Overbezorgde moeder of moederlijke intuitie???

Niet meer doorslapen. Hangerig, jengelig, slecht gaan slapen. Waarom huilt hij toch ineens zo erg? Het klinkt echt alsof hij pijn heeft. Of zou hij verlatingsangst hebben? Geen koorts, dus dan zegt mijn verstand dat het dan wel mee zal vallen. Krijgt hij kiezen? Of vanaf hoe oud is dat? Mijn gevoel zegt dat er iets is….maar wat?

Iedereen maakt het mee. Het moment dat je kindje ziek wordt. Dan heb ik het gelukkig niet over ernstig ziek, maar in dit geval heb ik het over een griepje. Diarree, een van de 25 ziektes (sorry, maar ik onthou nooit welke het nu zijn 5de, 6de, 7de), hand, voet en mond ziekte, waterpokken, oorontsteking en ik kan nog wel even doorgaan.

Verkoudheidje
Ze zeggen wel eens dat baby’s de eerste winter bijna heel de winter verkouden zijn, als ze eenmaal verkouden worden. Nu is een verkoudheidje geen probleem, maar voor zo’n klein prupke dat geen adem krijgt omdat zijn of haar neus dicht zit en klinkt als een zeehond uit Pieterburen is een verkoudheidje geen pretje. En dus ook niet voor de mama en papa. Daarbij komt de twijfel….is het alleen een verkoudheidje?

Angst voor overbezorgdheid
Niemand wil de moeder zijn die te overbezorgd is. Die voor ieder pijntje aan de bel trekt en bij ieder pijntje de meest erge scenario’s bedenkt. Ik ben in ieder geval altijd bang dat ik voor niks naar de huisarts ga. Dat ik de huisarts assistente zuchtend aan de lijn krijg en dat ze denkt, daar heb je er weer zo een. Mijn verstand zegt, doe normaal, als jij wil bellen dan bel je gewoon, mijn gevoel zegt iets anders.

Piepen
Gelukkig hebben wij met onze spruit nog niet heel vaak bij de huisarts gezeten, maar afgelopen weken was het toch raak. Na een drama nacht met een ontroostbaar kind dat normaal heel makkelijk te troosten is, stonden we op met een piepend kind. Hij leek het heel benauwd te hebben en piepte bij iedere ademhaling. Na weer een uur huilen en flink aanmoedigen van andere moeders (waarvoor dank), toch maar de huisarts gebeld. Ik had al allerlei weerwoorden van de assistente in mijn hoofd zitten, baby’s huilen nu eenmaal, hij heeft toch geen koorts, dus het zal wel meevallen, kijk het nog maar even aan. (niks tegen onze assistentes hoor, die zijn eigenlijk altijd super lief en behulpzaam, het is echt mijn gevoel wat spelletjes met me speelt)

Spoed
Ik mocht als spoed even tussendoor. Spoed vond ik wat overdreven, maar met een krijsend kind nog langer wachten wilde ik ook niet. Daar aangekomen was onze spruit natuurlijk even helemaal relaxed dus mijn gedachten gingen weer. Zie je wel ik ben voor niks hier en nu ben ik er als spoed tussendoor geplaatst, ze zullen wel denken.

Dubbele oorontsteking
Na een snelle controle werd door de huisarts al snel een dubbele oorontsteking vast gesteld. Dus toch….ik had die oorontsteking niet verwacht, maar hij had dus wel degelijk pijn. De huisarts verwachtte dat hij niet zoveel last zou hebben van het piepen, het waren waarschijnlijk vooral zijn oren.
Was mijn gevoel toch goed, dat er iets niet klopte, ondanks dat hij geen koorts had.

De huisarts stelde me gerust. Mijn moeder gevoel klopte, dus mocht ik later nog twijfelen dan moest ik gewoon weer bellen.

Verlatingsangt
De antibiotica sloeg snel aan en een week later leek het over. Al ging hij wel ineens moeilijk slapen. En gedurende de week werd het slapen steeds moeilijker. Het zal wel verlatingsangst zijn, dacht ik, want hij klampt zich ook helemaal aan mij vast en die oorontsteking zou toch over moeten zijn. Ik maakte er maar wat van, maar iets klopte er niet…. Na weer een drama nacht toch maar weer naar de huisarts, want hij leek nog steeds pijn te hebben. Geen koorts, wel pijn. En jawel hoor, meneertje had nog steeds een fikse oorontsteking aan beide kanten.

Intuitie
Ik kon me wel voor mijn kop slaan. Al twee keer had ik gevoeld dat er iets niet klopte en toch bleef ik twijfelen. Is dit dan die moederlijke intuitie? Dat je voelt dat er iets niet goed is? Het sterkt mij dat ik de afgelopen keren dus gelijk had. Ik geloof daar echt in, in die moederlijke intuitie, nu moet ik er alleen nog naar leren luisteren.

Wanneer bellen?
Wanneer moet je bellen naar de huisarts of naar de huisartsenpost? Wanneer ben je een overbezorgde moeder? Wanneer is het moederlijke intuitie en wanneer is het onzin? Of ben ik de enige die hier zo over nadenkt? Ik heb al zoveel verhalen gehoord van moeders die voelden dat er iets niet klopte en dat ze gelijk hadden. We moeten daar in geloven denk ik….

Kunnen jullie dat?

Ik ga er in ieder geval meer op proberen te vertrouwen. De afgelopen weken heeft me in doen zien dat het werkt, die intuitie van mij. Hopelijk gaat het lukken…

Tot snel,

Liefs Jodi