Ik heb een nieuwe tatoeage en ik ben er waanzinnig blij mee en trots op. Na best een lange periode van denken, pinterest afstruinen, overleggen met degene die de tattoeage zou gaan ontwerpen, was het afgelopen week eindelijk zover. Vol zenuwen en spanning ging ik een nieuwe tatoeage laten zetten. Waarom dit ontwerp????
Iedereen die een tatoeage heeft, weet dat het vaak na een tijdje weer gaat kriebelen. Ik zie vaak weer allerlei mooie ontwerpen voorbij komen en bespreek al onze wilde plannen met vriendinnen. Zo was dat bij mij eigenlijk ook altijd het geval.
New York plannen = tattoo plannen
Toen mijn lief en ik een half jaar geleden besloten dat we voor ons 10 jaar jubileum naar New York gingen, werd het ‘Ik wil een tatoeage’ gevoel weer sterker. Twee jaar geleden heb ik in New York een tatoeage laten zetten waar ik mega blij mee ben. Die voor mij veel betekenis heeft en die ik na veel research bij een goede tattooshop in New York liet zetten, omdat ik het dan extra bijzonder vond. Dus je begrijpt… Toen onze plannen voor New York gemaakt werden, werden er meteen tattoo plannen gemaakt.
Zoektocht
Mandala’s als tatoeage hebben me altijd al heel erg aangesproken. Ik vind het vrouwelijk en stoer en gewoon heel erg mooi. Een mandala alleen vond ik voor mezelf een beetje raar, ik wilde graag iets met betekenis er bij. Na speurwerk op Pinterest vond ik 100 prachtige mandala’s en 200 andere mooie ontwerpen. Ik was er al snel over uit dat ik graag iets met een mandala wilde en een kompas vond ik ook wel heel gaaf, maar ik kreeg zelf niet duidelijk hoe en wat.
New York
Eenmaal in New York legde ik in de tattooshop, waar ik de vorige keer mega blij mee was, mijn ideeën voor en ik werd daar toen helemaal niet fijn geholpen. Ze deden moeilijk over mijn ontwerp, hij had weinig eigen input, ik moest gewoon precies vertellen wat ik wilde. Daarnaast kostte dat geintje me daar ook nog 750 dollar. snel liepen we naar buiten en besloten we daar geen tijd en geen geld aan te besteden. Het voelde gewoon niet goed…
Eenmaal thuis bleef het toch kriebelen dus zocht ik contact met een vriendin van een goede vriendin van mij. Ik volg haar al lang omdat ze fantastisch kan schilderen en omdat ik haar tattoo ontwerpen altijd mooi vond. Helemaal mijn stijl. Ik contacte haar en lang verhaal kort, na mijn ideeën voorgelegd te hebben, kreeg ik ineens een ontwerp in mijn mail. WAUW precies wat ik wilde. Zij matcht blijkbaar gewoon zo goed bij mijn smaak dat dit meteen helemaal goed was. Dus afspraak gemaakt, en gaan (met het zweet in mn bilnaad, dat dan weer wel)
Oost, west Lief thuis best
Een mandala zonder betekenis werd hem dus niet voor mij. De plek was al snel duidelijk (mijn onderarm) en ik zag zoveel prachtige tatoeages van rozen voorbij komen dat die mee ging in mijn opties voor er bij.
toen ik echter een kompas voorbij zag komen wist ik meteen dat die er bij moest zitten. Het kompas staat voor mij voor het reizen, avonturen beleven, herinneringen maken. Het samen met mijn lief, met de spruit en hopelijk ook met de Pipster in de toekomst ontdekken van de wereld. Ik wil ze dat meegeven, maar ik vind dat zelf ook heel waardevol voor mij en voor ons. Als ik me ergens goed voel is het op reis…. Daarnaast staat het kompas ook voor thuis zijn. Oost, west (lief) thuis best. Ik ben een ontzettende huismus en kan genieten van lekker thuis zijn. Juist de combi van het reizen en het thuis zijn is voor mij perfect.
Ontwerp
Na wat voorbeelden en een awesome ontwerp was het vorige week zover. Ik scheet 7 kleuren stront van te voren. Moest ik het wel doen? Was de plek wel geschikt? Wat nu als hij toch niet mooi was??? Twijfel = niet doen werkt in mijn geval niet, want ik twijfel nog wel over welk paar sokken ik in de ochtend aan ga doen. Ik ging het doen, want ik had er al dik een half jaar over nagedacht, pas de laatste dagen werd ik zenuwachtig en stiekem ook een beetje bang voor de pijn.
Deed het pijn? Ja… Was het goed te doen? Ja… Het voelt na de eerste paar puntjes steeds meer verdoofd, je raakt gewend aan de pijn en op een gegeven moment voelt het alsof je verbrand bent. Vanaf het moment dat ik van die stoel af stapte was ik meteen mega blij..
Jullie merken het vast, ik ben dolblij met mijn nieuwe tekening, zoals de spruit hem noemt. Hij is nog mooier dan ik had kunnen hopen en kunnen bedenken. Het klinkt misschien zweverig, maar ik heb totaal niet hoeven wennen, het klopt helemaal, hij hoort daar en past perfect bij mij. That’s mine…en that’s me…
