Thuis of in het ziekenhuis bevallen…wat wil ik…

Vanaf vandaag mag ik kiezen. Vandaag ben ik precies 37 weken in verwachting van kleine broer en vanaf vandaag mag hij komen. Vanaf vandaag is hij ‘af’ en ‘klaar’.Vvanaf vandaag zou ik ook thuis mogen bevallen. Vanaf nu heb ik dus de keuze wat ik wil…afhankelijk van hoe de bevalling zal verlopen uiteraard….wat wil ik graag?

Van jongs
Altijd al had ik de gedachte dat ik in het ziekenhuis zou willen bevallen. Daar zouden we alles bij de hand hebben mocht het nodig zijn en ik vond het gewoon een veilig gevoel. Toen ik echter zwanger raakte van onze spruit heb ik nog even getwijfeld. Ik las mooie verhalen over thuisbevallingen en zag daar toch ook de voordelen van in. Ergens bedacht ik me ook dat wanneer je een thuisbevalling kan hebben, alle omstandigheden dan gunstig zouden zijn en de bevalling hopelijk zo fijn mogelijk zou verlopen, anders zou je wel naar het ziekenhuis zijn verwezen. Dus thuis kunnen/ mogen bevallen is zwangerschaps technisch iets positiefs…of is dit een rare gedachte?

Bij onze spruit
Toch besloot ik tijdens de zwangerschap van onze spruit voor het ziekenhuis te kiezen. Ik was nog nooit bevallen en hou wel van wat zekerheid. Iedereen die ooit bevallen is weet dat er niks zeker is aan een bevalling en juist dat stukje maakte dat ik graag in het ziekenhuis wilde bevallen. Mocht er iets zijn, dan was ik wel zeker van het feit dat ik in het ziekenhuis was en dat er snel artsen zouden zijn om mij of onze spruit te helpen.

Succes bevalling
De bevalling van onze spruit was een succesvolle bevalling. Niet alleen het resultaat was mega mooi, maar ook de bevalling heb ik als fijn ervaren, voor zover dat kan uiteraard. Mocht mijn bevalling weer zo verlopen dan knijp ik in mijn handjes. Dan is alles soepel gegaan, onze spruit deed het goed, mijn bevalling duurde niet mega lang en dit had ik thuis misschien ook wel gekund.

Althans…
De bevalling is goed verlopen. Onze spruit deed het fantastisch. Het is me gelukt om onze spruit er uit te werken zonder medicijnen en volledig met de verloskundige, maar daarna was het een ander verhaal. Ik moest onder narcose gehecht worden omdat ik zoveel pijn had down under, dat de controle alleen al onmogelijk was en hechten was ook echt wel nodig. Ik heb absoluut geen rot gevoel over gehouden aan de hele situatie. Ik ben mega goed gehecht, heb helemaal geen last gehad van het scheuren of hechten en zo was het gewoon, ik zou bijna zeggen; breng mij maar weer onder narcose als het nodig is.

Thuisbevalling
Mocht ik thuis zijn bevallen van onze spruit dan had ik alsnog naar het ziekenhuis gemoeten. Was onze spruit dan mee gegaan? Was ik dan in onze eigen auto gegaan of had ik met de ambulance gemoeten? Was ik dan alleen gegaan en hoe lang was ik dan weg geweest? Allemaal vragen die ik nu natuurlijk niet kan beantwoorden, maar wat was ik blij dat ik al in het ziekenhuis was.

De keuze is makkelijk
Mijn gevoel zei het altijd al, ondanks mijn fijne en redelijk ‘makkelijke’ bevalling zou ik niet kiezen voor een thuis bevalling. Mijn gevoel van zekerheid steekt de kop op. Ik wil zeker weten dat er meer medische zorg voor me klaar staat mocht dit nodig zijn, vooral omdat ik om mij heen ook verhalen heb gehoord waar het medisch personeel ineens echt nodig was. Ik wil kunnen kiezen voor medicijnen als ik het niet meer trek en ik wil niet het risico lopen dat ik na een succesvolle bevalling alsnog naar het ziekenhuis moet.

Ziekenhuis
Ik wil heel graag in het ziekenhuis bevallen. Ondanks de rit van huis naar het ziekenhuis die ik afgelopen keer als verschrikkelijk heb ervaren, lees; ik dacht dat we 20 drempels heel lomp namen terwijl we maar 3 drempels onderweg tegen zijn gekomen. Wil ik nu weer naar het ziekenhuis, hetzelfde ziekenhuis…

Het mee naar huis nemen
Noem me raar, maar ik vind het ook een mooi idee dat je je kleintje echt mee naar huis neemt. Ik snap echt wel dat het thuis bevallen in je eigen huis ook iets mega magisch is, maar het idee dat je je kleine spruit inpakt en zijn of haar eerste ritje op deze wereld maakt. Dat je thuis de auto uitstapt en met een maxi cosi naar binnen strompelt en op de bank of in je bed gaat zitten en je new born alle plekjes van je huis laat zien. Ik vind het een mooi idee en kan daar nu al naar uit kijken.

Een bevalling laat zicht niet plannen
Mocht mijn bevalling ineens mega snel gaan dat een ziekenhuis niet meer mogelijk is, so be it…Als het zo is dat dat blijkbaar de manier is dat kleine broer op de wereld wil komen, dan vind ik het best. Ik ben niet de moeilijkste en kan soms uren nadenken over dingen, maar weet ook dat ik deal met de situatie zoals hij is.

We shall see…maar het muntje voor de rolstoel en mijn ziekenhuispasje liggen al klaar…..

Volg:
Share:

13 Reacties

  1. Henrieke Hommersom
    3 september 2017 / 10:31

    Ik was er van overtuigd dat ik thuis wou bevallen, met wel in mijn achterhoofd dat ik me tot op het eind zou kunnen bedenken. Intussen wil ik toch naar het ziekenhuis zodat er toch de beste zorg mogelijk is voor de baby en mij.
    Thuis bevallen lijkt me veel fijner maar uiteindelijk kies ik net als jij voor meer zekerheid. 🙂

    • Liefthuis
      Auteur
      3 september 2017 / 11:54

      Ik snap je gevoel helemaal. Het lijkt me heel mooi als alles zo goed loopt dat het thuis goed gaat, maar dat weet je gewoon niet 100% zeker. Dan dus maar die extra zorg achter de hand.

  2. Yvette
    3 september 2017 / 15:00

    Voor welk ziekenhuis kies je? Ik werk in het catharina ziekenhuis op de verloskamers! Misschien zie ik je daar wel.

    • Liefthuis
      Auteur
      3 september 2017 / 17:06

      Ja super grappig zou dat zijn, maar wij kiezen toch voor MMC, is dichterbij en is vorige keer goed bevallen, maar vooral doordat het dichterbij is.

  3. Christine
    3 september 2017 / 16:05

    Hier dezelfde situatie!
    Alleen dan wel thuis.. dus mocht ik met de ambulance naar het ziekenhuis, heb ik daar ruim een half uur alleen liggen wachten (mijn man kon geen plek vinden in de parkeergarage omdat het juist bezoektijd was en heeft na het derde rondje een pas gekregen van mijn verloskundige die op hem stond te wachten zodat hij op een personeelsplek kon staan).. toen kwamen ze gedrieën binnen en onze dochter werd gelijk bij me gelegd voor de borstvoeding. Nog twee uur gewacht, toen was er een gynaecoloog in opleiding beschikbaar om me te hechten. Het was die dag waanzinnig druk met veel te weinig personeel.. Uiteindelijk begon ze pas 5uur na de bevalling aan de klus dus al die verhalen over natuurlijke pijnstilling door de adrealine, daar was niets meer van over.. mijn man bleef bij mijn dochter in haar bedje twee meter verder op de kamer, dus ik heb de hand van de verloskundige fijngeknepen.. ze hebben heel wat prikken en sprays verdoving gebruikt, maar de vijf kwartier die volgden waren ellendiger dan de hele bevalling! Ze spraken van een haarscheurtje in m’n kringspier en dus een subtotaalruptuur, maar later zijn daar toch vraagtekens bij gezet, heb bijna 2,5 jaar nodig gehad en veel fysio om weer de oude te worden.. soort van..
    Wat ik nog het meest vervelend vond was dat ik mijn benen echt niet in de spreidstond kon houden en vijf kwartier heb liggen trillen en klapperen, zo gênant en pijnlijk, hadden ze mij dus ook maar onder narcose gehecht.. waar een eventuele volgende (als het daar ooit van komt), gaat komen weet ik alleen nogsteeds niet. Het thuis bevallen was zo fijn en ik voelde me zo op m’n gemak: dan onder de douche, dan weer op de opblaasbal of gewoon een beetje rondhangend.. in het ziekenhuis vrees ik toch teveel een nummer te worden en zelf niet op m’n gemak te zijn.. de tijd zal het leren of ik ooit nog voor die keuze kom te staan!

    • Liefthuis
      Auteur
      3 september 2017 / 17:05

      Jeetje wat een heftig verhaal. Dit is dus precies de reden dat ik naar het ziekenhuis ga, ondanks mijn fijne bevalling en ECHT ik kan je aanraden om de volgende keer te vragen om narcose. Ik kon mijn benen ook niet meer wijd houden van de pijn had ook geen natuurlijke pijnstilling blijkbaar ookal was het meteen na de bevalling. Heb nu ook al aangegeven dat ik vooral tegen de ‘controle’ op zie.
      Doen wat goed voelt, mocht er ooit een tweede komen…

      • Christine
        3 september 2017 / 21:42

        Wat dat betreft waren we nog heerlijk onwetend bij de eerste hé? Natuurlijk heb je ergens vast wel gehoord of gelezen over de nacontrole, maar nu weet je daadwerkelijk hoe het is wanneer er nog zo nodig gevoeld moet worden hoe groot de schade is.. toch ben ik blij dat mijn verloskundige de knoop doorhakte voor hechten in het ziekenhuis, ze zei heel eerlijk dat ze dit niet aandurfde.. volgens mijn kraamverzorgster zijn er helaas genoeg verloskundigen die wel zelf aan de slag gaan en er een zooitje van maken..

  4. Chayenne
    3 september 2017 / 17:52

    Ik ben wel thuis bevallen en het was fantastisch! Terwijl ik onder de douche stond werd alles opgeruimd en daarna dook ik zo mijn schoon gewassen bed in met mijn kleine bink. Ik moet wel zeggen dat ik gelukkig een hele goede en snelle bevalling heb gehad en ik geen keus meer had om naar het ziekenhuis te gaan zo snel ging het. Maar ik hoop als er ooit een tweede komt ik weer thuis mag bevallen. Maar je moet doen waar je, je goed bij voelt.

    • Liefthuis
      Auteur
      3 september 2017 / 21:18

      Als je zeker zou weten dat je zo zou gaan zou ik ook zeker een thuis bevalling willen. Het klinkt heel bijzonder en heel mooi.

  5. Stefanie
    4 september 2017 / 23:33

    Hi Jody, ik heb eigenlijk een bevalling volgens het boekje gehad, die achteraf gezien zeker ook goed thuis had kunnen gebeuren in plaats van in het ziekenhuis.

    Maar…. Mijn zoontje is ’s avonds geboren, was helemaal goedgekeurd, maar kreeg een paar uur later plotseling last van een versnelde ademhaling waardoor hij van mijn kamer af moest voor extra checks. Toen was ik dus extra blij dat we al in het ziekenhuis waren en dat er direct voor hem gezorgd kon worden, want het was mij en mijn man als nieuwbakken ouders nog helemaal niet opgevallen dat het niet goed met hem ging. (Allemaal goed afgelopen hoor overigens.) En ’s nachts zou er niet continu een kraamhulp aanwezig zijn geweest bij ons thuis.

    Dus het hoeft niet eens zozeer voor de bevalling te zijn dat je kiest voor het ziekenhuis, maar denk ook zeker aan de eerste uren erna voor zowel moeder als baby.

    • Liefthuis
      Auteur
      5 september 2017 / 12:37

      Dank je voor het delen, het is zeker ook voor de eerste momenten na de bevalling. Fijn dat het personeel zo oplettend was en vooral ook dat alles gewoon goed is nu, maar thuis was dat inderdaad anders geweest.

  6. Maartje
    27 maart 2018 / 07:36

    Ha Jodi,je schrijft fantastisch en heel herkenbaar. En kleine tip; dat voortdurende ‘onze spruit’ leest naar verloop van tijd en beetje hinderlijk. Kun je niet gewoon naar zijn naam verwijzen?

    Lieve groet,

    Maartje

    • Liefthuis
      Auteur
      27 maart 2018 / 21:35

      Aah super leuk om te horen dank je. Goede tip, ik ga het eens met anderen overleggen. Ondertussen is het zo gewoon geworden, maar als mensen zich er aan storen is het natuurlijk niet fijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *