Stiekem een lastige stap, maar ik ben gestopt met borstvoeding…

Hoe lang wil door gaan met borstvoeding?? Ik had voor mezelf geen doel gesteld en ik had ook geen maximale tijd bedacht dat ik wilde voeden, maar wanneer stop je dan? Wat is dan de reden dat je stopt met borstvoeding? Of laat ik de Pipster beslissen…. Maanden ben ben ik er niet mee bezig geweest, want het liep goed, de Pipster groeide en het was ons momentje…geen reden om te stoppen, maar toen…

De spruit
De spruit heb ik tot 4 maanden volledig borstvoeding gegeven en vanaf dat moment kreeg hij overdag twee flessen en alle andere voedingen uit de borst. Dit heb ik tot 8 maanden vol gehouden en omdat de fysiotherapeut en dokter wilden kijken hoe mijn lichaam zou herstellen als ik stopte met borstvoeding, ben ik toen gestopt. Ik wilde dit een kans geven en 8 maanden was mooi geweest. Mijn lichaam herstelde echter niet sneller en dat zorgde ervoor dat ik wist dat dit deze keer geen reden was om te stoppen.

Op en af
Bij de Pipster liep mijn borstvoeding avontuur heel makkelijk en goed tot een maand geleden ongeveer. Het voeden ging altijd goed, maar ik kreeg af en toe ineens pijn in mijn borsten. Mijn tepels deden soms ineens pijn en de Pipster begon te bijten. Ik overleefde het allemaal wel, maar soms moest ik echt even mijn tenen samen knijpen.
Het ging op en af, een aantal dagen heel erg goed en dan ineens leek mijn productie flink teruggelopen en deed de voeding meer pijn.

Verdriet
Dit was voor mij allemaal nog niet perse een reden om te stoppen. Ik had al wel eens nagedacht over wanneer ik dan zou stoppen, maar zolang het allemaal prima liep, zonder al teveel moeite zou ik lekker door gaan. Als de Pipster 7 maanden is gaan we naar New York en ook daar kon ik vast af en toe kolven. Niet ideaal, maar als ik dacht aan stoppen, zodat wij weg konden, moest ik er nog niet aan denken dat ik zou stoppen. Dan bekroop me bijna een gevoel van gemis of verdriet bij het idee dat ik zou stoppen.

Vrijgezellenfeest
Toen de Pipster 5 maanden was had ik een vrijgezellenfeest. Daarbij bleven we een nachtje weg en ik had dus mijn kolf meegenomen. Op de een of andere manier kreeg ik 1 borst niet gekolfd. Hij stond wel op springen en ik had flink stuwing, maar met 30 ml in een half uur was mijn borst nog niet leeg. Uiteindelijk die ploftiet gehouden, totdat de Pipster de volgende dag zelf aangelegd kon worden. Wat een verlichting…

Wat als…
Vanaf die nacht begon het wel af en toe door mijn hoofd te spoken. Wat nu als ik mijn borsten ook niet afgekolfd kreeg in New York. Ik besloot af en toe te proberen en kleine beetjes bij kolven lukte wel, maar wanneer ik een hele voeding moest afkolven kreeg ik dat niet voor elkaar. Gevolg was meteen verstopte melkklieren, met dikke harde en vooral hele pijnlijke schijven in mijn borst, die alleen de Pipster zelf weg gedronken kreeg. Dit ging ik niet overleven tijdens het bruiloftsweekend en al helemaal niet in New York, want daar zou de Pipster geen verlichting kunnen bieden.

Hoe nu verder?
Steeds vaker schoot het door mijn hoofd… Hoe ga ik dit doen? Ga ik dan toch stoppen? 7 maanden borstvoeding is een mooie tijd. Het is prima, het is goed geweest en toch bleef de beslissing te gaan stoppen een stap die ik uitstelde. Totdat ik 2 weken geleden ineens weer harde schijven in mijn borsten had, waar ik zoveel pijn van had dat ik bang was voor een borstontsteking. Toen ik de volgende avond tijdens een laatste voeding ook nog eens weg was zei ik tegen mijn lief… morgen krijgt hij geen late voeding meer.

Ik vond het een moeilijke stap, maar door me er een paar weken langzaam op voor te bereiden kon ik het verdrietige gevoel omzetten in een prettig gevoel. Ik wilde mijn borstvoedingsperiode als een mooie tijd herinneren en niet eindigen met gedoe. Het is ook niet zo dat ik perse vind dat ik eigenlijk langer door had moeten gaan, 7 maanden is een periode om trots op te zijn. Dat was 3 maanden overigens ook en langer of korter ook.

Afsluiting
De voedingen vroeg in de ochtend samen in bed, samen in slaap vallen. Het warme handje tegen mijn lichaam, of in mijn gezicht. De ontspanning van het warme lichaampje tijdens en na een voeding. Ik vind het bijzonder dat mijn lichaam dit kan, ik vind het een voorrecht dat ik het kon en dat het ons gelukt is. Het is ook een afsluiting van een periode. Een afsluiting van de eerste periode met onze mini baby. Hij wordt al zo groot en dit nu ook afsluiten is gewoon een dingetje.

Ik sta er volledig achter. Het is goed zo, het is goed geweest. Wat mij hielp is dat een vriendin me vertelde dat ik er over 1, 3 of 6 maanden of misschien zelfs over 2 jaar nog steeds moeite mee zou hebben en dat is waar. Ik ben niet goed in het afsluiten, in het afscheid nemen van mooie periodes of dingen en dat is hier dus ook het geval.
Ik heb niks tegen de fles, maar vind het gewoon een stap…

Een nieuwe fase…een volgende stap…helemaal goed, maar stiekem een beetje moeilijk…