Onze kraamweek…stuwing en pijnlijke hechtingen op een roze wolk…

Nieuwste aanwinst…’Onze’ kraamhulp met onze spruit en met kleine broer…

Vooraf een kleine waarschuwing; deze blog is compleet onder invloed van hormonen geschreven. Als je me zou zien zou je een roze waas om me heen zien hangen en me op wolkjes zien lopen. De kraamweek is net voorbij, kleine broer is 9 dagen en ik voel me momenteel, een mengeling van intens, gelukkig en stiekem ook een beetje verdrietig, omdat die eerste fijne week voorbij is.

Iedereen gun ik een kraamweek zoals wij die hebben gehad. Ik wil vandaag echt niet vertellen dat de roze wolk voor iedereen bestaat en dat het alleen maar rozengeur en wodka lime ehhh maneschijn is. Ook ik had baal momentjes en daar zal ik eerlijk over zijn, maar over het algemeen voelde ik me de afgelopen week heel fijn en was het echt een feest bij ons in huize Lief thuis. De roze wolk bestaat….soms…niet altijd en niet voor iedereen…dat weet ik en daarom ben ik zo blij dat wij hem voor een tweede keer hebben mogen ervaren.

Oké daar gaan we; Onze kraamweek
Na de bevalling (lees vooral ook even hoe die is verlopen) mochten wij kiezen of we een nachtje in het ziekenhuis wilde blijven. Het was ondertussen al na etenstijd en het leek mij wel fijn om een nachtje wat extra hulp te hebben als dit nodig was, voor de borstvoeding, maar ook omdat een bevalling fysiek natuurlijk niet niks is. Daarnaast leek het mij fijner dat we dan de volgende dag in de ochtend rustig naar huis konden en de kraamweek thuis konden starten. Dat onze spruit dan thuis kon komen en we een fijn eerste dagje hadden.

‘Onze’ Joke
‘Vandaag komt er iemand anders, maar vanaf morgen is ‘jullie’ Joke er weer’. Was het bericht dat we van het kraamzorg bureau kregen toen we naar huis vertrokken. Wat een feest. Wij hadden aangegeven dat we graag dezelfde kraamhulp wilden als bij onze spruit. We hebben toen zo’n fijne tijd gehad, dat wilden we heel graag nog een keer. Een bevalling laat zich natuurlijk niet plannen dus of dit mogelijk was, bleef afwachten. Op de dag van mijn bevalling (een zaterdag) kreeg ik toevallig een berichtje van Joke; ‘Maandag heb ik weer dienst, dus nog even binnen houden…’ Ik liet meteen weten dat ik niet wist of dit zou gaan lukken aangezien ze mijn vliezen zouden gaan breken, maar dat ik heel erg hoopte dat zij bij ons zou komen. Uiteindelijk hebben ze het dus toch kunnen regelen…

Naar huis
Na een heel fijn eerste nachtje in het ziekenhuis, mochten we naar huis. Wat voelde het heerlijk om met kleine broer naar huis te vertrekken. Ik was zo trots dat mijn lief me door het ziekenhuis reed in die rolstoel, dat ik zelfs de pijnlijke hechtingen in die harde rolstoel voor lief nam. We zeiden de lieve verpleging gedag. Prikten een blauwe punaise in de kalender in het ziekenhuis en we gingen de wijde wereld in, maar nu met lege buik en volle maxi cosi.

Home sweet home
De eerste dag thuis hadden we dus een andere (ook fijne) kraamhulp, kwam onze spruit thuis, werd het geboortebord opgehangen en kwam er redelijk wat familie op bezoek. Iedereen kwam onze nieuwste aanwinst bewonderen. Ik zat heerlijk in onze slaapkamer en iedereen verzamelde zich rond ons bed, een heerlijk moment.

Opfriscursus
Na een goede eerste nacht thuis stak dan eindelijk ‘onze’ kraamhulp haar hoofd om de hoek van de slaapkamer deur. ‘Onze’ Joke was er weer en wat was het fijn, onze spruit was meteen dol op haar en het voelde alsof de kraamweek van onze spruit nog maar pas geleden was geweest.
We hadden natuurlijk al eens een baby gehad, dus niet alles was nieuw, maar wat is het fijn dat er iemand is die je met dat nieuwe mini mensje kan helpen. Die je vragen kan beantwoorden en alles weer even met je doorneemt. Hoe zat het ook alweer allemaal. Ook fysiek voor jezelf is alle hulp natuurlijk mega fijn.

De spruit en Joke
Daarnaast vond ik het zelf mega bijzonder dat onze kraamhulp nu ook kon zien hoe onze baby van toen geworden is. Wat voor peuter hij is. Onze spruit was al snel dol op Joke en heel de dag door riep hij ‘Joooooooke waar beeeen je?’ en iedere ochtend als de bel ging sprong hij blij op. Hij riep haar nadat hij geslapen had en liet zich door haar uit bed halen alsof het familie was. Wilde haar van alles vertellen en laten zien en boekjes lezen. Wat heerlijk om te zien.

In bed
Ik verbleef deze week nog erg veel in bed. Ik had flink last van alles down under, mijn hechtingen, mijn bekken en het feit dat er een baby door een klein gaatje is gegaan. Ik kon dus nog niet goed op de bank zitten. Fysiek was een kleine inspanning al snel zwaar en was ik dan ook blij na bijvoorbeeld een douche weer in bed te kunnen kruipen. Bizar wat een bevalling met je doet. Daarnaast vond ik het ook heerlijk in die babybubbel te zitten met kleine broer naast me in zijn wiegje of in mijn armen, onze spruit bij ons op bed boekjes lezen en ’s avonds samen met mijn lief series kijken vanuit bed.

AU AU Stuwing en hechtingen
Hoe fijn het is dat mijn productie snel op gang kwam, zo snel leek het alsof ik mijn borsten had laten vergroten tot cup watermeloen. Zo zwaar en gespannen waren ze ook. Alleen de kleine broer gaf verlichting. Dag drie was bij mij de ergste dag. Ik zat met witte kool en ijskompressen in mijn bh, wat overigens heerlijk was. De combi van stuwing, een moeilijk aanhappende baby, borsten die overstromen en pijn doen zorgde er voor dat ik vooral die avond even flink baalde. Ik wilde genieten van kleine broer, maar pijn zorgde ervoor dat het even lastig was.
Ook mijn hechtingen lieten me op dag 6 even wankelen op het randje van mijn roze wolk. Ik had door een verkeerde beweging een hechtdraadje verschoven en had daardoor zoveel pijn dat ik niet goed kon bewegen. De verloskundige kon me gelukkig helpen door de hechtdraadjes te knippen. Ik heb Joke’s hand fijn geknepen en wat was ik blij dat ze me overtuigde door te gaan, want daarna was de pijn bijna weg…wat een opluchting. Ik kon weer bewegen en terug op mijn roze wolk kruipen.

Dagen vliegen
De dagen vlogen voorbij. Hoe ‘weinig’ je soms lijkt te doen in die dagen, zo druk heb je het tegelijkertijd. Voeden, controles van de kraamhulp, douchen, weer voeden, de Pipster in bad doen, verschonen, even kletsen met de kraamhulp, slapen tussendoor, weer voeden, af en toe bezoek en je moest zelf ook nog eten natuurlijk. Daarnaast komt de verloskundige nog 4 keer langs in die week en komt er ook nog iemand voor de hielprik en de gehoortest. Je begrijpt dat de dagen voorbij vlogen. Ik vond het heerlijk nog lekker rustig aan te doen en te genieten van onze babybubbel.

KraamTranen
Gelukkig zijn heftige kraamtranen me bespaard gebleven. Tot de laatste dag…ik hield me nog groot toen we afscheid namen van ‘onze’ Joke. Ik kon haar voor mijn gevoel niet genoeg bedanken en niet in woorden uitdrukken hoe dankbaar ik haar was en hoe fijn en bijzonder ik deze tijd weer vond. Ik dompel mezelf altijd graag onder in positieve en fijne gevoelens en blijf daar dan ook graag in hangen…ik wilde dan ook niet dat deze week voorbij was. Het vertrek van Joke maakte het einde van die eerste week definitief en zorgde er bij mij voor dat voor heel even mijn hormonen en kraamtranen losbraken.

Kleine broer is onze held
Wat doet hij het goed en wat maakt hij het ons makkelijk. Pip is een tevreden en rustig mannetje, die houdt van slapen en knuffelen. De borstvoeding is nog even oefenen, maar ook dat gaat langzaamaan beter. We nemen deze tijd met de dag en kijken per minuut hoe hij het doet, we hebben en krijgen vast ook onze moeilijke momenten, maar tot nu toe genieten we vooral heel erg. We kunnen niet trotser zijn op onze twee mannen.

Omdat ik zo graag alles met jullie deel, binnenkort ook een PLOG van onze kraamweek. Een aantal bijzondere momenten die ik graag wil delen. Omdat een foto soms meer zegt dan (in dit geval) 1391 woorden.

Volg:
Share:

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.