Ons huis verlaten….het doet stiekem een beetje pijn…

Blik in de woonkamer

Het is donderdagavond als ik dit type en ik zit op de bank. Op mijn plekje, op onze bank, maar vooral in ons huis. Ons droom huis. Ik type dit een klein beetje met een knoop in mijn maag. Over een week (vandaag als jullie dit lezen) krijgen we de sleutel van ons droom-droom huis zoals ik het eerder noemde. Dit is nog steeds zo en toch heb ik die knoop in mijn maag en doet het een beetje pijn…

5 jaar geleden
Ruim 5 jaar geleden kochten wij geheel onverwachts een bouwval. Waarom onverwachts??? Ik bedoel, het is echt niet dat we per ongeluk een bouwval kochten, maar we waren ABSOLUUT niet op zoek naar een huis waar we nog moesten klussen. Toen er echter in de straat waar we het allerliefste wilde wonen een huis te koop kwam, waren we om. Mede door aanmoediging van mijn vader die vertelde dat we die bouwval om konden toveren tot ons droompaleis, besloten we het te doen.

Klus, klusser, klust
Alles wat je ziet in ons huis hebben we aangepakt. Ons huis was op een bepaald moment volledig leeg getrokken en is daarna heel secuur opgebouwd. Alle ideeën en plannen waren van ons. Alles hebben we zelf bedacht en zelf gedaan, uiteraard met veel hulp, vooral van mijn vader. We kozen niet voor de eerste de beste keuken of badkamer, maar ik speurde heel Nederland af op zoek naar iets waar we weg van waren, voor een prijs die ook bij ons paste. We zijn bijna een half jaar ieder weekend en veel avonden bezig geweest met de opbouw van ons huis. Ieder hoekje, iedere leiding, ieder tegeltje, spijkertje of schroefje kennen we en zo bouwden we in een half jaar tijd ons droom huis.

Eindelijk ons droomhuis
Na een half jaar, de nacht voor kerst, sliepen we voor het eerst in onze nieuwe slaapkamer. Nog zonder deuren, want we waren echt nog niet klaar, maar we sliepen er. Ik was dolgelukkig…De maanden daarna bouwden we verder aan ons huis, want ik wilde wel dat we het ook echt af zouden maken. Ik denk dat het toen nog twee maanden heeft geduurd en dat ik toen kon zeggen dat het af was.

Als ik ’s avonds thuis kwam en de lampen stonden aan dan werd ik gelukkig omdat ons huis er zo gezellig uit zag, maar ook met de tuindeuren open in de zomer was ik intens gelukkig. Alles klopte aan dit huis. Dit was het huis waar wij verliefd op waren en zijn. Het huis dat ons past als een warme jas.

Toch verhuizen
Toch gaan we verhuizen en daar sta ik volledig achter. We gaan naar een mega mooi huis, waarin we veel terug zien van onze stijl en zelfs vergelijkbaar is met de stijl van ons huis nu. Het klopte meteen toen we daar rond liepen, dit huis was voor ons voorbestemd. Zo voelde het heel erg. Ik was er zo zeker van….en dat ben ik nog steeds en toch zit er een stemmetje in mijn hoofd, of misschien wel in mijn hart.

Plannen maken
Ik wil dolgraag naar het nieuwe huis. De plannen zijn gemaakt en de verf is uitgezocht. Ik kijk uit naar de zomer en de tuin die we dan hebben. Ik kijk uit naar de speelkamer van onze spruiten en naar zoveel meer en toch doet het een beetje pijn. Dat het kopen van dat huis betekent dat we ons huidige huis moeten verlaten. Vertrekken uit het huis dat echt van ONS is…dat vind ik moeilijk. We kunnen natuurlijk niet beide huizen houden…en dat zou ook nutteloos zijn, maar toch is dat het gene waar ik al een paar dagen moeite mee heb.

Soms…
Soms denk ik stiekem, OW GOD, waar begin ik aan? Waarom ga ik een onzekere toekomst tegemoet, omdat ik nog niet weet hoe de mensen in het dorp zijn, hoe het dorp überhaupt is en of ik de stad niet ga missen. Waarom doe ik dit als we het hier goed hebben in het huis waar zoveel bloed zweet en tranen, maar vooral heel heel heel erg veel liefde in zit? Ik heb al heimwee naar ons huis nu ik er nog woon. Hopelijk verandert dit als we de sleutel krijgen van ons droom-droom huis. Ik heb geen spijt…maar het mag stiekem toch wel een beetje pijn doen?

Herinneringen maken
Er liggen zoveel mooie herinneringen hier, we hebben het zo fijn gehad. Van de verbouwing tot het thuis brengen van onze kinderen. Gelukkig neem je herinneringen altijd mee, in je hart. We gaan nieuwe herinneringen maken, hetgene wat ik het liefste doe. De schoen zetten bij onze haard, kerstboom opbouwen in de nieuwe woonkamer, onze spruit voor het eerst naar een groot bed en genieten van de tuin en de ruimte. Mijn fantasie slaat op hol wat ik allemaal wil, ik voel ook een kriebel, omdat ik er zin in heb deze toekomst tegemoet te gaan….en toch….

Ik ga je missen huisje…

Volg:
Share:

6 Reacties

  1. Christine
    2 december 2017 / 09:55

    Mooi geschreven! Ik heb helaas ook al best wat verhuizingen meegemaakt en herken dus wel de mix van een tikje weemoedigheid en ook het excitement voor het nieuwe!!
    Succes met klussen en verhuizen in de toekomst!!!

    • Liefthuis
      Auteur
      3 december 2017 / 21:07

      Het is precies zoals jij omschrijft. Een tikje weemoedigheid en excitement

  2. 2 december 2017 / 12:47

    Als je het hele huis het opgebouwd naar jullie zin en stijl met eigen handen enz. is het heel begrijpelijk dat het een beetje dubbel is om er weg te gaan en naar een nieuwe woning gaan! Hoop dat je snel kan settelen in jullie nieuwe huis! Mooi geschreven!

    • Liefthuis
      Auteur
      3 december 2017 / 21:08

      Ik denk het ook. Het nieuwe huis voelt nu al zo fijn, dus de sleutel die we kregen maakt het al veel echter.

  3. 2 december 2017 / 14:11

    Ik snap heel goed dat het toch wel een beetje pijn doet. Je hebt zoveel meegemaakt in die 5 jaar in dat huis, maar ik denk dat je dat huis niet eens meer mist als je gesettled bent in je nieuwe huis. Heel veel succes nog met jullie nieuwe huis.

    • Liefthuis
      Auteur
      3 december 2017 / 21:08

      Dank je 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *