voor me is. Vietnam heeft geen negatieve bijsmaak, eerder een heel bijzonder gevoel. Want…
Ik had dat moment en die gebeurtenis op geen fijnere en betere manier kunnen verwerken dan toen, daar, samen met mijn lief. Een herinnering voor altijd. Bewust bij stil gestaan, samen in onze eigen wereld.
Daarnaast kwam onze wens uit… Dus altijd als ik terug denk aan dat moment dan zie ik mooie herinneringen en krijg ik kippenveel, omdat mijn wens uit kwam.
Want wij wensten Raf…
Knap dat je er zo mee omgaat. Onze miskraam is nu ook 4,5 jaar geleden, die ging wel totaal mis waarbij ik in het ziekenhuis ben beland. Tot op de dag van vandaag vind ik het moeilijk om erover te praten omdat ik dan alleen maar kan huilen. Ik vermijd het onderwerp dan ook liever. Na die miskraam alsnog 2 mooie lieve jongens op de wereld mogen brengen ❤
Auteur
Jeetje meis. Het is niet ‘knap’ van mij. Ik heb geluk gehad dat het zo is gelopen. Juiste moment, juiste plek, geluk met mijn lichaam. Het is wel belangrijk eht een plekje te geven. Je mag huilen en hard… Het hoort bij je, voor altijd.
En weer ontroer je me