Je zou misschien denken dat ik als juf precies zou weten hoe het allemaal gaat. Hoe het werkt op een schoolplein, aan de poort, in de klas, tijdens de ouderavond of juist wanneer je er niet bij bent en je mini op school is…Hoe gaat dat? Hoe werkt dat…Zijn er regels waar ik me aan moet houden? Of maak ik me als enige druk om mijn toekomst…. Mijn toekomst als schoolplein moeder…
Natuurlijk heb ik wel een ideeI, want inderdaad, ik heb ook op de basisschool gewerkt, maar dat ik nu aan de andere kant sta….dat ik nu niet voor de klas sta…dat het nu mijn kind is, dat ik nu de moeder ben, maar dat ik ergens o zo goed weet hoe het gaat…. of dat ik het zo vaak heb zien gebeuren, maar dat ik misschien niet weet hoe het voelt. Hoe het voelt als het over mij gaat, hoe het voelt als ik daar zelf sta, als het mijn kind is waar ze het over hebben.
Mijn schoolplein moeder angsten…
Wat doe je op het schoolplein..
Rete ongemakkelijk lijkt me dit. Vooral in het begin. De serie ‘de luizenmoeder’ bevestigd dit natuurlijk, maar het schoolplein lijkt mij een eigen cultuur opzich. Geroddel, clubjes, waar mag je wel of niet bij gaan staan. Of hoe werkt dit? Misschien zijn er wel regels waar ik geen weet van heb en die ik meteen in week een dus aan mijn laars lap. Misschien maak ik me wel te druk, mijn motto wordt ‘Fake it till you make it’ Ik denk dat ik net ga doen alsof ik alles snap….ik pijl snel alle ouders en ik focus me op mijn kind…. Daarnaast heb ik goede hoop dat de ouders van de dorpsschool me opvangen…
De juf als ouder
Ik wil zo graag niet de vervelende ouder worden. Wat ik vooral bedoel is dat het als docent soms heel vervelend kan zijn om een docent tegenover je te hebben. Een docent die veel van het onderwijs en van problemen weet, maar ook veel oplossingen…oplossingen die misschien niet passend zijn voor jouw mini, want je eigen kind heb je niet in de klas. Het kan vast ook de andere kant op werken, dat ik juist goed weet hoe het kan gaan en daardoor snap wat de docent bedoelt… Ik hoop het maar.
Mijn kind krijgt een eigen leven
Jeetje dit vind ik zo raar. De spruit hoort al 3,5 jaar bij mij en als hij niet bij mij is, dan heb ik geregeld dat hij ergens is en weet ik vaak wat er gebeurt. Het idee dat hij een eigen leven gaat opbouwen met mensen die ik niet ken, dat hij dingen mee gaat maken zonder mij en dingen gaat ervaren zonder dat ik hem kan helpen of begeleiden…. Ik weet dat het zo hoort en dat het goed is, maar jeeeeetje ik vind dit toch echt wel even slikken.
Grootste angst
Mijn grootste angst is denk ik het verdriet van mijn kind zien…. wanneer hij niet uitgenodigd wordt voor een feestje, wanneer ze hem vergeten op te halen, wanneer hij af zou spreken maar iemand liever met een ander wil. Dit gaat gebeuren, dat weet iedereen, ik weet ook dat je er overheen komt en dat ik er dan voor hem moet zijn, hem een knuffel geven en hem te helpen hier mee om te gaan…..maar ik breek nu al bijna bij het idee dat dit gaat gebeuren bij MIJN kind. Laat staan als mijn kind, mijn knappe, leuke, lieve, trouwe, grappige kind gepest wordt. Ik kan hier bijna niet eens over typen, want als ik het me inbeeld stromen de tranen al over mijn wangen. Kon ik je maar in een doosje doen en beschermen voor het leven….
Oermoeder
Ik vind nu nog dat mijn kind bijna alles goed kan. Ik weet ook best goed wat hij wel en niet kan en ik ben trots op alles wat hij kan en wat hij doet. Er komt echter een tijd dat iemand van school mij gaat vertellen dat hij iets niet goed kan. Geen idee hoe ik daar mee omga. Vooral wanneer ik iets niet zal herkennen thuis, denk ik dat dit heel moeilijk is.
Als juf zeg ik vaak ‘Fijn dat we dezelfde….(leerling) zien op school en thuis’ ik snap nu misschien pas hoe fijn en belangrijk dat eigenlijk is.
Kring
Deze is maar minimaal, maar ik kan me nog totaal niet voorstellen hoe de spruit straks in de kring zit. Tijdens de rondleiding liet hij zien dit prima te kunnen, maar ik als ik hem in gedachte zie zitten dan kan ik wel janken omdat hij dan zo groot is. Groei maar groot maar niet te snel.
Speel date…
HELP wat zijn de regels rondom spelen? Laat je je kind gewoon met iedereen mee gaan? Of hoe weet je dan dat dat kan? En hoe vaak en hoe lang en… Wat zijn de regels? Ik heb geen idee.
Dus ervaren schoolplein moeders… HELP ME OUT!!!
Hele herkenbare blog! Zelf ook leerkracht, maar wat zag ik op tegen dat schoolplein. Bij mij viel het erg mee. Gewoon lekker jezelf zijn.
Wat we hier doen bij een eerste speeldate is om meteen als moeders samen koffie te drinken. Dan weet je tenminste beter met wie je kind speelt en erg leuk om nieuwe moeders te leren kennen! Zelf vind ik zo’n 2 uurtjes altijd wel genoeg. Bijvoorbeeld van half 3 tot half 5. En ik vind 2 keer in de week een speeldate echt de max voorlopig.
Auteur
Oow dank je, wat goed dit te horen. Het valt mee, ik geloof er ook wel in, maar toch spannend. En goede tip voor die speeldate, helemaal omdat ik nog maar weinig mensen uit het dorp ken.
oei, ik heb daar eigenlijk zelf niet echt over gedacht, als er regels zijn, lap ik ze waarschijnlijk allemaal aan mijn laars :p ik volg mijn gevoel en dat lijkt te werken š misschien is dat de beste tip die ik kan geven
Auteur
Lief, dank je, goede tip, ga ik doen. Misschien ook niet nodig om er over na te denken.