Spruit in ontwikkeling….het tweede trimester

De tijd vloog voorbij. Ik voelde me goed, stortte niet meer iedere avond in, Stef erkende zijn spruit, we reden stad en land af om spullen op te halen, zoals een commode, een bedje en een kinderwagen en daarnaast vielen kerst en oud en nieuw in deze periode. Dat was natuurlijk extra bijzonder, voor het laatst met zijn tweeën. Fantaseren, over hoe het volgend jaar zou zijn en hoe we het dan zouden vieren. Mijn buik werd al super groot vond ik, dus ik pronkte met mijn buik, maar als ik nu terug kijk naar die foto’s, valt het best wel mee, of tegen?

Een trekspiertje
Ik had nog totaal geen idee van wat ik moest gaan voelen. Ik hoorde dat mensen het over vlinders en kriebels, of een plopje hadden. Lekker vaag. Of het voelde alsof het je darmen waren, alsof je naar de wc moest. Ik ging er vanuit dat het nog wel even zou duren, voordat ik onze spruit zou voelen.
Tot de verjaardag van m’n vader, bij 18 weken en 2 dagen. We wilden vertrekken dus ik ging op de rand van de stoel zitten waardoor mijn broekrand in mijn buik duwde en ineens voel ik een trekspiertje onderin mijn buik. Je weet wel zo een die je soms bij je oog hebt. 1 keer, meer niet.
Een beetje verbijsterd zei ik; ‘Volgens mij voelde ik hem‘, want ik twijfelde stiekem een beetje of het niet een scheet was die door m’n darm bewoog, alhoewel, dit was echt anders. Zo overduidelijk een trapje. Vanaf toen voelde ik iedere dag dat trekspiertje, op verschillende plekken en vooral in de avond. Onze spruit zei gedag, liet weten dat het goed ging en zelfs papa to be kon hem een dag na het eerste trekspiertje voelen bewegen. Wat een wonder!

20 weken echo

20 weken echo

De 20 weken echo
Dat is toch wel ‘het evenement’ van het tweede trimester. Ik had er zin in, eindelijk onze spruit weer zien en iedereen wilde weten wat het werd.
Toen we daar waren kon het geslacht me ineens gestolen worden, ik wilde weten of alles goed was. Wat nou als er iets niet goed is, wat gebeurt er dan? Wat moeten we dan doen? Als het hartje maar klopt…als….als….als…
Een voor een ging ze alle organen af, als een soort van afstreeplijst. Bizar hoe goed zij in die grijze massa zo snel alles kon ontdekken, kijk hier zie je de maag en de darmen, ik knikte maar had totaal geen idee waar ik naar keek. Ik gaf haar hier nog een compliment over, in de hoop vooral niet te laten merken dat ik zenuwachtig was.  Gelukkig kon ik het hartje, het hoofdje en het lichaampje wel herkennen. FIEUW!

Een meisje, zei de bloemist
Mijn lief was er heilig van overtuigd dat we een jongen zouden krijgen, maar iedereen om mij heen was heel zeker van een meisje. Zelf dacht ik; als iedereen het zegt, dan zal het wel. Toen alle organen goedgekeurd waren vroeg ze of we ‘het’ al gezien hadden. Ik dacht, dat ze deze vraag alleen stelde als er ook iets te zien zou zijn, dus als er iets zou ‘hangen’. En ik had gelijk, het was een JONGEN.

Mijn lief vroeg nog even hoe groot de kans is dat ze het mis had. Ze vertelde ons dat als dit een meisje werd, dat ze dan bloemist zou worden, zo zeker was ze van haar zaak. Waarop een collega, zo overtuigd van een meisje,  overigens zei dat er over een paar maanden dus een nieuwe bloemist zou zijn.
Achteraf bedacht ik me pas hoe tactloos die vraag van mijn lief eigenlijk was. Je stelt een chauffeur ook niet de vraag of hij zijn auto wel herkend, of de fysio of hij wel weet waar de meniscus zit, of de bloemist of ze wel zeker weet dat het rozen zijn. Maar goed, dat ter zijde, ik droeg een ventje, een knulletje, een zoon, een kleinzoon, een neefje, een achterkleinzoon. Ons menneke.

Zwangere dracula

Zwangere dracula

Top tijd
Ons kleine menneke en mijn buik groeiden rustig door. Ik werkte, Pinterest kon nu gerichter afgespeurd worden en er werden steeds meer spullen aangeschaft. Ik verfde meubeltjes en DIY-de er op los.
Ze zeggen vaak dat het tweede trimester het fijnste is en als ik er op terug kijk, was dat bij mij ook zo. Vooral de tijd tussen de 20 en 30 weken vond ik heerlijk. Je bent minder moe, kan nog goed vooruit en je kunt al wel echt genieten van je buik en de bewegingen van je spruit.
Carnaval werd nog gevierd, een vriendin beviel van een prachtige zoon. Bij 28 weken bezocht ik nog een musical met mijn moeder en ging een dagje winkelen, wel met een aantal kopjes koffie tussendoor, maar dan was het goed vol te houden.
Ook de 9 maandenbeurs moest natuurlijk bezocht worden. Samen met een vriendin die 8 weken verder was dan ik, gingen we lekker babyshoppen, babykletsen en babyinformatie verzamelen.
Zo gebeurde er van alles en ging det tijd rustig voorbij.

Onder moddermannetje

Onder moddermannetje

Oma meets spruit
Mijn moeder vond het tijd dat ze haar kleinzoon zou ontmoeten, dus we kregen van haar een 3D echo. Ik vond die er vaak een beetje eng uitzien, moddermannetjes ofzo, maar wat is het bijzonder als het je eigen moddermannetje is. Je ziet hem drinken, duimen, bewegen, met zijn ogen knipperen, je ziet dat hij wimpers heeft en haartjes. Echt wonderbaarlijk is dat.
Hallo kleine man.

Volgende keer het laatste trimester, de zwaarste, maar misschien ook wel bijzonderste tijd.

Tot snel,

Liefs Jodi

Volg:
Share:

2 Reacties

  1. 25 november 2015 / 16:01

    Ah mooi. Ik snap de vraag van je vriend wel een beetje haha. Mijn zus was verteld een meisje te krijgen maar kreeg een zoon. Daar waren we wel even ondersteboven van. Leuk dat je moeder je een 3d echo cadeau heeft gedaan.

    • Jodi
      Auteur
      25 november 2015 / 18:55

      ja haha door die verhalen vroeg hij het ook, maar achteraf dacht ik wat een gekke vraag eigenlijk haha

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.