Het is al even geleden dat ik een update schreef over mijn bekkenpijn, mijn bekkenproblemen, mijn lijf of hoe je het ook wil zeggen. We zijn momenteel dik een jaar na de bevalling en al die tijd bleef ik last houden, maar nu…heb ik een wonderdokter ontdekt.
Korte terugblik
Vanaf de kraamweek liep ik bij een speciale bekken fysio therapeut. Het was belangrijk om goed te starten met therapie en ik wilde niet afwachten deze keer. Ik wilde perse beter herstellen dan na mijn vorige bevalling. Het ging langzaam, heel langzaam, maar daar had ik me op ingesteld, dus prima. Ik ging langzaam vooruit. Toen ik weer moest gaan werken, bleek dit nog een ver van mijn bed show. Dit was onmogelijk, dus ik begon therapeutisch, maar ik wilde perse na de zomervakantie weer beginnen met volledig werken, zodat ik ook weer een eigen klas kon krijgen. Een mooi doel of valse hoop???
Fysio
Ik liep trouw bij de fysio om de week, maar rond juni was daar toch voorlopig het laatste bezoek. Ze heeft me fantastisch geholpen. Ze gaf aan dat ik goed bezig was keek nog een keer alles na en gaf daarna nog tips over hoe nu verder en wanneer ik weer moest contacten. Ze kon me met de behandelingen niet perse verder helpen. Ze had alles gedaan wat kon, verder kwam het op mij aan. Oefeningen doen, aansterken, niet over mijn grenzen gaan, rustig aan doen en langzaamaan verder opbouwen. Stapje voor stapje….
Iets nieuws
Mijn fysio was goud waard vond (vind) ik. Ze heeft me super goed begeleid, geholpen en geluisterd. Ik bleef echter toch nog tegen een grote blokkade aanlopen merkte ik. Alsof ik niet verder kwam…dus ik besloot iets anders te proberen. Hier in de buurt had ik al meerdere verhalen gehoord over een osteopaat, die vooral bij zwangerschapsgerelateerde klachten en baby’s super veel werd aangeraden. Dus dat wilde ik wel eens proberen. Baadt het niet dan schaadt het niet en daarnaast was ik met de spruit ook ooit bij een osteopaat geweest en had ik dit als heel fijn ervaren.
Wonderdokter afspraak 1
De eerste afspraak stond gepland en ik was een beetje huiverig. Iedereen was zo positief over deze man, maar mijn probleem was nogal een lastige was gebleken de afgelopen jaren. De eerste keer moest ik voor hem een aantal bewegingen maken. Buigen naar voor op zij en zittend voorover buigen.. Zijn woorden; oow nee, laat maar, ik zie het al, dit gaat helemaal mis. Misschien niet letterlijk, maar wel bijna. Mijn linker bekken stond scheef en mijn si gewricht was twee kanten op gekanteld en alles zat vast. Daarnaast was heel mijn bekken gebied zo gevoelig dat iedere zenuw op scherp stond en iedere aanraking pijn deed. Ook voelde hij een ontstekingsreactie rondom mijn SI gewricht…
Verbazingwekkend
Ik was in eerste instantie verbaasd. Waarom kon mijn fysio dit niet voelen. Mijn lief (manueel therapeut) gaf aan dat Osteopathie echt een andere manier van behandelen is en een lange specialisatie. Ik nam het mijn fysio niet kwalijk, maar was gewoon verbaasd. Hij maakte wat zachte draaiende bewegingen met mijn lichaam, trok op bepaalde plekken en vouwde me op een bepaalde manier zodat mijn bekken los schoot.
Het deed wel even pijn, vooral door mijn gevoelige bekken, maar na de behandeling voelde ik meteen verschil. Het was zo’n verschil, dat ik het gevoel had dat mijn been los zat, omdat hij zo lang ‘vast’ had gezeten.
Behandeling 2
Mijn SI gewricht ging hij nu rechtzetten. Met een speciaal hamertje en bijteltje (ik weet de naam niet) gaf hij zachte tikken op mijn SI gewricht (Pijn?? Ja, waard?? JAA) Ik stond van de tafel op en wist niet wat me overkwam. Ik kon ineens zo soepel en vrij bewegen. Dit had ik zo lang niet gedaan.
Ik was een beetje huiverig, maar het bleef…. De dagen erna ging ik me steeds beter voelen en ik merkte langzaamaan dat ik steeds meer aan kon. Dat ik even op de grond kon spelen, dat ik steeds langer kon lopen. Dat ik meer kon zonder meteen pijn te krijgen.
En nu
Ik heb in totaal 4 behandelingen gehad en het is voor mij de beste keuze die ik had kunnen maken. Ik kan zoveel beter bewegen, langer zitten, langer staan, ik herstel sneller en kan overall dus meer. Ik heb me ook wel eens verdrietig gevoeld, want waarom heb ik hier ruim 3 jaar mee rondgelopen en kon ik er nu binnen 2 maanden ‘vanaf’ zijn. Ok dat laatste is niet helemaal waar. Ik ben er nog niet van af. Ik ben nog veel te slap, ik kan nu verder met herstellen, ik kan aansterken en beter worden.
Die grens blijft lastig
Mijn grens is verlegd. Ik kan veel meer. Ik trek het om 3 hele dagen te werken. Ik kan makkelijker alleen op pad met de mannen en ik kan meer, maar die grens vinden blijft lastig. In Marrakech kwam ik mezelf ook even volledig tegen. Ik dacht alles wel te kunnen, maar een vliegreis van 4 uur en een wachtrij van 2,5 uur was teveel. Ik was KAPOT…maar baalde hier zo van dat ik verdrietig werd. Ik zat weeeer met pijn…
Gelukkig kon ik me herpakken. Ik kon nu al zoveel meer dan 4 maanden geleden. Mijn lichaam heeft tijd nodig. Tijd om de laatste stappen te maken. De laatste grote stappen. Ik ga er vanuit dat ik nooit meer 100% zal worden, maar ik hoef geen genoegen te nemen met 45%. Ik kan verder, ik kan meer en dat is zo zo zo fijn. Ik ben zo dankbaar voor mijn wonderdokter.
Wat GEWELDIG!! Echt, ben zoo blij voor je! Mensen in mijn omgevig raad ik t nu ook aan dankzij jouw verhalen 🙂
Auteur
Jaaa zeker doen, dit moeten mensen weten. Ik deel het ook met iedereen hahaha