Een bewogen tijd, bewogen maanden…. en tegelijk soms het gevoel dat je stil staat. Ken je dat? De laatste maanden van 2021 voelde ik me niet op mijn best, de drukte, de situatie van de wereld, me zo verantwoordelijk voelen en veel hooi op mijn vork nemen. Overwerkt, overspannen… hoe je het ook wil noemen, maar het was er en het is er. Een hele duidelijke alarmbel en daar moet ik iets mee, daar wil ik iets mee, want zo wil ik niet m’n dagen door, m’n leven lijden, zo wil ik niet zijn.
De afgelopen twee jaar stonden in het teken van heel veel. Een zwangerschap, ontzwangeren en een leven in C tijd, herstellen, mezelf recht houden, leuke dingen doen, het leven regelen en organiseren. Het hoort er bij, het is prima, zo was het nu eenmaal, maar tegen het einde van afgelopen jaar lukte het me niet meer, ik stortte in en dat gaf me heel duidelijk een beeld van hoe ik het niet wil. Hoe ik niet wil leven en dus ook wat ik wel wil. Niet dat je daar altijd iets over te zeggen hebt… maar ik geloof wel dat je aan jezelf kan werken om vervolgens anders in het leven te staan. Bewust te zijn van mijn valkuilen…
Het was niet alleen mijn werk… de drukte en de hectiek, het succes van Feestje, het was de druppel… Niet de reden… Het was de druppel, want toen ik mijn werk mede met hulp van coahcing beter regelde en plande… waar ik die breakdwon dus eigenlijk heel dankbaar voor ben, was ik er nog niet. Ik voelde me nog niet mezelf en toen Lua ineens met de ambulance naar het ziekenhuis moest gebeurde het weer… ik was er nog niet… Laatst vroeg iemand wat mijn persoonlijke doelen zijn… dus ik besloot ze eens heel bewust uit te werken… Wat wil ik in 2022… (dat het al half februari is maakt niet uit toch?)
Lief zijn voor mezelf
Nooit gedacht dat dit iets zou zijn. Ik ben normaal iemand die graag leuke dingen doet en daar zo van geniet dat ik dat ook zag als me time en lief zijn en voor mezelf zorgen. Ik dacht dat een weekendje weg en een keer die leuke outfit kopen ook ‘lief zijn voor mezelf’ is… en dat is het ook… maar ik wist veel niet van mezelf. Tijdens mijn coaching werd ik er al op gewezen en steeds meer komt het boven. Ik ben hard voor mezelf.. heel hard.. vooral in moeilijke of negatieve situaties. Ik moet heel veel, oplossen, regelen, lief zijn voor anderen, aan anderen denken, vrolijk zijn, mee doen enz enz en ik mag heel veel dingen niet… Ik mag me niet down of verdrietig voelen, of onzeker zijn, want anderen hebben het erger en vinden anderen me nog wel leuk… enz enz. Ik hoef de paskamer medewerker niet op te vrolijken of een goede dag te geven, ik hoef geen leuk gesprek te voeren met de bomenman… Waarom vind ik dat dan zo belangrijk…
Struisvogel politiek is my middle name… En dat heeft me veel gebracht, want sommige dingen zijn het echt niet waard om je druk over te maken, maar alles wat mij raakt wegstoppen en niks mogen voelen omdat het leven veel leuker is als je positief en blij bent… Dat is niet reëel, zie ik nu…
Dus ik wil liever zijn voor mezelf. Zachter… aardiger… Ik mag voelen en er mogen mindere dagen zijn, want juist als je die voelt, is het makkelijker te plaatsen. Niet te streng zijn. Eerlijk zijn. Eerlijk naar mezelf en er over praten. Niet teveel moeten en vooral niet het niet mogen.
Sterker worden
Al tijdens mijn eerste zwangerschap kreeg ik bekkenklachten die na mijn bevalling helaas niet weg gingen. Verschillende fysio’s en artsen heb ik bezocht en uiteindelijk vond ik mijn wonderdokter. Het is wel verbeterd, maar ik ben er nog lang niet. Afgelopen jaar dacht ik dat ik kon paardrijden, ik was overmoedig en een tikje te optimistisch. Het paardrijden was waanzinnig, maar de pijn en de last die ik daar van kreeg heeft me flink uit het veld geslagen. Daar ben ik zo verdrietig van geweest, maar heeft me wel vastberaden gemaakt. Ik wil sterker worden. Het lastige is dat ik van ver kom en niet alle oefeningen kan. Dus zomaar een groepsles, of sportschool is niet handig…. dus ik ben begonnen met wandelen. En wil dat steeds meer en verder gaan doen. Daarnaast doe ik thuis oefeningen en twijfel ik over Yoga.
Meer tijd voor mezelf/ ontspannen
De afgelopen twee jaar ben ik mezelf een beetje vergeten en dat besef ik me nu pas. De leuke dingen die we met zijn vijven deden genoot ik intens van, waardoor ik daar ook van oplaadde en dat ook zag als tijd voor mezelf. Zolang de mannen blij waren, zolang we leuke dingen konden doen, zolang Lua tevreden was… dan was het goed… want tja…dit was het leven een bizar leven…. maar heus niet altijd slecht. Toch was het intens. Lockdown, na quarantaine, na lockdown moest ik opvangen. Thuisonderwijs, mijn fysieke herstel en iedere keer nieuwe dingen verzinnen. Ik wil hier totaal niet over klagen, want dit was gewoon het leven. Dit was wat we deden… maar ik ben mezelf wel een beetje vergeten. En dan niet het momentje voor mezelf in bad… maar echt voelen. Wat voel ik en wat wil ik… en daarnaast natuurlijk ook dat momentje in bad of dagje weg met een vriendin.
Duidelijke verdeling werk/ prive
Thuis werken is heerlijk. Het heeft zoveel voordelen. Ik schreef er eerder al eens een blog over… ik vind het echt onwijs fijn. Toch is het thuiswerken mijn valkuil geworden. Het altijd nog even iets kunnen doen, het gevoel altijd iets te moeten doen. Het is er langzaam in geslopen. Langzaam werd het meer, werd het ieder uurtje, ieder momentje. Als we weg gingen, deed ik van te voren nog snel even de orders en deed ik niks, dan voelde ik onrust, want ik kon toch beter wel iets gaan doen. Samen met mijn business coaches, heb ik hard gewerkt aan een goede prive werk verdeling. Duidelijke doelen en duidelijk loslaten. Hoe wil ik werken en hoe wil ik vooral niet werken. Ik werk om een heel fijn leven te hebben en heb toevallig mega leuk werk, maar niet andersom.
Duidelijke verdeling Lief thuis/ Feestje van Hout
Feestje van Hout gaat als een malle en daar ben ik zo trots op en dat is zo gaaf om te zien. Ik ben de motor, de organisator, de manager, de ontwerper, de alles… en ik heb hulp met de orders… Het is ergens ook heel overzichtelijk. Order komt binnen, moet gemaakt verzonden en klaar… maar ik verzandde in orders maken en Lief thuis schoot er steeds vaker bij in. Terwijl Lief thuis mijn ik is. Lief thuis is zo eigen, zo van mij, zo persoonlijk… Ik kan het laten schieten omdat ik geen verplichting voel, maar ik wil het eigenlijk niet laten schieten. Ik geniet van delen, van schrijven, van inspireren en het contact met jullie… Dus op Lief thuis komt meer prioriteit dit jaar… Ik wil verder groeien en daar is aandacht en tijd voor nodig…
Meer Jodi en Stef ipv Papa en Mama
Naast dat ik mezelf een beetje vergeten ben, zijn we in het eerste jaar met een nieuwe baby en daarbij ook nog 2 lockdowns en veel restricties elkaar ook een beetje vergeten. Het hoort er ook een beetje bij zo’n eerste jaar en daarnaast genieten wij ook intens van dingen doen met zijn vijven. Wij met zijn vijven kunnen alles aan. Zo voelt het oprecht. Zolang wij maar met zijn vijven zijn, dan komt het goed.. maar nu is het ook weer tijd voor ons. Ik weet nog niet precies hoe en waar, maar eens kijken of we een oppas aandurven (vind de avonden met Lua’s oren nog rommelig en om dat dan aan een oppas over te laten.) of hoe we het anders gaan regelen… maar het is tijd voor ons.
Meer voelen… meer zijn… meer loslaten… minder moeten, liever zijn….
Nog veel meer van het mooie wat er al was…. Het leven zoals wij het wensen, zoals wij het willen en voelen. Twee wijze mensen leerden me: Het ideale scenario is het enige scenario…. Ons ideale scenario…
Oh wat heb je toch een herkenbaar verhaal, bekkenklachten, jezelf compleet wegcijferen. Dat nare gevoel van de bekkenklachten die nog steeds aanwezig zijn na de zwangerschap komen weer helemaal boven bij het lezen van je verhaal. Zo pijnlijk en frustrerend ervaarde ik ook zo’n groepsles. De simpelste bewegingen kunnen wij gewoon niet. Na m’n tweede zwangerschap begonnen bent personal training gericht op het versterken van m’n core spieren. Dat is ook echt een kado (minder leuk dan een nieuw setje kleding) voor jezelf. Wel specifiek bij een personal trainer gespecialiseerd in zwangere en bevallen vrouwen.
Date nights hebben we hier ook ingevoerd een keer per maand, of een date middag. Wellicht wel fijner om je ouders te laten oppassen en samen gezellig te lunchen. Het is alvast een begin. Je bent in ieder geval goed bezig.